สวัสดีครับ..ผมเป็นทหารเกณฑ์คนหนึ่งที่ไม่อยากเป็นทหาร..แต่จับได้ใบแดง..เลยต้องจำใจมาเป็น..ในช่วงฝึกทหารใหม่ว่าลำบากว่าแย่แล้วนะ..ที่ชีวิตต้องมาเจออะไรไร้สาระแบบนี้..พอฝึกจบขึ้นกองร้อยมา..ยิ่งไปกันใหญ่เลย..ทำงานรับใช้พวกนายสิบนายร้อย..ยิ่งกว่าขี้ข้า..นึกว่าสังคมทาสเสียอีก..ไม่ถูกใจอะไรก็ขู่ก็ซ่อม..ต้องคอยเอาอกเอาใจอยู่ตลอด..บางเรื่องเป็นเรื่องส่วนตัวที่ต้องทำเองก็ไม่ทำใช้เราทำอยู่เรื่อย..เช่น..ตากผ้าตากยันกางเกงในถุงเท้าอะ..มาทำงานผ่านร้านกับข้าวมาไม่ซื้อมา..ใช้เราไปซื้อให้..ไม่พอต้องมาเตรียมถ้วยจานซ้อนให้อีก..เหลืออีกนิดคือ..ป้อนข้าวให้อะ.. ต้องให้คอยเทคแคร์ดูแลอยู่ตลอด..ตำหนิว่าเราช้าบ้างทำไม่ได้ดังใจบ้าง.. บอกว่าในค่ายไม่ใช่สังคมประชาธิปไตย..ที่จะมาเรียกร้องสิทธิใดๆได้..บางทีก็ตรวจโทรศัพท์แอบดูไลน์เราบ้าง..บางทีมันก็เกินไปมั้ย.. รู้สึกเสียศักดิ์ศรีมาก..ไร้สาระมากกับการที่ต้องมาเป็นทหาร..เงินเดือนก็น้อย..หนี้สินเราก็เยอะ..ตัดโอกาสในหลายๆอย่างกับเรา.. คิดไปก็เหนื่อยใจไป ..เหลืออีกปีกว่าก็จะผ่านพ้นไปละ...พูดกับตัวเองได้แค่ อดทน.. ไม่รู้จะพูดหรืออธิบายให้ใครฟัง..