สวัสดีครับ นี่เป็นกระทู้แรกของผมเลย ผมอยากจะมาขอคำปรึกษา หรือคำแนะนำจากเพื่อนๆหน่อยครับ ตอนนี้ผมกับแฟนความสัมพันธ์มันค่อนข้างล่อแลมากเลยครับ ผมคบกับเขามา มิถุนายนนี้จะเข้า2ปี ระหว่างที่คบกันก็มีเรื่องไม่ค่อยเข้าใจกันอยู่บ้างครับ แต่เราก็ต่างปรับมันก็โอเค มันมีความสุขมากเลยครับ  แต่ช่วงหลัง 5 เดือนมานี้ ผมกับแฟนมีเรื่องไม่เข้าใจกันแทบจะทุกวันเลยครับ 4-5 วันแย่ 2-3 วันดี บางครั้งจากความไม่เข้าใจก็กลายเป็นทะเลาะ หลายครั้งที่เขาบอกเลิกผม ผมก็จะตื้อตลอด ผมยอมทุกอย่างเพื่อจะรักษา ยอมทุกอย่างเพื่อไม่ให้เสียเขา แต่3-4 เดือนมานี้ ผมรู้สึกเหนื่อย ท้อ เสียใจ มีน้ำตา เจ็บปวดมากเลยครับ เหมือนผมพยายามคนเดียว หลายครั้งคอลๆกันอยู่ทะเลาะกัน ไม่เข้าใจกัน ผมจะเครียดและทุกข์ใจทุกครั้ง ซึม ไม่เป้นอันทำอะไร หลายครั้งโทรไปง้อเขาก็ไม่รับ บ้างก็ตัดสาย แต่ก็มีนะครับที่เขาเองก็ง้อ เขาเองก็พยายามทำเพื่อผมอยู่ แต่ส่วนใหญ่จะเป้นผม จนมาวันนี้เราไม่เข้าใจกันอีกเช่นเคย เขาบอกเลิกผม ผมก็โทรตามตื้อ แต่ก็ไม่รับ ไลน์หาเขา เขาบอกว่าไว้ค่อยคุยกัน พรุ่งนี้ จริงๆผมพยายามเผื่อใจทำใจมาได้ 2-3เดือนแล้วครับ แต่ผมยังทำใจไม่ได้สักที ผมรักเขามาก และเขาคือ ผญ คนแรกด้วยครับ ผมทุ่มเท พยายาม ยอมทุกอย่างจริงๆ จนบางทีผมก็รู้สึกเสียความเป็นตัวเองไปบ้าง แต่ผมก็เต็มใจนะครับเพราะผมอยากมีเธออยู่ในชีวิต เอ่อผมลืมบอกไปผมกับแฟนอยู่กับคนละจังหวัด แล้วยิ่งเจอโควิดแบบนี้ทะเลาะ หรือไม่เข้าใจกันที ผมทำอะไรไม่ได้เลยทั้งที่ในใจมันกะวนกะวาย อยากจะไปหา ใจหนึ่งผมก็อยากตัดใจจากเขานะครับ ใจหนึ่งผมก็รักเขามากจนผมก็อดทน ยอม หวังว่ามันจะดีขึ้น แต่นับวันมันกลับแย่ลง ผมตั้งใจจะทำเซอร์ไพรส์วันเกิดเขา กค. ถ้าโควิดมันดีขึ้นผมอยากไปหาเขา แต่ผมก็ไม่รู้ว่าจะอยู่ถึงทำให้เขาไหม สุดท้ายนี้ผมควรทำอย่างไรหรอครับ ควรไปต่อดีไหมครับ หรือควรยุติ ถ้ามันต้องเลิกจริงๆ มีวิธีทำใจยังไงบ้างครับ ทรมาน คิดถึงมากไหมครับ จะจัดการความรู้สึกเหล่านี้ยังไง ใช้ชีวิตหลัวจากเลิกกันอย่างไร ผมใจแข็งไม่พอจริงๆครับ เพราะทุกวันนี้เรื่องเขาอยู่ในหัวผมแทบตลอดเวลา แล้วยิ่งโควิดกักตัว มันฟุ้งซ่านมากครับ 

ปล ขอบคุณครับ ( อาจจะเยอะไป แต่ขอให้ผมได้ระบาย )