มันต้องพิจารณาเป็นรายกรณีนะคะ  ไม่ใช่ทุกคนจะเก็บเงินสำรองไม่ได้ทุกคน  เอาเป็นว่าเราไม่เคยด่า  แต่อยากให้ทุกคนตะหนักและโทษตัวเองด้วยนอกจากจะโทษอย่างอื่นแล้ว   เพราะยังมีบางเคสที่เก็บออมได้แต่ไม่ทำ   เช่น  กรณีคนเงินเดือน 9000 แล้วฆ่าตัวตายเพราะตกงานไม่มีเงินผ่อนรถ  บ้าน    คิดดูนะ  เงินเดือน 9000 แล้วกู้ซื้อรถ/บ้าน  ต่อให้มีรายได้พเิศษ ถ้าคุณไม่มีสำรองเงินสด 6เดือนก็ไม่ควรซื้อหรอก )  อันนี้คือไม่ประมาณตน    
      
       จริงๆสงสารก็สงสารชาวบ้านอยู่หรอกที่ไม่ได้เงิน5000 แล้วเสียใจแบบฟูมฟาย  บ้างก็ว่าจะอดตายแล้ว  จริงละยากจนรายได้น้อย  แต่บางคนเป็นแม่ค้าแม่ขาย  ไม่มีเงินเก็บออมพออยู่ได้สักเดือนสองเดือนนี่ส่วนหนึ่งอย่าไปโทษใคร  ต้องโทษตัวเองด้วยที่ไม่วางแผนการเงิน  ไม่เก็บออมบ้าง  มีคนเคยบอกไว้ในนี้เราชอบมากเลย  แค่เก็บเงิน 5 บาทต่อวัน 10 ปี  ก็มีเกือบ 20000 แล้วยังพอประทังชีวิตไปได้  อย่าอ้างว่าเก็บไม่ได้  ตราบใดที่มีรายได้  ก็แบ่งเก็บได้ละ  ค่าขนมลูกสัก 5 บาท  ค่าของเล่นลูกไม่ซื้อสัก10 บาท  ค่าบุหรี่  เหล้า  หวย  มันจะไม่มีเลยหรอ  สมัยก่อนเราก็จน  แม่นี่รับจ้างทุกอย่าง  ตัดผม  เย็บเสื้อ  ขายขนม  มีลูกสามคน  แต่แกประหยัดกินใช้มาก  เสื้อในตัวละ10  ปะแล้วปะอีก ใช้เป็น10 ปี อ้ะ  แกมีเงินเก็บเป็นล้านๆนะ  ทั้งที่ไม่มีร้านใหญ่โต  ตอนนี้ส่งเสียน้องชายเราอายุ 36 ที่รับราชการทุกเดือน   ข้าราชการผู้ไม่เคยมีเงิน  เพราะกู้ฟุ่มเฟือยมาก   กู้แม่มทุกสิ่ง  แม้แต่ดอกร้อยละ20 /เดือน  เขาก็ไม่กลัว  แม่ให้เงินกินใช้มา 18 ปีละ ทั้งที่แกรับจ้างก๊อกแก๊ก  แต่เลี้ยงข้าราชการที่เงินเดือน (ตอนไม่หัก20000 กว่าบาท)  เชื่อไหมทุกอย่างนี่คือไลฟ์สไตล์  การใช้ชีวิตและรสนิยม เพราน้องเราขนาดไม่มีเงิน   มันใส่ซองงานแต่ง  งานตายแบบเยอะมาก    ต้องรักษาหน้า  เวลามีเงินกินหรูอยู่แพง  ซื้อแหวนเพชรให้เมียหลายหมื่น   แต่พอไม่มีเงินขอแม่  ล่าสุดเขาตุนของกันกลัวเคอร์ฟิว  นี่ก็ไม่มีเงินโทรมาขอแม่  มีสำรองเพราะแม่ช่วย  ไม่งั้นก็เหมือนคนอื่น  อด   นี่คือตัวอย่างที่เราเห็นจริงๆกับครอบครัวเราเลย     เพราะอย่างนั้นอยากให้พ้นวิกฤติครั้งนี้คนคิดได้ว่า  อย่าฟุ่มเฟือย  อย่าเป็นหนี้ไม่จำเป็น  (ยิ่งแม่ค้า  กู้นอกระบบดอกเบี้ยรายวันแทบทุกคน แถวบ้านเราหนักๆเข้าหนีหนี้เลย  ไม่ใช่คนเดียว  เยอะมาก  เป็นเกือบทุกคนเลย )  อย่าใช้จ่ายเกินตัว  และต้องวางแผนการเงินอดออมบ้าง  อย่าคิดแต่จะให้คนอื่นมาช่วย  65 ล้านคนมันช่วยกันได้ไม่ทั่วถึงหรอก   อันนี้สำหรับคนที่มีรายได้นะ  คนที่ไม่มีรายได้เลน  เช่น ตกงานมาปี  เร่ร่อน  อันนี้ไม่ว่ากัน  แต่ยืนยันว่าถ้าคุณอยากเก็บ  ก็เก็บเงินได้ทุกคน  จะน้อยจะมากก็เก็บได้   ยกเว้นคุณไม่ยอมเก็บ   บอกตรงๆ  สงสารอยู่แต่ก็ปนไปด้วยคำถามว่า  ขนาดนี้เลยหรอชีวิต  โทษแต่รัฐ  แต่ไม่โทษตัวเองสักนิด
        
            เรื่องเศรษฐกิจไม่ดีมาก่อนโควิด  เราก็ค้าขายเสริมนะ  ที่ผ่านมาแต่ก็ยังขายได้เรื่อยๆ  บางธุรกิจดีมากบูมด้วยซ้ำ  มันไม่แย่ขนาดช่วงนี้หรอก  แต่ถึงสถานการณ์ยังไง  เราก็ต้องเตรียมวางแผนเสมอเพื่อรับมือ    มันก็เป็นหน้าที่ของเราทุกคนต้องรับมือกับวิกฤติ  ไม่ได้บอกว่ารัฐไม่ต้องช่วย  แต่เราก็ช่วยตัวเองบ้างนะ  อย่ารอให้มรวิกฤติ  ต้องวางแผนไว้เสมอแหล่ะ  เพราะความแน่นอนคือความไม่แน่นอน
        
                ปล.ไม่ใช่สลิ่ม  ไม่ใช่แดง  แต่คือคนคนหนึ่งที่มีแนวคิดแบบนี้แล้วอยากเสนอมุมมองใหม่  คนที่คิดต่างก็อย่าเอาการเมืองมาเกี่ยว  บอกตรงๆรำไยบางคนที่มาทีไรการเมืองล้วนๆจนไม่กล้าเห็นต่างละ  ยิ่งในทวิตนี้  หืมมมมมมมมมมมม  พระเจ้าเอาความจนมาปิดปากคนอื่นจนไม่กล้าพูดไรละแล้วก็ไม่ต้องดักคอว่าเรารวย  เพราะเราคือคนเคยจน  ที่พยายามถีบตัวเองมาสู่ชีวิตที่ดีกว่า  เพราะฉะนั้นความจน  การดิ้นรน  เราผ่านมาละค่ะ