ขณะที่โควิดกำลังระบาดจะมีคนบางกลุ่มกำลังกลัวจนไม่มีเหตุผล เข้าเรื่อง เราทำงานบริษัทเอกชนแฟนเป็นลูกจ้างราชการ ปิดเทอมลูกคนโตไปอยู่บ้านยายที่สงขลา คนเล็กปกติฝากไว้กับย่าซึ่งอยู่คนละบ้านกับเรา ตั้งแต่วันที่ 1 เมษายน เริ่มมีการระบาดหนักที่ยะลา ที่ทำงานเรากับแฟนไม่อยู่ในกลุ่มเสี่ยงสามารถทำงานได้ปกติ แต่แม่แฟเรากลัวโควิดมากถึงมากที่สุด วันที่ 2 เมษายน  แฟนเราไปส่งลูกไม่มีปัญหาอะไรพอเราไปหาลูกตอนพักเที่ยงแม่แฟนเราก็ว่าเราว่าเพื่อนเค้าป้องกันกันจะตายเอาลูกกลับบ้านไปเลยไม่ต้องมาสักเดือนนึงไปบอกเถ้าแก่เลยว่าหยุดงาน เราก็เอาลูกกลับโดยที่ไม่พูดอะไรเอาลูกไปทำงานด้วยช่วงบ่าย พอวันนั้นวันเสาร์แฟนเราหยุดลูกก็อยู่กับแฟนตอนเช้าพาลูกเที่ยวบ้านแม่แฟน เค้าถามแฟนเราว่าเราไม่หยุดงานเหรอะ ถ้าเมียไม่หยุดงานมีก็หยุดดูลูกเองกูไม่ดูให้แล้ว งงแป๊บ ในระหว่างคนอื่นเครียดว่าไม่ได้ทำงานไม่มีเงินใช้จ่ายแต่เรายังสามารถทำงานได้เค้ากลับให้หยุด แฟนเราก็ไม่พูด ครอบครัวเราก็ไม่ไปบ้านเค้าอีกเลยหลังจากวันที่แฟนพาลูกไป ทุกวันนี้เราพาลูกมาทำงานด้วย จันทร์-ศุกร์ วันเสาร์อยู่กับแฟน วันอาทิตย์เราหยุด 
เราอยากรู้ว่าถ้าคนอื่นเจอเรื่องแบบนี้จะคิดอย่างไรกัน แต่กับตัวเรา เราโกรธจริง ๆ ต้องอดกลั้นมาก ๆ โชคดีของเราที่โรงเรียนเปิดช้า ถ้าเปิดปกติลูกเราอายุไม่ถึงเกณฑ์ พอเลื่อนเปืด ก.ค. อายุเข้าเกณฑ์พอดี ระหว่างนี้ก็ต้องพาลูกมาทำงานก่อน หวังว่าโรคระบาดนี้จะหมดไปจากโลกนี้เร็ว ๆ 
งดดราม่าว่าทำไมเอาลูกให้คนแก่เลี้ยง เนื่องจากมีเหตุผลหลายอย่างที่บอกไม่ได้เดี๋ยวหาว่า"ขายแม่ผัว" จ้า