คือปกติเราก็จะแบบแฮปปี้มีความสุขเป็นปกติทุกอย่างเวลาอยู่กับเพื่อนกับครอบครัว แต่พออยู่คนเดียวเราก็จะแบบอยู่ดีๆก็เศร้า หดหู่ จนน้ำตาไหลแบบที่เราเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเหมือนกัน หรือบางทีคำพูดเล็กๆน้อยๆที่แบบไม่น่าจะคิดมากเราก็กลับแบบรู้สึกเศร้ามากๆ ซะงั้น มีบางทีที่แบบทำร้ายร่างกายตัวเอง แต่พอเราทำเสร็จเรากลับไม่เข้าใจว่าทำทำไมเพราะอะไร คือมันไม่เข้าใจตัวเอง มันสับสนไปหมดว่าตอนนี้ตัวเองเป็นอะไรกันแน่ เราไม่รู้จะไปปรึกษาใครเพราะเรากลัวไม่กล้าจะพูดกับคนในครอบครัวคนในครอบครัวลำบากใจเราแบบ เราไม่รู้จะทำยังไงแล้วจริงๆ