คืองี้นะคะ วันนี้เป็นวัน3-4ช่วงหลังปีใหม่เรากำลังจะขับรถข้ามทางทางที่จะข้ามมันจะเป็นสอยเข้าหมู่บ้านตอนนั้นคือ เปิดไฟเลี้ยวไว้แล้วก็ชิดตรงกลางรถเก๋งฝังตรงข้ามเขาจอดให้เราไปถมตอนนั้นรถมอไซร์ก็ไม่มีเพราะมองดีแล้วรถเก๋งที่จอดเรียงกันตั้ง5-6คันแถมถเก๋งเตี้ยด้วยก็มองไปแล้วว่าไม่มีรถจึงข้ามไป พอเราข้ามทางจะถึงถึงแดงแล้วแต่มีรถบิ๊กไบค์แซงซ้ายมาอย่างแรงชนเราจนกระเด็นแถมตีลังกา3ตลบ ส่วนเขาก็ถะไหล่ไปข้างหน้าแต่เรานี้สิหัวฝาดพื้นแต่ดีที่ใส่หมวดกันน๊อคไม่งันคงไม่รอด คอเคล็ดแถมขาบวมเหมือนจะหักเดินไม่ได้เลยตอนนั้น แต่เขากลับไม่เดินมาถามมาดูเราด้วยซ้ำทั้งๆที่เขาลุกยืนได้แถมไม่บาดแผล แต่เราแม้แต่ลุกก็ลุกไม่ได้โทรศัพท์กระเป๋าตังร้องเท้ารถอยู่คนละฟาก พอ รถแอมบูแลนซ์มาเขาก็ห้ามเราขึ้นรถไปที่โรงพยาบาล แต่คนคู่กรณีไม่ได้เป็นไรก็เลยไม่ได้มา แต่เขากลับไม่มาดูเราเลย แถมไปที่ สน.ทั้งที่เราอยู่โรงพยาบาล พอเอกซเรย์เสร็จจ่ายยาขาไม่หักหมอเลยให้กลับบ้านเราเลยให้พี่ชายพาไป ที่สน.เพื่อไปถามหาคู่กรณี แต่เจ้าหน้าที่บอกว่าพี่เขามารอที่ สน.เมื่อกี้ แล้วก็บอกกับตำรวจว่าไม่เอาเรื่องกับเราเพราะจะรีบกลับ กทม. เห้ยแบบนี้ก็ได้หรอ คือรถชนกัน ทั้งที่ยังไม่คุยกัน แค่ถอดหมวกกันน็อคพี่เขายังไม่ถอดให้เห็นหน้าเลย แล้วคืองงมาก ทำไมถึงไม่รอคุยกันก่อนทั้งๆที่ตอนนั้นก็จะ6โมงเย็น จะไปกทมได้ใง จากอุดร เนี้ยนะ แถมรถชนมีคู่กรณีด้วย แม้แต่จะมาดูหน้าก็ไม่มาดูด้วยซ้ำ แล้วที่หนักสุดคือเราฝังใจหลังรถบิ๊กไบค์มาตั้งแต่ตอนนั้นเลยเห็นรถแบบนี้ที่ไรคือมันจะมีภาพที่รถชนเราตลอด แถมตอนนี้คือเกลียดมากๆ อย่างน้อยก็ควรมาดูเราบ้าง