-การเรียนพระอภิธรรม เป็นพื้นฐานในการศึกษาและเข้าใจพระธรรม - ไม่ยาก และไม่มีคำว่าเสียเวลาของชีวิต ตรงกันข้ามกับทำให้รู้สึกว่าเป็นการใช้เวลาที่คุ้มค่าที่สุดสำหรับการเกิดเป็นมนุษย์
-เมื่อได้เรียนพระอภิธรรมมาแล้ว หากต้องการจะเผยแพร่พระธรรมให้กับคนอื่น ก็ควรเรียน ปฏิสัมภิทามรรค ก่อนเพราะจะมีความเข้าใจในพระธรรมอย่างกว้างขวางเพียงพอ
----------------------------------------------
-ความกรุณา อย่างเดียวไม่เพียงพอ ความกรุณาจะต้องมี ปัญญา ด้วยในระดับที่เท่าๆกัน จึงจะใช้การได้
----------------------------------------------
-การให้ธรรมเป็นทาน ชนะการให้ทั้งปวง
-ความยินดีในธรรม ชนะความยินดีทั้งปวง
-ความสิ้นตัณหา ชนะทุกข์ทั้งปวง
---------------------------------------
-ผู้ที่เงี่ยโสตลงฟัง คือ ผู้ที่มีอุปนิสัย
-การฟังธรรม เป็น การเจริญมโนสุจริต
------------------------------------------
-โสตาปัตติยังคะ - องค์ประกอบของการบรรลุดสดาบัน , องค์คุณเครื่องบรรลุโสดาบัน , องค์ประกอบของการบรรลุโสดาบัน และคุณสมบัติที่ทำให้เป็นพระโสดาบัน
-๑.สัปปุริส สังเสวะ - การเสวนาสัตตบุรุษ , คบหาท่านผู้ทรงธรรมทรงปัญญา เป็น กัลยาณมิตร
-๒.สัทธัมมัสสวนะ - การสดับธรรม , ใส่ใจเล่าเรียน ฟัง อ่าน หาความรู้ให้ได้ธรรมที่แท้
-๓.โยนิโสมนสิการ -การทำในใจไว้โดยแยบคาย , รู้จักคิดพิจารณาเหตุผลโดยถูกวิธี
-๔.ธัมมานุธัมมปัตติ - การปฏิบัติตามสมควรแก่ธรรม , ปฏิบัติธรรมถูกหลักในธรรมย่อย คล้อยในธรรมใหญ่ สอดคล้องตามวัตถุประสงค์ของธรรมทั้งหลายที่สัมพันธ์กัน , ปฏิบัติธรรมนั้นๆให้สอดคล้องพอดีกับขอบเขตความหมายและวัตถุประสงค์กับธรรมอื่นๆ , กลมกลืนกันในหลักใหญ่ที่เป็นระบบทั้งหมด และดำเนินชีวิตถูกต้องตามธรรม
-----------------------------------
-พระธรรมบทเดียวสั้นๆที่พระสังฆสาวกฟังสั้นๆแล้วเกิดดวงตาเห็นธรรมที่กล่าวไว้ในพระไตรปิฎกนั้น หลายๆตัวอย่างในพระสูตร สำเร็จด้วยการฟังธรรมจากพระโอษฐ์ของพระพุทธเจ้าบ้าง จากพระโอษฐ์ของพระสังฆสาวกบ้าง จากพระใบลานเปล่า บ้าง
-ปุถุชนฟังเหมือนกัน หลายร้อยเที่ยว ก็ยังไม่ได้บรรลุธรรมใดๆ เพราะฟังแล้วตัณหาก็ยังเกิดตั้งอยู่ดับไปอย่างสม่ำเสมอ
-----------------------------------
-การศึกษาพระธรรมมีประโยชน์มาก ยิ่งนัก สามารถเจริญพุทธานุสติ ธัมมานุสติ และสังฆานุสติ จนเกิด ปิติ และจิตเป็นอุปจารสมาธิได้
-ประโยชน์ขั้นต้นของการเล่าเรียนพระสัทธรรม คือ จิตเป็นมหากุศล ตลอดที่สดับรับฟังธรรม และตลอดเวลาที่พิจารณาไตร่ตรองธรรมที่จดจำได้
-เป็นการสร้างกุศลจิตให้เกิดขึ้นมากขึ้นๆในแต่ละวัน(นี่เป็นการปฏิบัติธรรมตามสมควรแก่ธรรม)
------------------------------------
-ตัวอย่าง การเจริญพุทธานุสติ เช่น สัมปสาทนียสูตร - สูตรที่พระสารีบุตรกล่าวสรรเสริญพระพุทธเจ้า เพราะยิ่งเข้าใจพระธรรมที่พระพุทธเจ้าให้แนวทางไว้มากเท่าไหร่ก็ยิ่งเลื่อมใสศรัทธาพระพุทธเจ้ามากขึ้นเท่านั้น
------------------------------------
พระพุทธเจ้าท่านเป็นผู้ฉลาดในทางและให้คำแนะนำทิ้งไว้ในพระไตรปิฎก เช่น สรรพคามีนีปฏิปทา ได้แก่ อกุศลกรรมบท ๑๐ เป็นปัจจัย มี อบายภูมิ ๔ เป็น ผล , กุศลกรรมบท ๑๐ เป็นปัจจัยอุปการะให้เกิดเป็น มนุษย์ , หิระโอตตัปปะ เป็นปัจจัยอุปการะให้เกิดเป็น เทพ , อัปปมัญญา เป็นปัจจัยให้เกิดเป็น พรหม , อรูปฌาน เป็นปัจจัยให้เกิดเป็น อรูปวิปาก และ มรรค มีองค์ ๘ เป็นปัจจัยอุปการะให้เห็นกระแสพระนิพพาน
------------------------------------
-เมื่อได้ฟังธรรมจากพระภิกษุในปัจจุบัน และสามารถพิจารณาไตร่ตรองพระธรรมได้ว่าถูกต้องตรงตามที่พระพุทธเจ้าให้แนวทางไว้ ซึ่งสามารถเข้าใจตามพระพุทธเจ้าประสงค์ เป็นสัมมาทิฎฐิเบื้องต้น เมื่อเป็นดังนี้ จิตก็เกิดเป็นมหากุศลที่ประกอบด้วยปัญญา
-เมื่อจิตเป็นมหากุศลประกอบด้วยปัญญา แบบ อสังขาริกะ หรือ สสังขาริกะ ก็ตาม เมื่อส่งผลนำเกิดย่อมเกิด แบบติเหตุกบุคคล ในภพต่อๆไป
------------------------------------
เพราะไม่ศึกษาพระธรรมให้เข้าใจ จึงกระทำกรรมทางกายวาจาใจ ด้วยความไม่รู้ ๘ ประการ
-ผู้ศึกษาและปฏิบัติธรรม ดีแล้ว เรียกว่าเป็น กัลยาณปุถุชน จะมีแต่ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เท่านั้น เป็นที่พึ่งที่ระลึกครับ
------------------------------------
-เชื่อผมนะครับ เรียน ปฏิสัมภิทามรรค กันเถอะ ไม่ยากครับสำหรับในยุคข้อมูลข่าวสารแบบนี้
มาศึกษา ปฏิสัมภิทามรรค กันเถอะ
-เมื่อได้เรียนพระอภิธรรมมาแล้ว หากต้องการจะเผยแพร่พระธรรมให้กับคนอื่น ก็ควรเรียน ปฏิสัมภิทามรรค ก่อนเพราะจะมีความเข้าใจในพระธรรมอย่างกว้างขวางเพียงพอ
----------------------------------------------
-ความกรุณา อย่างเดียวไม่เพียงพอ ความกรุณาจะต้องมี ปัญญา ด้วยในระดับที่เท่าๆกัน จึงจะใช้การได้
----------------------------------------------
-การให้ธรรมเป็นทาน ชนะการให้ทั้งปวง
-ความยินดีในธรรม ชนะความยินดีทั้งปวง
-ความสิ้นตัณหา ชนะทุกข์ทั้งปวง
---------------------------------------
-ผู้ที่เงี่ยโสตลงฟัง คือ ผู้ที่มีอุปนิสัย
-การฟังธรรม เป็น การเจริญมโนสุจริต
------------------------------------------
-โสตาปัตติยังคะ - องค์ประกอบของการบรรลุดสดาบัน , องค์คุณเครื่องบรรลุโสดาบัน , องค์ประกอบของการบรรลุโสดาบัน และคุณสมบัติที่ทำให้เป็นพระโสดาบัน
-๑.สัปปุริส สังเสวะ - การเสวนาสัตตบุรุษ , คบหาท่านผู้ทรงธรรมทรงปัญญา เป็น กัลยาณมิตร
-๒.สัทธัมมัสสวนะ - การสดับธรรม , ใส่ใจเล่าเรียน ฟัง อ่าน หาความรู้ให้ได้ธรรมที่แท้
-๓.โยนิโสมนสิการ -การทำในใจไว้โดยแยบคาย , รู้จักคิดพิจารณาเหตุผลโดยถูกวิธี
-๔.ธัมมานุธัมมปัตติ - การปฏิบัติตามสมควรแก่ธรรม , ปฏิบัติธรรมถูกหลักในธรรมย่อย คล้อยในธรรมใหญ่ สอดคล้องตามวัตถุประสงค์ของธรรมทั้งหลายที่สัมพันธ์กัน , ปฏิบัติธรรมนั้นๆให้สอดคล้องพอดีกับขอบเขตความหมายและวัตถุประสงค์กับธรรมอื่นๆ , กลมกลืนกันในหลักใหญ่ที่เป็นระบบทั้งหมด และดำเนินชีวิตถูกต้องตามธรรม
-----------------------------------
-พระธรรมบทเดียวสั้นๆที่พระสังฆสาวกฟังสั้นๆแล้วเกิดดวงตาเห็นธรรมที่กล่าวไว้ในพระไตรปิฎกนั้น หลายๆตัวอย่างในพระสูตร สำเร็จด้วยการฟังธรรมจากพระโอษฐ์ของพระพุทธเจ้าบ้าง จากพระโอษฐ์ของพระสังฆสาวกบ้าง จากพระใบลานเปล่า บ้าง
-ปุถุชนฟังเหมือนกัน หลายร้อยเที่ยว ก็ยังไม่ได้บรรลุธรรมใดๆ เพราะฟังแล้วตัณหาก็ยังเกิดตั้งอยู่ดับไปอย่างสม่ำเสมอ
-----------------------------------
-การศึกษาพระธรรมมีประโยชน์มาก ยิ่งนัก สามารถเจริญพุทธานุสติ ธัมมานุสติ และสังฆานุสติ จนเกิด ปิติ และจิตเป็นอุปจารสมาธิได้
-ประโยชน์ขั้นต้นของการเล่าเรียนพระสัทธรรม คือ จิตเป็นมหากุศล ตลอดที่สดับรับฟังธรรม และตลอดเวลาที่พิจารณาไตร่ตรองธรรมที่จดจำได้
-เป็นการสร้างกุศลจิตให้เกิดขึ้นมากขึ้นๆในแต่ละวัน(นี่เป็นการปฏิบัติธรรมตามสมควรแก่ธรรม)
------------------------------------
-ตัวอย่าง การเจริญพุทธานุสติ เช่น สัมปสาทนียสูตร - สูตรที่พระสารีบุตรกล่าวสรรเสริญพระพุทธเจ้า เพราะยิ่งเข้าใจพระธรรมที่พระพุทธเจ้าให้แนวทางไว้มากเท่าไหร่ก็ยิ่งเลื่อมใสศรัทธาพระพุทธเจ้ามากขึ้นเท่านั้น
------------------------------------
พระพุทธเจ้าท่านเป็นผู้ฉลาดในทางและให้คำแนะนำทิ้งไว้ในพระไตรปิฎก เช่น สรรพคามีนีปฏิปทา ได้แก่ อกุศลกรรมบท ๑๐ เป็นปัจจัย มี อบายภูมิ ๔ เป็น ผล , กุศลกรรมบท ๑๐ เป็นปัจจัยอุปการะให้เกิดเป็น มนุษย์ , หิระโอตตัปปะ เป็นปัจจัยอุปการะให้เกิดเป็น เทพ , อัปปมัญญา เป็นปัจจัยให้เกิดเป็น พรหม , อรูปฌาน เป็นปัจจัยให้เกิดเป็น อรูปวิปาก และ มรรค มีองค์ ๘ เป็นปัจจัยอุปการะให้เห็นกระแสพระนิพพาน
------------------------------------
-เมื่อได้ฟังธรรมจากพระภิกษุในปัจจุบัน และสามารถพิจารณาไตร่ตรองพระธรรมได้ว่าถูกต้องตรงตามที่พระพุทธเจ้าให้แนวทางไว้ ซึ่งสามารถเข้าใจตามพระพุทธเจ้าประสงค์ เป็นสัมมาทิฎฐิเบื้องต้น เมื่อเป็นดังนี้ จิตก็เกิดเป็นมหากุศลที่ประกอบด้วยปัญญา
-เมื่อจิตเป็นมหากุศลประกอบด้วยปัญญา แบบ อสังขาริกะ หรือ สสังขาริกะ ก็ตาม เมื่อส่งผลนำเกิดย่อมเกิด แบบติเหตุกบุคคล ในภพต่อๆไป
------------------------------------
เพราะไม่ศึกษาพระธรรมให้เข้าใจ จึงกระทำกรรมทางกายวาจาใจ ด้วยความไม่รู้ ๘ ประการ
-ผู้ศึกษาและปฏิบัติธรรม ดีแล้ว เรียกว่าเป็น กัลยาณปุถุชน จะมีแต่ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เท่านั้น เป็นที่พึ่งที่ระลึกครับ
------------------------------------
-เชื่อผมนะครับ เรียน ปฏิสัมภิทามรรค กันเถอะ ไม่ยากครับสำหรับในยุคข้อมูลข่าวสารแบบนี้