สวัสดีค่ะ วันนี้จะมาเล่าเรื่องที่ถือว่าเป็นประสบการณ์ให้เราได้อย่างมากเลยค่ะ เราคบกับแฟนได้ 7 เดือนเกือบ 8 เดือน เราเป็นคนเอาแต่ใจมากแต่ก็รักแฟนมากเหมือนกัน เรากับแฟนต่างเป็นคนแรกของกันและกันค่ะ ปกติเราปฏิเสธผู้ชายคนอื่นหมดเลยค่ะจนแฟนมาจีบเราแล้วรู้สึกว่าคนนี้แหละใช่เลยคนนี้แหละที่จะเป็นความสบายใจให้กับเราได้ อยากคบด้วยนานๆ แต่ก็อย่างที่ว่าไปค่ะเราเป็นคนเอาแต่ใจ เราชอบประชด คิดมาก งี่เง่า เวลาเรางอนแฟนก็ง้อเราตลอด มันก็มีค่ะที่เราอยากง้อเขาบ้างแต่เราดูไม่ออกเลยว่าเขางอนเรารึเปล่าเพราะเวลาเราถามเขาว่าเป็นอะไรมั้ย เราแคร์เขามากๆค่ะเรากลัวว่าถ้าพูดคำนี้ไปเขาจะเสียความรู้สึกมั้ย เขาก็บอกว่าไม่เป็นไรตลอด ส่วนตัวเราคิดว่าเวลาแฟนเราเป็นอะไรไม่ค่อยบอกใครค่ะรวมถึงเพื่อนด้วยเขาจะไม่บอกใครเลยถึงมีก็แค่บ่นบ้างแต่ไม่ถึงกับบ่นร่ายยาวตั้งแต่ต้นเหตุยั้นปลายเหตุค่ะ บ่นแค่ประมาณว่า "งอนกูอีกแล้ว" ประมาณนี้ค่ะ เราจึงไม่ค่อยเข้าใจความรู้สึกเขาเท่าไร และมันก็มีบ่อยครั้งที่เรากับเขาไม่เข้าใจกัน ทั้งความชอบ และความคิดค่ะ  จนถึงช่วงต้นเดือนมกราคมค่ะเราบอกเลิกเขาไปทั้งหมด 3 ครั้ง ใช่ค่ะเราขี้ประชดเราไม่เคยเข้าใจความรู้สึกเขาเลยเราแค่ประชดเพื่อเรียกร้องความสนใจ พอเขาไม่ง้อเราก็โกรธ หงุดหงิด จนพาลด่าเขา เขาก็พูดขอโทษตลอด แต่มันไม่พอแค่นั้นค่ะ เรายังพาลหาว่าที่เขาขอโทษมันก็แค่ข้ออ้างอีก ตอนนั้นเรารู้สึกไม่โอเคมากๆเราได้แต่ถามตัวเองว่าทำไมเราถึงเป็นแบบนี้ ถ้างี่เง่าแบบนี้บ่อยๆจะเลิกกันจริงๆได้นะ ถ้าบอกเลิกบ่อยๆระวังเขาจะไม่กลับมาจริงๆนะ เราก็พยายามสงบสติอารมณ์ตัวเองเรากล่อมตัวเองตลอด แต่มันเหมือนไม่ได้ช่วยอะไรเลยเหมือนเราอยากด่าเขาตลอดโทษเขาตลอดเหมือนเอาเขามาเป็นสนามอารมณ์ จนบางทีเราก็คิดเหมือนกันว่าเขาจะเบื่อเรามั้ยเขาจะหมดรักเรารึยังเพราะเรายังเบื่อตัวเองเลย อย่าพึ่งทิ้งกันไปได้มั้ย ภายในหนึ่งวันเหมือนเขาต้องพยายามปรับตัวตามอารมณ์เราตลอดอ่ะค่ะ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย อะไรก็ไม่รู้ เขาบอกเสมอว่ามีแต่เขานั่นแหละที่ทนเราได้ เราก็รู้สึกดีค่ะ ที่เขายังรักเราตลอด เรากับเขาบอกรักตลอดค่ะ จนวันหนึ่งจุดพีคของความสัมพันธ์เลยก็ว่าได้วันนั้นเป็นวันครบรอบ 7 เดือนค่ะ เขาก็ทักมาบอกครบรอบ 7 เดือนน้าตามประสาคนรักอ่ะค่ะ แล้ววันนั้นเราก็ไปเที่ยวพอดี ปัญหามันอยู่ที่ว่าเราคิดถึงหน้าเพื่อนของแฟนเก่าเราตลอดเลยค่ะ แบบว่านึกถึงตลอดเวลาจริงๆ ตอนนั้นในหัวเราไม่มีแฟนเราอยู่เลย เรารู้สึกกังวลมากๆค่ะ เรากลัวเราจะไม่รักแฟนเราอีกแล้ว เราตัดสินใจทักไปถามแฟนเพราะเราเชื่อใจเขาค่ะเราคิดว่าเขาจะสามารถแก้ปัญหาให้เราได้เขาจะคอยเป็นที่ปรึกษาให้เราได้ สรุปแล้วตอนนั้นเขาร้องไห้ค่ะ เขาก็ถามว่าไอคนนั้นมันเป็นใคร เราไม่กล้าบอกเขาเพราะคนนั้นเป็นเพื่อนของเขาเราเลยบอกเขาไปว่าเป็นคนใกล้ตัว เราก็ขอโทษเขาตลอดขอโทษแบบถ้าตอนนั้นเราอยู่กับแฟนเราจะกอดโอ๋ๆแล้วลูบหัวเลยค่ะ แฟนเราก็บอกว่าไม่เป็นไร เราไม่รู้ว่าคำพูดนั้นมันทำให้แฟนเราคิดมากไปถึงไหน จนเรากลับจากการเที่ยวค่ะเราไปเรียน แล้วตอนนั้นอารมณ์ ผญ เจ้าอารมณ์ของเรามันก็มาอีกแล้วค่ะบวกกับอารมณ์ชั่ววูบที่เรานึกถึงคนๆนั้นอีกเราเลยไปปรึกษาเพื่อน เพื่อนเราบอกว่าถ้าไม่รักมันแล้วก็ปล่อยมันไปเถอะอย่าให้มันเจ็บต่ออีกเลย ตอนนั้นเราพูดได้เต็มปากเต็มคำเลยค่ะว่าไม่รักแล้วเพราะเราโกรธแฟนเราค่ะ ใช่ค่ะแค่โกรธแค่นั้นเอง เพื่อนเราเลยแนะนำให้ไปบอกเลิกมันซะ เรากะว่าจะเก็บเอาไว้พิจารณาค่ะเพราะมันอาจจะเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ แต่สุดท้ายเราก็บอกเลิกเขาค่ะเพราะเราโกรธเขาเราเรียกร้องความสนใจเขา ตอนนั้นเราเลิกกันเป็นครั้งที่ 3 ค่ะ แต่ก่อนที่จะเลิกกันเขาขอเราว่า "เค้าขออะไรอย่างหนึ่งได้มั้ย บอกเราได้มั้ยว่าคนที่คิดถึงแทนเรามันเป็นใคร เราคิดมากตลอดเลย" ตอนนั้นใจเราแทบอยากวิ่งเข้าไปกอดๆโอ๋ๆเลยค่ะแต่เราต้องเก๊กไว้เดี๋ยวเสียฟอร์มเราเลยบอกเขาไปว่าใคร จากนั้นเรากลับไปสงบสติอารมณ์อีกครั้งแล้วกลับมาง้อเขา ซึ่งครั้งนี้แฟนเราดูไม่เหมือนเดิมค่ะแต่ตอนนั้นเราคิดว่าเราคงแค่คิดไปเองเราก็พยายามง้อเขาต่อไป จนเรารู้ว่าเขาอยากจะพอกับเราแล้วตอนนั้นเราแทบทั้งล้มทั้งยืนเลยค่ะเราไม่อยากเสียเขาไป เราทั้งโกรธทั้งเสียใจตอนนั้นเราไม่ยอมจริงๆ เขาเลยบอกว่าขอเวลาได้มั้ย เราก็บอกว่าได้แต่อย่านานมากนะ จนในที่สุดเราก็กลับมาคบกันค่ะ ใช่ค่ะตอนนั้นเราก็ยังเป็นเหมือนเดิมเป็นผู้หญิงขี้ประชด เรารู้สึกโกรธเขาเพราะเขาไม่ยอมไปเที่ยวกับเราค่ะแต่เขาเลือกที่จะไปกับเพื่อน ตอนนั้นมันเหมือนเป็นช่วงรอยต่ออ่ะค่ะเราคิดว่าถ้าเราได้ไปเที่ยวกันคงจะช่วยฮีลหัวใจให้เขาได้บ้าง แต่มันเหมือนเขาไม่เชื่อใจเราแล้วค่ะเขาเคยบอกเราว่าเขาเริ่มไม่เชื่อใจเราแล้ว เราก็ทำอะไรไม่ได้ค่ะเราเลยเลือกที่จะไปเที่ยวกับเพื่อนย้อมใจแทน เราพยายามใจเย็นแล้วคิดว่าเขาอาจจะอยากหาความสุขโดยการอยู่กับเพื่อนโดยยังไม่ต้องมีเราก่อนก็ได้เรากลัวว่าถ้าไปด้วยเขาจะอึดอัดเอาอะไรประมาณนี้อ่ะค่ะ หลังจากนั้นเราแอบเข้าไปในแชทเฟสแฟนเราค่ะเราเห็นแชทผู้หญิงคนหนึ่งทักมาว่า "ทำไรอยู่" แต่เราเข้าไปอ่านในแชทนั้นไม่ทันค่ะเขาลบไปก่อน เราก็ไม่ได้คิดอะไรค่ะ เราแค่คิดว่าเขาคงปฏิเสธผู้หญิงคนนั้นไปแล้ว เราก็ไปหากิจกรรมอะไรที่เราต้องทำต่อไป จนประมาณ 2 ทุ่ม เราคิดถึงเขามากค่ะเราอยากโทรหาเขาเพราะเราไม่ได้โทรหาเขาหลายวันแล้วบวกกับเวลานั้นเราก็โทรคุยกันปกติอยู่แล้วด้วย เราเลยถามแฟนว่าโทรได้มั้ย แฟนเราบอกว่าวันนี้มีกินหมูทะ เราก็เลยพูดประชดไปนิดหนึ่งประมาณว่า "ขอโทษที่มาขอตอนนี้ละกัน" เขาก็แบบ "เห้ย ขอโทษ ไม่เอาดิอย่างอน" ค่ะเราเข้าใจค่ะเราก็ไม่ได้ว่าอะไรเราก็รอเขา รอจนตอน 3 ทุ่มครึ่ง เราก็ถามเขาว่ากินเสร็จยัง เขาก็บอกว่าเสร็จตั้งนานแล้ว ตอนนั้นเราก็โกรธเขาอีกแล้วค่ะ โกรธเพียงแค่เพราะไม่ยอมบอกว่ากินหมูทะเสร็จแล้ว โครตปัญญาอ่อนเลย เหมือนเขาจุดไฟให้เราอ่ะค่ะ แบบรอตั้งนานอยากคุยมากนะรู้มั้ยทำไมไม่ยอมบอก แล้วเราก็ทะเลาะกันค่ะ เราทักไปฉอดรัวๆมากเขาไม่ยอมอ่านเลย เราเลยทักไปถามว่าทำไรอยู่ เขาก็บอกว่าดูยูทูปอยู่ ใช่ค่ะแล้วเราก็โกรธเขาอีก โกรธเหตุผลปัญญาอ่อนๆอ่ะค่ะ จากนั้นเราก็เผลอพูดคำหนึ่งที่จุดไฟเขาว่า "เธอแอบคุยกับคนอื่นรึเปล่า" เท่านั้นแหละเขายิ่งไม่คุยกับเราอีก จนเขาทักมาว่า "ที่เราไม่อยากคุยกับเธอเพราะแบบนี้แหละ ทำไมเธอต้องคิดแบบนั้นอ่ะ" "ช่าง" เราเลยบอกเขาไปว่า "เธอก็รู้ว่าเราคิดมาก" มันดูเอาแต่ใจมากๆค่ะทำไมเราถึงจัดการตัวเองไม่ได้ แฟนเราตอบมาว่า "งั้นก็ไม่ต้องคิดมากดิ" ความคิดมากมันไม่ได้ห้ามกันง่ายๆเลยนะเอาจริงๆ แง ตอนนั้นเราร้องไห้เลยร้องไปพิมพ์ฉอดไป จนจบที่ว่าเราไล่เขาให้ไปตายค่ะเราด่าเราแรงมากจริงๆด่าแรงที่สุดตั้งแต่คบกันมาเลยค่ะ เขาก็บอกว่า "เออ เดี๋ยวไปตายให้" เท่านั้นแหละค่ะเรานี่นอนหลับทั้งนำ้ตาเลยเราคิดได้ว่าเขาไม่เหมือนเดิมแล้วจริงๆ แล้วยิ่งเขาพูดแบบนั้นจากที่ไม่ได้สนอะไรกลับมาสนเลยค่ะว่าจะคุยกับคนอื่นเราระแวงเกินไปอ่ะค่ะ ระแวงไม่เข้าเรื่อง พอตอนเช้าเราโพสต์ลงสตอรี่ "ขอโทษค่ะ จะอ้วก" อันนั้นมันไม่ได้หมายถึงเขาเลยค่ะ เราแค่จะอ้วกจริงๆ เขาก็ทักมาถามว่าเป็นไร เราก็บอกว่ายุ่งไรอ่ะ ใช่ค่ะตอนนั้นเรายังโกรธอยู่แล้วเขาก็ไม่ทักเรามาอีกเลย เราเลยสงบสติอารมณ์ตัวเอง จริงๆวันนั้นเรากะจะทักไปง้อเขาอีกค่ะ แต่ทว่าดันมีคนทักมาจีบเราค่ะ เราก็คุยไปงั้นๆอ่ะค่ะ แต่ดูเขาชอบอะไรเหมือนกันชอบจนดูยัดเยียดไปอ่ะค่ะคุยด้วยแล้วยังอึดอัดแทนเลย เขาก็ทักมาประมาณว่าจะให้เราโทรด้วยอ่ะค่ะ เราก็ เออ จะโทรก็โทรเรื่องของเหอะ ตอนแรกที่คุยกับคนนั้นมันก็สนุกดีค่ะแต่อึดอัดมากกว่าเราบอกคนนั้นตลอดค่ะว่าถ้าเราไม่ได้คิดอะไรก็อย่ามาเสียใจแล้วกันแต่มันเหมือนมันจะมีบางครั้งที่เราให้ความหวังเขาไปบ้างเราอยากจะเอาตัวเองหายไปจากโลกนี้เลยค่ะที่เราพูดแบบนั้นเพราะเกรงใจแค่นั้น ตอนนั้นเราคิดถึงแฟนเราตลอดเลยค่ะเราคิดว่าเขากำลังทำอะไรอยู่เป็นยังไงบ้าง จนผ่านมา  2 อาทิตย์เราคิดว่าไม่ใช่ละถ้าเราคุยกับเขาต่อไปมันจะไม่ดีแน่ๆเราควรจะปฏิเสธเขาไปแล้วเขาก็ขอให้เราโทรเพื่อให้เขาฟังเราร้องไห้ค่ะ เรารู้สึกแบบอึดอัดจนบอกไม่ถูกเลยค่ะ แถมเขายังซื้อของให้เราอีกเราเกรงใจจนจ่ายตังคืนเขาดีกว่า แล้วเราก็ไม่ได้คุยกับคนนั้นอีกเลยแถมเขายังไปมีแฟนแล้วซะด้วยเร็วดีจริงๆ เราก็ตัดสินใจทักไปง้อแฟนตอนนั้นเกือบเดือนหนึ่งได้เราคิดว่าเราคิดได้แล้วค่ะว่าเรารักเขาจริงๆมันก็แค่อารมณ์ชั่ววูบ แต่เหมือนมันจะสายไปแล้วค่ะ เขาไม่ยอมอ่านแชทเราเลย ตอบก็ตอบแค่บางอัน เราเลยไปปรึกษาเพื่อน เพื่อนเราเลยทักไปถามแฟนเราค่ะสรุปแฟนเราบอกว่าเขาไม่รักเราแล้ว อย่าทักมาอีกเลย เราก็ไม่ได้ดีอะไรขนาดนั้น เขารู้สึกรำคาญเรานิดหนึ่งด้วยค่ะ ตอนนั้นเราร้องไห้หนักมากเลยค่ะเราโทรไปหาแฟน แฟนเขาก็บล็อคเบอร์บล็อคไลน์บล็อคแชทเฟสเราด้วยค่ะแต่ตอนนี้เขาปลดบล็อคแชทเฟสแล้วเพราะไปขอเขาเองแต่ยังไม่ได้บล็อคไอจี ตอนแรกๆเราก็ถามไถ่เขาตลอดว่าทำไมอย่างนู้นอย่างนี้ เขาไม่ตอบเราเลยซักอย่างเราเหมือนหมา เป็นหมาที่แก้อะไรไม่ได้แล้ว เราเลยเลิกที่จะถามเขา เราเลือกที่จะเล่าเรื่องที่เราเจอมา บอกว่าวันนี้ไม่ร้องแล้วนะ บอกว่าเรารักเขามากแค่ไหน ถ้าอยากกลับมาเมื่อไรก็บอกนะ เขาก็อ่านไม่ตอบตลอดค่ะ มากสุดตอบแค่คำเดียว นี่ก็ผ่านมาจะอาทิตย์หนึ่งแล้ว เราไม่ยอมแพ้ค่ะ เรารักคนนี้จริงๆอะไรก็ได้เรายอมหมดค่ะ