เป็นชีวิตในมหาลัยของเราเองเรารู้สึกว่าไม่โอเคกับนิสัยเค้าเลยไม่โอเคมากๆ เราไม่มีความสุขเลยรู้สึกว่าเหมือนเพื่อนจะพึ่งพาเเต่เราทางเดียวเลยอึดอัดมาก พูดตรงๆด้วยก็แล้ว เฮ้อ..ไม่มีอะไรจะพูดด้วยเลย แล้วยังมาทำตัวปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เหมือนทำให้รู้สึกว่าเรายังสนิทกันยังพึ่งพาเราได้อยู่ด้วยกันได้เหมือนเดิม ซึ่งกับเรามันไม่ใช่อีกแล้วไม่คิดว่าเพื่อนจะเป็นคนความคิดแบบนี้ คนเคยบอกว่าอย่ารักษาคนที่ทำให้เราไม่มีความสุขเอาไว้เลย แต่มันเป็นการบังคับเราทางอ้อมเลย
มีใครเหงาๆอยากฟังเรื่องห่าเหวนี้ให้ปวดเพิ่มมั้ย(หลังไมค์มารับฟังระบายหน่อยก็ได้) ทำเวรทำกรรมไรไว้ก็ไม่รู้...