ผมได้ยินกิตติศัพท์ของหนังเรื่องนี้มาเยอะมากครับ บ้างก็ว่าหนังมันสยดสยองเป็นล้นพ้น บ้างก็ว่าหนังมันน่าเบื่อมากเช่นกัน วันนี้เลยได้พิสูจน์ครับว่าหนังเป็นยังไง เพราะว่าผมได้ดูหนังเรื่องนี้มานานมากจนจำอะไรแทบไม่ได้เลย(ยกเว้นพี่พลอย พี่แพต พี่ปีใหม่ พี่ตาล) วันนี้ไถไปไถมาใน AIS Play เพื่อหาหนังเก่าๆ ดูแล้วเลื่อนมาเจอเรื่องนี้ ก็เลยขอลองสักตั้งนึง แล้วผมก็ดูจนจบเรียบร้อย

     พล็อตของหนังก็คือรุ่นพี่คณะนิเทศศาสตร์ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งพารุ่นน้องกว่า 30 ชีวิตไปรับน้องนอกสถานที่ รถประจำทางที่นำพาชีวิตนักศึกษาที่สดใสได้เดินทางมาถึงสะพานข้ามแม่น้ำกลางป่าลึกซึ่งเป็นสะพานไม้ผุพังไม่มั่นคง ขณะที่รถแล่นไปได้กลางสะพานเหตุการณ์ร้ายก็เกิดขึ้นสะพานไม้เกิดหักครืนลง รถดิ่งลงสู่แม่น้ำที่เชี่ยวกรากด้วยความสูงกว่า 50 เมตร

     ถ้าถามว่าผมชอบมากมั้ย ตอบเลยครับว่ายังเฉยๆ กับเรื่องนี้พอประมาณ ไม่ใช่ว่าหนังมันแย่นะครับ เอาจริงๆ มันก็พอดูได้เพลินๆ เรื่อยๆ มากกว่า(แอบรู้สึกดีที่ไม่ได้เสียตังค์เช่าดู เพราะมิฉะนั้นรีวิวนี้จะกลายเป็นจดหมายด่าถึงหนังเรื่องนี้ทันที) แต่กระนั้นหนังก็ไม่ได้ดีจนถึงขนาดแนะนำให้ดู เพราะจะว่าไปหนังยังมีปัญหาเยอะอยู่พอสมควรเลย

     ผมขอชื่นชมจุดดีก่อนละกัน อย่างแรกเลยก็คือหนังมันสยองตามชื่อเลยครับ ความโหดก็มากโขในระดับนึงเลย มีทั้งฟันหัวขาด แทงทะลุ หัวสมองกระจาย ซึ่งไอ้ฉากเหล่านี้หนังทำได้ดีครับ และ CG ไม่โป๊ะด้วย(อันนี้อยากชมมากๆ เพราะหลังๆ มาหนังไทยชอบใช้ CG ไม่ค่อยคุ้มและลอยหนักมาก) ที่ชอบมากก็คือฉากในแม่น้ำที่ไม้ลอยมาเสียบหัวทะลุ น่าจะเป็นฉากเดียวที่ผมรู้สึกสยองจนต้องร้องซี้ดออกมา นอกนั้นก็ทำได้โอเค แต่ก็ไม่ได้สยองติดตาอะไรมาก อย่างต่อมาก็คืองาน Production โดยรวมทำออกมาได้ดีและบรรยากาศในเรื่องก็ค่อนข้างอึมครึมและดูไม่น่าไว้วางใจ สิ่งเหล่านี้ทำให้รับน้องสยองขวัญดูไม่โล่งโถ่งจนเกินไป

     แต่ก็น่าเสียดายที่บทของหนังคือสิ่งที่ทำลายความดีงามที่ว่ามาหายไปค่อนครึ่งนึงเห็นจะได้ เพราะบทหนังนั้นค่อนข้างเบาโหวงและไม่มีประเด็นอะไรที่จับต้องได้เลยสักกะอัน ทั้งๆ ที่หนังมีวัตถุดิบที่ดีมากนั่นก็คือประเด็นการรับน้อง หรือว่าการเคารพกันระหว่างรุ่นพี่กับรุ่นน้อง ตอนต้นเรื่องหนังก็เหมือนจะหยิบประเด็นนี้มาเล่น แต่หลังจากที่รถบัสตกสะพาน ก็ราวกับว่าประเด็นที่ว่ามาจะตกน้ำตามไปด้วย ทำให้ตั้งแต่ฉากรสบัสตกสะพานไป บทหนังดูกลายเป็นทุ่งหญ้าสะวันนาทันที

     อย่างที่ว่า พอพ้นฉากนั้นไป หนังก็ดูล่องลอยทันที ไม่มีอะไรไปมากกว่าการฆ่าตัวละครไปทีละคนสองคน ซึ่งต้องบอกว่าทำได้ดีในแง่มุมอารมณ์สยอง แต่ในแง่มุมอารมณ์สะเทินใจ หนังยังด้อยไปมากเพราะหนังไม่มีการปู Background กับตัวละครเลย จะมีบ้างก็แต่พี่พลอยที่ดูเหมือนจะมีอะไรมากกว่าตัวละครอื่นในเรื่องบ้าง แต่กระนั้นก็ยังไม่พอที่จะทำให้ตัวละครของเธอดูเด่นจนสามารถเป็นตัวละครเอกได้ สิ่งที่ทำให้ตัวละครนี้ดูมีซีนมาบ้างก็คือการแสดงของพี่พลอยที่ดูเหมือนว่าเธอจะเล่นดีที่สุดในเรื่องแล้ว ส่วนคนอื่นนอกจากฉากการตายของตนก็แทบจะไม่มีอะไรน่าจดจำ ขนาดพี่ตาลขวัญใจวัยเด็กของผมก็ยังแทบจะไม่มีบทพูดอะไรกับเขาเลย เท่าที่จำได้ทั้งเรื่องเธอพูดแค่คำว่า "ช่วยด้วย" แค่นั้นเอง หลังจากนั้นก็เดี้ยงตามสภาพ

     เมื่อหนังเดินทางมาถึงตอนจบ ซึ่งหนังก็หักมุมคนดูด้วยมุขที่คาดไม่ถึง สำหรับผมก็ค่อนข้างอึ้งพอประมาณกับการเฉลยแบบนี้ เพราะมีน้อยเรื่องในบ้านเราที่จะกล้าหักมุมกับคนดูขนาดนี้ แต่มันก็สร้างรูโหว่อันมโหฬารให้บทหนังอีก(ทั้งๆ ที่ลำพังก็โหว่จนจะไม่มีจุดให้โหว่แล้ว) และด้วยประเด็นของหนังที่เบาบางเหมือนกระดาษ A4 ทำให้แทนที่เราจะอึ้ง ทึ่ง ว้าวกับการหักมุมอันแสนหลุดโลก กลายเป็นมานั่งขำกับ "ความไร้สาระของบท" แทน

     สรุปแล้ว รับน้องสยองขวัญ ก็เป็นหนังสยองขวัญของไทยที่ไอเดียริเริ่มค่อนข้างดี มีประเด็นที่น่าสนใจในช่วงต้นเรื่อง แต่พอพ้นต้นเรื่องไป หนังกลับถอยหลังลงคลองจนน่าใจหาย ทั้งๆ ที่หนังมีของดีในมือ แต่ไม่สามารถทำให้มันอะเมซิ่งได้ เลยทำให้หนังเหมือนจะดี แต่ก็ดีแค่ตอนต้น นอกนั้นคือพักก่อน แต่ถ้าจะดูเอามันส์ ดูเพื่อความสะใจล้วนๆ ผมว่าพอได้ครับ จุดนี้ทำได้ดีเลยล่ะ