ผมเป็นนักศึกษาครู สาขาวิชาดนตรีศึกษาครับ พึ่งจบ กำลังรอโควิดซาลงแล้วไปสอบบรรจุ ช่วงนี้ก็ทำงานกับที่บ้านและอ่านหนังสืไปด้วย แล้วมีเด็กสองคนเป็นชาย1หญิง1ที่ชอบมาหาเป็นประจำแทบทุกวัน วันละประมาณ​1-2ชม. แล้วเด็กผู้หญิงมาเพราะอยากเล่นดนตรีอยากเรียนตีกลอง ส่วนเด็กผู้ชายติดสอยห้อยตามกันมาเพราะเป็นเพื่อนเล่นที่สนิท​กัน​  ลืมบอกไปเด็กทั้งสองคนนี้เรียนอยู่ ป.3 ครับ เด็กทั้งสองคนนี้จะมีความเหมือนและความแตกต่างกันอยู่ครับ เด็กผู้หญิงนี้จะเป็นคนที่มีความตั้งใจและไฝ่รู้สอนอะไรไปก็จะพยายามทำจนทำให้ได้เป็นเด็กในแบบที่คุณครูหลายๆท่านชอบเลยครับ

      แต่ประเด็นมันอยู่ที่เด็กผู้ชายที่ตามมาครับขณะที่เพื่อนหัดเล่นดนตรีอยู่เขาก็เอาแต่นั่งมองเฉยๆไม่ทำอะไรเดินไปมาบ้าง พอผมเห็นอย่างนั้นเลยเขาไปชวนมาหัดเล่นดนตรีด้วยกันแต่ก็ไม่เป็นผลไม่เอาสักอย่าง คือผมสามาถสอนได้หลายเครื่องหนะครับมีเครื่องดนตรีพร้อมด้วยที้บ้านก็พยายามชวนจะได้ไม่เสียเวลาดีกว่ามานั่งรอเฉยๆ สุดท้ายผมเลยชวนเล่นหมาฮอสครับแล้วดูเหมือนเขาจะสนใจแต่ก็เล่นไม่เป็น ผมเลยสอนให้เล่น ไม่นานเขาก็สามารถเล่นได้

ทีนี้พอวันต่อมาผมเลยหัดให้เด็กผู้หญิงนี้เล่นด้วยเพื่อที่จะให้ได้เล่นด้วยกันเล่นกันไปสักพักเด็กผู้ชายคนนี้ก็แพ้ และเป็นอย่างนั้นอยู่หลายครั้งจากที่สังเกตุและคุยกับน้องผู้ชายสังเกตุได้ว่าเขาไม่มีความคิดที่จะเอาซะเลย  ไม่อยากสู้กับใครไม่ว่าเรื่องอะไร ไม่มีเพื่อนเพราะมักโดนแกล้ง ไม่มีเรื่องที่อยากเลย วันนึงเขาหลุดพูดมาว่าทำอะไรก็โดนแม่ห้าม ขนาดไปซื้อขนมร้านค้าก็ยังโดนห้ามโดยไม่มีเหตุผล

      ผมเลยตั้งข้อสังเกตุ​และเปรียบเที่ยบเด็กทั้งสองคนนี้ครับโดยดูจากสิ่งแวดงล้อมและการเลี้ยงดูเด็กมันทำให้เด็กมีพฤติกรรม​เหล่านี้​  ซึ่งเด็กจะกล้าแสดงออก กล้าพูด  กล้าทำในสิ่งที่ตนอยากทำโดยไม่กลัวความลำบาก ถึงรู้ว่าสิ่งที่จะทำนั้นมันยากแต่ก็พร้อมจะทำมันให้สำเร็จ หรือในทางตรงกันข้ามก็มาจากครอบครัว​ทั้งสิ่น ซึ่งครอบครัวเป็นแหล่งที่เขาถูกปลูกฝังมากตั้งแต่เริ่มแรกของชีวิตและเป็นสิ่งแวดล้อมที่คอยตอดย้ำสิ่งนั้น

     แต่จนถึงบัดนี้การฝึกอบรมเด็กนักเรียนและผลของพฤติกรรมเสียของนักเรียนกลับถูกผลักมาให้ครูรับผิดชอบเพียงฝ่ายเดียวทั้งๆที่เด็กใช้ชีวิอยู่กับครอบครัวมาทั้งชีวิตแต่มาอยู่กลับครูวันละไม่กี่ ชม.แต่หลายคนกลับคาดหวังว่าเพียงครูสอนดี เด็กก็จะเป็นคนดีมีความรู้ ได้  ซึ่งผมคิดว่าผู้ปกครองเองก็ควรปรับพฤติกรรมในการเลี้ยงดูลูกหลานของตนเองใหม่เพราะถึงแม้ครูจะสอนให้นักเรียนเป็นคนดีขยันอดทนหรืออะไรก็ตาม มันก็ไม่อาจเกิดผลหากผู้ปกครองและสิ่งแวดล้อมของเด็กไม่สนับสนุนด้วย

     ผมเลยคิดว่าการศึกษาเราควรมีระบบในการให้ความรู้กับผู้ปกครองในการสอนนักเรียนเพื่อให้นักเรียรสามารถเรียนรู้ได้อย่างต่อเนื่อง คือจากโรงเรียนสู่บ้านและจากบ้านสู่โรงเรียน โดยทั้งสองส่วนจะต้องทำงานสัมพันธ์​กันอย่างดีและหาทางแก้ไขปัญหาร่วมกัน ถามว่าปัจจุบัน​มีไหม ผมตอบเลยว่ามีแต่สิ่งที่มีมันก็ไม่ได้สนับสนุนการเรียนรู้ของนั้นเรียนเท่าที่ควรเพราะผู้ปกครองขาดความรู้ในการดูแลนักเรียน ผู้ปกครองบางท่านไม่เปิดใจยอมรับในสิ่งที่นักเรียนคิด ไม่ให้เหตุผลเด็กในการห้ามทำสิ่งนั้นสิ่งนี้ หรือการไม่ให้อิสระ​ในการคิดและลงมือทำอีกหลายๆอย่าง ซึ่งการทำสิ่งเหล่านี้ของผู้ปกครองเป็นการขวางพัฒนา​การของเด็กเป็นอย่างมาก