ผมบอกเลิกแฟนเพราะด้วยหลายสาเหตุจากการทะเลาะกันไม่เข้าใจกันแต่อีกเรื่องสำคัญคือผมดูแลเธอได้ไม่ดีพอเธอก็อดทนอยู่กับผมมาเพราะรักแต่ครอบครัวผมก็แย่ผมก็ทำงานเป็นพาสทาร์ม แล้วกำลังต้องหาเงินเรียนต่อ ผมจึงคิดว่าปล่อยเธอไปดีกว่าผมพยายามพูดจาไม่ดีคุยกับคนอื่นให้เธอไม่ยุ่งกับผมคิดว่าเดียวก็ตัดใจได้แต่ผมร้องไหเทุกคืนเลยครับ คิดถึงเธอตลอดเธอก็ยังคงง้อผมแต่ผมก็ยังปฏิเสธจนวันหนึ่งผมพูดไปว่าไม่ต้องรอไม่มีประโยชน์หลังจากนั้นไม่ได้คุยกันเลยจนวันหนึ่งเธอมีแฟนใหม่ผมใจจะขาดเลยครับมันเศร้าดบบบอกไม่ถูก ผมรู้สึกในวันที่สายไปเธอค่อยเป็นกำลังใจแล้วช่วยเหลือดูแลชีวิตผมให้ดีขึ้นมาตลอดแต่ผมก็ทำเธอเสียไป ตอนคบกันพ่อผมเสียเธอคาอยอยู่ข้างๆดูแลวันนี้ผมได้เสียทั้งพ่อและเธอผมโกรธตัวเองสุดๆ ผมควรทำไงดีให้ไม่คิดมากผมคิดถึงเธอสุดๆอยากถามทุกคนดูขอคำเนะนำด่าได้บอกได้สอนได้น้ะครับ