ความประทับใจกับการแสดงของเจมส์จิ ในเล่ห์บรรพกาล

เจมส์กับบท "ราวิ" ในยุคทวารวดี 
ชอบหลายซีนมาก ตอนอยู่เมืองอรุณาเป็นคนเก่งที่มีปมอยู่ในใจ สื่ออารมณ์ให้รู้สึกได้ว่าไม่มีความสุข พอตอนไปปราบโจรก็ดูเท่แล้วยังได้บู้เล็กๆด้วย พอตอนอยู่เมืองอรุณาชอบตอนลาศศินาและสละชีวิตตัวเองเพื่อผนึกเทวรูป ทำเอาต้องเสียน้ำตาตามไปด้วย  นอกจากนี้ก็ชอบตอนแสดงเป็นราวิตัวปลอม  อันนี้รู้สึกได้ว่าเจมส์ดีไซน์การแสดงให้รู้สึกว่าราวิที่เข้าหาทิณสรีต้องเป็นตัวปลอมแน่เลย


เจมส์กับบท "ขุนอุทัย" ในยุคร.5   
ชอบยุคนี้ที่สุด ชอบความแข็งแกร่งที่แสดงออก ทำให้เชื่อว่าเป็นคนที่เก่งและมีอาคม ตอนต่อสู้กับผีบุญนี่มันส์มาก ยุคนี้ขุนอุทัยเกิดเรื่องราวต่างๆ มากมาย ทำให้เจมส์ได้แสดงหลากหลายอารมณ์ ทั้งโกรธ ดุดัน แข็งกร้าว เศร้าเสียใจ สิ้นหวัง หรือแม้แต่วาระสุดท้ายก่อนที่ขุนอุทัยจะสิ้นใจ  


เจมส์กับบท "เพลิงฟ้า" ในยุคปัจจุบัน
เจมส์เล่นได้เป็นธรรมชาติ คำพูดเข้าปาก เหมือนไม่ได้แสดง  เพลิงฟ้าเป็นนักข่าวมาดกวน ปากเสีย แต่ก็มีบางซีนที่ได้แสดงอารมณ์โกรธ เสียใจ บางคนบ่นว่าอยากให้เพลิงฟ้าเก่ง ส่วนตัวแล้วชอบที่เพลิงฟ้าเก่งแบบกากๆ อย่างนี้แหละ มีพลังบ้าง ไม่มีบ้าง มันลุ้นดี   


สุดท้าย อยากบอกเจมส์ว่าดีใจที่เห็นเจมส์พัฒนาการแสดงขึ้นมาอีกขั้น ดูมีสมาธิและเป็นมืออาชีพมากขึ้น  ถึงปัจจุบันจะไม่มีเวลาติดตามดูเจมส์เหมือนเมื่อก่อน  แต่ยังติดตามผลงานและสนับสนุนทุกทางเท่าที่ทำได้ รวมทั้งยังส่งกำลังใจไปให้อยู่เสมอ ดีใจที่น้องได้มีโอกาสเล่นละครที่องค์ประกอบทุกอย่างดีพร้อม ไม่ว่าจะเป็นบทประพันธ์ บทละคร  นักแสดง คอสตูม ฉาก และซีจี ทั้งนี้ ต้องขอบคุณคุณอาปิ่นที่ให้โอกาสเจมส์เล่นละครเรื่องนี้  ขอบคุณพี่ฟิวที่เคี่ยวกรำการแสดงทำให้น้องเก่งขึ้น ขอบคุณนักแสดงมากฝีมือทั้งพี่ป๋อ แต้ว บูม พี่โอและนักแสดงในเรื่องทุกคน เชื่อว่าเจมส์ได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างจากบุคคลเหล่านี้ค่ะ