ครอบครัวผมมีกัน5คน มี พ่อ เเม่ ย่า ผม เเละน้องสาว
ย่าเเละพ่อเป็นคนอารมณ์ร้อนเเละมักเอาเเต่ใจตัวเองในบางครั้ง ทั้งย่าเเละพ่อชอบใช้อารมณ์เเละใช้ความรุนเเรงกับเเม่บางครั้งย่าถึงขั้นยุยงให้พ่อเลิกกับทั้งๆที่ทั้งเเม่เเละพ่อไม่มีอะไรผิดใจกัน บางครั้งย่าเเละพ่อทุบตีเเม่จนเป็นรอยซ้ำหลายเเต่เเม่ก็ยอมอดทนไม่เคยไปบอกเรื่องนี้กับใคร หลายครั้งเวลาเเม่ทำในเรื่องที่ถูกต้องเเต่ไม่โดนใจพ่อเเละย่าก็จะโดนด่าบ้างหรือ โดนตีบ้างเสมอ จนช่วงผมอยู่ม.3 เเม่เป็นไรไม่รู้อยู่ๆก็เริ่มใช้อารมณ์กับผมมากๆ เเละทุบตีผมอยู่บ่อยครั้งจนเป็นประจำ ตั้งเเต่นั้นผมไม่มีความสุขกับชีวิตเลย ผมมีความสุขก็เเค่ตอนที่ได้เล่นกับน้องสาว เเละตอนที่อยู่กับเพื่อนเท่านั้น  เเละเเล้วพอผมอยู่ม.5เเม่ก็หย่าร้างกับพ่อ  เเล้วเอาน้องไปเลี้ยงด้วย ส่วนผมก็ยังอยู่กับพ่อเเละก็ย่า ตอนผมไม่มีสุขเเบบสุดๆเลย โดนกดดันในหลายเรื่องทั้งเรื่องเรียน  เเละเรื่องอื่นๆอีกมากมาก โดนสั่งห้ามออกจากบ้านในยามวิกาล บางครั้งโดนตี โดนด่าเเละโดนกักบริเวณโดยไม่ทราบสาเหตุ พ่อเเละย่าตั้งความหวังไว้กับผมสูงมาก  เเต่หารู้ไม่ว่าความหวังที่ตั้งไว้นั้นมันสูงมากจนผมมิสามารถทำให้สำเร็จได้ ตั้งเเต่ม.3ผมไม่เคยได้รับความรักจากครอบครัวเลยจนถึงตอนนี้ผมกำลังเรียนอยู่ที่มหาลัยเเห่งหนึ่ง เเต่ตอนนี้ผมไม่ได้อยู่บ้านพ่อหรอกนะ ผมเช่าบ้านที่อยู่ใกล้ๆกับมหาลัยที่ผมเรียน อาศัยเงินเก็บเเละเงินที่มาจากการทำงานพิเศษในการอยู่กิน โชคดีที่เค้าพักเก็บค่าเช่าจนกว่าโควิดจะหมด เเต่ในช่วงที่กักตัวนี้ทำให้ได้คิดอยู่หลายครั้งว่าพอเรียนจบมหาลัย  เเละมีงานทำเเล้ว ผมจะเเยกตัวออกจากพ่อเเละย่าของผมโดนไม่ติดต่อพวกเขาสักพัก   เพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยตัวเองเเละด้วยต้นทุนที่ตนเองมีอยู่  ทุกคนคิดว่าสิ่งที่ผมจะทำมันดีมั้ย   เเล้วถ้ามันไม่ดีผมควร ทำยังไง    (ส่วนเเม่เเละน้องสาวหลังจากออกไปได้ที่อยู่ เบอร์โทร เสียใหม่หมดทำให้ผมติดต่อพวกเขาไม่ได้)