ที่บ้านเปิดร้านอินเตอร์เน็ต  จดทะเบียนถูกต้อง  ภงด .90  ก็เสียทุกปี
 รัฐก็มาสั่งปิด เพราะโควิค  ก็เข้าใจ
  แล้วเงินเยียวยา 5000 บาท  รอแล้วรออีก
   เปิดร้านหาเงินก็ไม่ได้  เงินเยียวยาก็ไม่ได้
 นั่งมองดู แม่ค้า ลูกจ้าง ที่พากันได้ เงินเยียวยากันแล้ว  พวกเขาเหล่านั้นก็ยังประกอบอาชีพได้
 รู้สึกน้อยใจในโชคชะตา ตัวเอง 
ยิ่งมานึกว่า  พวกเขาไม่เคยต้องเสีย  ภงด.90 ให้รัฐเลย 
เวลาเดือดร้อน รัฐเลือกที่จะช่วยพวกเขาก่อน  ทำไมโชคดีจัง
แล้วผู้ประกอบการ หน่วยเล็กๆที่คอยหาเงินให้รัฐ  ทำไมไม่ให้ความสำคัญบ้าง
 เงินจะกินจะใช้ก็กระเบียดกระเสียด  ลูกหลานก็อยู่บ้านกินวันละ 3 มื้อ  ค่าไฟก็พุ่ง  หนี้ธนาคารก็มี 
โดนตัดแขนตัดขา ไม่มีรายได้สักบาท    การช่วยเหลือก็ไม่มี
  เหมือน  พ่อแม่รักลูกไม่เท่ากัน   
  ทำเหมือนเราไม่ใช่ลูก   เลือกที่รักมักที่ชัง   อยากระบาย    ฮือๆๆ