สวัสดีครับ ผมเป็นเด็กมัธยมคนนึงซึ่งไม่ค่อยมีเพื่อน ส่วนใหญ่ก็จะมีเพื่อนที่สนิทอยู่แล้ว แล้วส่วนตัวก็เป็นโรคเกี่ยวกับจิตเวชอย่างนึงอยู่แล้วก็มีกินยาระงับ
ใช่ครับส่วนใหญ่ ก็จะมีอาการเศร้า และดีบ้างอย่างน้อยก็ยังรู้สึกว่ามีเพื่อนอยู่ แต่แล้ววันนึงผมก็รู้สึกชอบเพื่อนตัวเองมันเป็นความรู้สึกที่หวงและไม่อยากให้เค้าไปไหนเลย ซึ่งเพื่อนสนิทที่สุดของผมเป็น ผญ และไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด จนมันรู้สึกคำว่าเกินเพื่อนแล้วครับ แล้วจู่ๆผมก็รู้สึกชอบเค้าเพราะคิดว่า เค้าก็น่าจะคิดเหมือนกันกับเรา การกระทำหลายอย่าง ผมลองไปชอบเพื่อน ผญ อีกคนเค้าก็ไม่คุยกับผมแบบยาวเลยนานมากเป็นสัปดาห์ จู่ๆเค้าก็มากอดผมแล้วก็บอกว่า "ขอโทษที่ทำแบบนี้" จนเราได้คุยกันสักพัก เค้าเหมือนก็คุยกับอีกคนแล้วเค้าโดนเทมาหรืออะไรนี่แหละ เค้าก็มาปรึกษาผมมาถามผม แล้วมันไม่ใช่ครั้งแรกครับ มันหลายครั้งแล้ว ผมก็ตอบของผมไป แล้วผมก็น้อยใจสรุปแล้วเราเป็นอะไรกันวะ ผมก็เลยเงียบๆไป จนเค้าไม่ทักมาอีกเลย ผมเลยอาการกำเริบแล้วรู้สึกว่า ตัวเองเสียคนที่ตัวเองรักไปอีกคนแล้ว ก็เลยทักไปขอโทษเค้าแล้วบอกความรู้สึกจริงๆผมออกไป เค้าตอบมาว่า " อ่ะจะทำยังไงต่อ"
ผมก็บอกว่า "ทำอะไรล่ะ" เค้าก็บอกว่า "อ่ะคบไม่คบ" ผมก็เลยถามกลับไปอีกว่า "แล้วคบกันอ่ะจะไม่อึดอัดหรอ" เค้าก็บอกกับผมว่า "ก็กูชอบมานานแล้วเหมือนกัน" ผมก็เลยตกลงเลย แล้วพยายามดูแลเค้าอย่างดีเพราะมันช่วงโควิด-19 ด้วยผมก็เลยดูแลได้แค่นั้น จนผ่านมาอาทิตย์นึงสองอาทิตย์ เค้าก็เริ่มห่างกับผมเรื่อยๆ จนผมทักไปถามว่า "ทำไมถึงห่างกันขนาดนี้" เค้าก็บอก "ก็เป็นแบบนี้อยู่แล้วอ่ะปกติป่ะ ชอบอยู่คนเดียว ชอบทำอย่างอื่น" ผมก็เข้าใจเค้าอยู่แล้วแต่ผมไม่ได้ทักเค้าตลอดนะ แค่ทักไปว่ากินข้าวยัง นอนแล้วก็ฝันดี เค้าก็บอกว่า "ไม่ใช่ ผญ มุ้งมิ้งนะ ไม่ต้องมาบอกฝันดี ไม่ต้องมาห่วง" จนผมแบบมันไม่ใช่ป่าววะ คนเป็นเเฟนกันอ่ะ มันไม่ใช่เพื่อนนะเว้ย ผมก็ทำใจแล้วบอกกับเค้าว่าทำไมทำแบบนี้ ผมรู้สึกจุกมากๆ เหมือนโดนหักหลังยังไงไม่รู้ เค้าก็บอกว่า "กลับไปเป็นเพื่อนเหมือนเดิมก็ได้หนิ เพราะตอนนี้ก็รู้สึกไม่ได้ชอบใครเลยอยากอยู่คนเดียว" แล้วตอนแรกที่เค้าบอกชอบผมหมายความว่ายังไงอ่ะครับ แล้วความรู้สึกผมอ่ะคือกลับไปเป็นเพื่อนไม่ได้อีกแล้ว ผมคุยกับเค้าผมรู้สึกเจ็บทุกครั้ง แล้วอยากห่างกับเค้าเสมอ ทั้งที่ก็อยากกลับไปเป็นแบบเดิม จนผมรู้สึกว่าเค้าเปลี่ยนไปจริงๆ รู้สึกมันไม่เหมือนเดิมสักอย่าง ไปเที่ยวด้วยกันก็แทบไม่คุยกันเลย ปกติจะคุยตลอด ชวนไปทำนู่นนี่กันตลอด กินข้าวกันแต่วันนั้นคือ ไม่กินข้าว ไม่ค่อยพูดค่อยจาอะไรกันเลย เค้าก็บอกกับผมเเค่ว่า "ทำใจไปเถอะเดี๋ยวก็มูฟออนได้ เดี๋ยวก็เลิกคิดมากได้ไม่ต้องคิดมาก" ผมควรทำยังไงกับเค้าและความรู้สึกของผมดีครับ นึกถึงเค้าทีไรก็ยังเจ็บ ยังร้องไห้ตลอด เพราะเหมือนผมมีแค่เค้าคนเดียวที่ไว้ใจจริงๆ และไม่อยากเสียเค้าไป แต่เค้ากลับถอยห่างไปเรื่อยๆ