เรารู้สึกแบบนั้นมาสักพักนึงแล้วค่ะ ตอนนี้กลับมาอยู่บ้าน ซึ่งปกติจะอยู่หอ กลับมาเพราะโควิด-19ที่กำลังระบาดอยู่ตอนนี้ เรารู้สึกว่าบ้านไม่ใช่เซฟโซนเลยค่ะ เราไม่มีอะไรที่เป็นเซฟโซนของตัวเอง เราทะเลาะกับแม่บ่อยมาก มันบั่นทอนจิตใจเรามากๆ เราพูดอะไรนิดหน่อยก็เป็นเรื่องใหญ่หมด เราชอบรู้สึกว่าสิ่งที่ทำลงไปมันผิดมากขนาดนั้นเลยหรอ มันผิดมากเลยใช่มั้ย เราเครียดแต่บอกใครไม่ได้เพราะเขาไม่ฟัง กลายเป็นว่าเราก้าวร้าว ไม่ฟังคนอื่น หรืออาจจะเป็นเพราะนิสัยเราจริงๆ อันนี้เราไม่รู้ ตอนนี้เราไม่อยากอยู่เลยค่ะ เหนื่อยมากๆ เหมือนเราไม่มีที่ยืน เราเหนื่อยจนไม่รู้ว่าควรคิดอะไร