สวัสดีครับ จขกท.มีแฟนครับ ซึ่งเราอยู่ด้วยกันมาจะ 2 ปีแล้ว โดยปกติ จขกท.เป็นคนที่ขี่หึงมาก เอาแต่ใจมาก ไม่พอใจก็จะแสดงสีหน้าออกมาทันที แต่ว่าหลังๆมา เริ่มเก็บอาการแบบนี้พอได้ดีมากกว่าเดิม จขกท.มีแฟนเป็นชาย จขกท.เป็นเกย์ ซึ่งเป็นฝ่ายรับ และอายุของ จขกท.กับแฟนก่างกันมาก แฟนเกิน 2528 เราเกิด 2543 ห่างกันมาก
ตอนแรกคิดว่าอาจจะเป็นเพราะช่วงอายุของเราด้วยหรือป่าวที่มันต่างกัน เราเลยไม่เข้าใจเข้าว่าสิ่งที่เรามันถูกหรือผิดสำหรับตัวเขา เราก็เฉยๆไป แต่เราก็ถ้ามันมากขึ้นเรื่อย เราก็จะระบายมันออกมาด้วยการงอล จนทะเลาะกันหลายครั้ง คุยกันหลายครั้งกับเรื่องเดิม จนตอนนี้แฟนของเราไม่อยากจะคุยอะไรกันเราแล้วเรื่องเดิมๆที่เคยคุยผ่านมา เราเลยคิดว่าในเมื่อเราอยู่ด้วยกันแล้วมีเรื่องที่ไม่สบายใจก็ควรที่จะพุดคุยกันให้อีกฝ่ายไม่ต้องมาคิดมากเรื่องแบบนี้ และบางครั้งแฟนเราก็โพสเฟสที่ออกทางแบบตัดพ้อ เราก็ถามบางไม่ถามบางเพระ แฟนก็จะตอบแค่ว่า "มันไม่เกี่ยวอะไรกับเรา จะไปสนใจทำไม" แต่ก็ไม่อธิบายให้เราเข้าใจ และเราก็เคยทะเลาะกันแรกมากๆ จนปัจจุบันนี้เรากับแฟนไม่ได้เป็นเพื่อนกันบนเฟส แฟนลบทุกอยากที่เป็นเราออกไป เหลือแค่รูปภาพที่เราตั้งไว้ และสถานะบนเฟส นอกนั้นลบออกหมดทั้งแชตและทุกอย่าง และก็สร้างเฟสขึ้นมาอีกเฟสหนึ่งเราก็ถามแค่จะสร้างมาทำไมอีก เราก็ปล่อยไป
ปกติเราจะเช็คโทรศัพท์แฟนเราตลอดหลังเราเลิกเรียน เลิกงานมา แฟนเราทำงานที่สนามกอล์ฟ อยู่ฝ่ายโรงแรม บางเดือนเวลาทำงานของแฟนกับเราไม่ตรงกันเท่าไร เราเลยเช็คตามปกติ แต่แฟนเราไม่เคยเช็คของเราเลย แฟนจะบอกแต่ว่าเชื่อว่ามันไม่มีอะไร แต่เราอย่างน้อยเราได้เห็นดีกว่าเราไม่เห็นอะไรเลย อย่างน้อยเราก็พอรู้บางว่าวันๆ หนึ่งทำอะไร เป็นยังไง ไปไหนพอให้เราหายห่วง แต่สำหรับตัวแฟนเอง เขาว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระที่จะต้องมาทำอะไรแบบนี้ ไหนๆก็อยู่ด้วยกัน กลับมาก็เห็นกัน ไม่มีอะไรปิดบังกันหรอก เราก็ห่างออกมาบางเรื่องเช็คโทรศัพท์ แต่เราก็ยังงขี่หึง งี่เง่าเหมือนเดิมตามแบบเด็กมีแฟนคนแรก และเราจะเป็นคนที่แบบว่า ถ้าแฟนไปเที่ยวไหนเราต้องไปด้วย แต่ถ้าเราไม่ได้ไป แฟนต้องกลับมาให้เร็วที่สุด นัดเวลาไว้เท่านี้ต้องมาเท่าที่นัดไว้ ห้ามมาสาย หรือไม่ก็ถ้าเราไม่ไปปฟนก็ห้ามไปเด็ดขาด
เลยอยากรู้ว่า การที่เราจะด้วยกันในฐานะแฟนเนี้ย เราต้องวางตัวยังไง ไม่ให้อีกฝ่ายรู้สึกว่าเราบังคุบ หรือสร้างกรอบให้เขามากเกินไป
การอยู่ด้วยกันในฐานะแฟนกัน ควรวางตัวยังไงไม่ให้อีกฝ่ายรู้สึกเหมือนโดนสร้างกรอบไว้
ตอนแรกคิดว่าอาจจะเป็นเพราะช่วงอายุของเราด้วยหรือป่าวที่มันต่างกัน เราเลยไม่เข้าใจเข้าว่าสิ่งที่เรามันถูกหรือผิดสำหรับตัวเขา เราก็เฉยๆไป แต่เราก็ถ้ามันมากขึ้นเรื่อย เราก็จะระบายมันออกมาด้วยการงอล จนทะเลาะกันหลายครั้ง คุยกันหลายครั้งกับเรื่องเดิม จนตอนนี้แฟนของเราไม่อยากจะคุยอะไรกันเราแล้วเรื่องเดิมๆที่เคยคุยผ่านมา เราเลยคิดว่าในเมื่อเราอยู่ด้วยกันแล้วมีเรื่องที่ไม่สบายใจก็ควรที่จะพุดคุยกันให้อีกฝ่ายไม่ต้องมาคิดมากเรื่องแบบนี้ และบางครั้งแฟนเราก็โพสเฟสที่ออกทางแบบตัดพ้อ เราก็ถามบางไม่ถามบางเพระ แฟนก็จะตอบแค่ว่า "มันไม่เกี่ยวอะไรกับเรา จะไปสนใจทำไม" แต่ก็ไม่อธิบายให้เราเข้าใจ และเราก็เคยทะเลาะกันแรกมากๆ จนปัจจุบันนี้เรากับแฟนไม่ได้เป็นเพื่อนกันบนเฟส แฟนลบทุกอยากที่เป็นเราออกไป เหลือแค่รูปภาพที่เราตั้งไว้ และสถานะบนเฟส นอกนั้นลบออกหมดทั้งแชตและทุกอย่าง และก็สร้างเฟสขึ้นมาอีกเฟสหนึ่งเราก็ถามแค่จะสร้างมาทำไมอีก เราก็ปล่อยไป
ปกติเราจะเช็คโทรศัพท์แฟนเราตลอดหลังเราเลิกเรียน เลิกงานมา แฟนเราทำงานที่สนามกอล์ฟ อยู่ฝ่ายโรงแรม บางเดือนเวลาทำงานของแฟนกับเราไม่ตรงกันเท่าไร เราเลยเช็คตามปกติ แต่แฟนเราไม่เคยเช็คของเราเลย แฟนจะบอกแต่ว่าเชื่อว่ามันไม่มีอะไร แต่เราอย่างน้อยเราได้เห็นดีกว่าเราไม่เห็นอะไรเลย อย่างน้อยเราก็พอรู้บางว่าวันๆ หนึ่งทำอะไร เป็นยังไง ไปไหนพอให้เราหายห่วง แต่สำหรับตัวแฟนเอง เขาว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระที่จะต้องมาทำอะไรแบบนี้ ไหนๆก็อยู่ด้วยกัน กลับมาก็เห็นกัน ไม่มีอะไรปิดบังกันหรอก เราก็ห่างออกมาบางเรื่องเช็คโทรศัพท์ แต่เราก็ยังงขี่หึง งี่เง่าเหมือนเดิมตามแบบเด็กมีแฟนคนแรก และเราจะเป็นคนที่แบบว่า ถ้าแฟนไปเที่ยวไหนเราต้องไปด้วย แต่ถ้าเราไม่ได้ไป แฟนต้องกลับมาให้เร็วที่สุด นัดเวลาไว้เท่านี้ต้องมาเท่าที่นัดไว้ ห้ามมาสาย หรือไม่ก็ถ้าเราไม่ไปปฟนก็ห้ามไปเด็ดขาด
เลยอยากรู้ว่า การที่เราจะด้วยกันในฐานะแฟนเนี้ย เราต้องวางตัวยังไง ไม่ให้อีกฝ่ายรู้สึกว่าเราบังคุบ หรือสร้างกรอบให้เขามากเกินไป