ทุกคนครับคือผมอะเป็นคนที่ไม่เห็นคุณค่าในความรักเลยคับมีคนดีๆเข้ามาหาผมเยอะแยะมากครับ😍แต่ทุกคนที่เข้ามาผมก็เทหมดเลยคับจนเพื่อนบอกว่าระวังจะไม่เหลือใครผมก็ไม่เชื่อนะครับเพราะผมเป็นคนที่ตามใจตัวเองมากคับถ้ารู้สึกคุยกันไปแต่มันไม่ใช่ก็ไม่ต้องคิดเยอะคับ(หาย/เท/หลบ)อะไรก็ว่ากันไปคับแต่มันก็มีบ้างคับคนแบบผมที่จะจิงใจผมก็ดันไปเจอคนที่ผมรักคับคือเขาคุยกับผมมา2ปีตอนแรกก็ไม่ค่อยสนใจเขาครับแต่คือก็คุยกันไปมาจนผมรักเขาครับแต่เขาดันบอกผมไม่ใช่คนนี้ไม่ขอพูดเยอะนะครับสรุปเลยกูอกหักแต่ระหว่างนี้ก็มีครูฝึกสอนผมครับมาให้คำปรึกษาผมเขาเป็นครูฝึกสอนที่ไม่ได้ตรงสเปกผมเลยคับเจอครั้งแรกผมยังนินทาเขาว่าหยิงอยู่เลยแต่ก็นั้นเหละคับเขาให้คำปรึกษาเขาพยายามบอกว่าอย่าหมดศรัทธาในความรักและก็คุยกันคับเริ่มสนิทและผมก็ดันชอบเขาตอนไหนก็ไม่รู้แรกๆก็คิดว่าแค่หลงคับครูกับนักเรียนเท่จะตายแต่ไม่ใช่คับผมรู้สึกเหมือนกับที่เคยรู้สึกกับคนเก่าคับผมพยายามอยู่ใกล้เขาพยายามรักษาเขาครับแต่ด้ววความที่ว่าผมก็ยังเด็กเหละคับเขาก็โตแล้วเขาอะจบมหาลัยผมอะจบม.ปลายคิดดูดิความคิดมันต่างกันนะผมอยากรู้ว่าถ้าเกิดทุกคนต้องมาคบกับครูที่เคยสอนเราทุกคนคิดว่ามันจะรอดมั้ยครับ