ก่อนอื่นขอบอกก่อนว่าผมเปนผชที่ค่อนข้างหน้าตาออกไปทางเเนวหวานๆอ่ะ เลยทำให้ผชมาจีบค่อนข้างเยอะเลยมากกว่าผญด้วยซ้ำ ผมเคยชอบทั้งญทั้งชมาละเเต่ว่าเเอบฟินกะผชมากกว่า เเต่ที่จะเล่าคือมีเพื่อนคนนึงเขามาจีบผมมาคุยด้วยทักมาทุกวันเลยเเบบทำไรยุช่วยสอนนู่นนี่ได้ไหมเเรกๆเราก้ไม่รุหรอก หลังๆเเบบที่รร ก้มาเเกล้งเรามาอ้อนใส่เราอะไรปมนี้เปนเเบบนี้ยุปม3 เดือน จนเราเริ่มเเน่ใจว่าเขาชอบอ่ะเราก้บอกชอบเขาไปเเต่เขาปฏิเสธเขาบอกว่าเราเปนเเค่เพื่อนกันคิดเปนเเค่เพื่อนจริงๆ เราเลยบอกเขาไปว่าคราวหลังอย่าทำเเบบนี้กับใครอีกนะถ้าไม่มีเรื่องจำเปนไม่ต้องทักก้ได้อย่าไปให้ความหวังคนอื่นถ้าไม่ได้ชอบอ่ะ ผ่านไปซักปม2วันซึ่งเราร้องไห้ตลอดเลยเขาทักมาว่าเขาชอบนะเเต่เเบบพ่อเเม่ไม่โอเคหรอกถ้ารู้ เลยหยุดดีกว่าเขาบอกว่าขอคุยกับเราเรื่อยๆได้ไหมเหมือนเดิมเราอ่ะไม่อยากคุยเลยจิงๆอ่ะเพราะมันอึดอัดนะคุยกับคนที่ตัวเองรักเเต่รักไม่ได้อ่ะ เเต่สรุปก้คุยกันยุเเต่ที่ต่างจากเดิมคือเวลาเขาทักมาคุยด้วยก้เหมือนตอนจีบอ่ะเเต่เวลาผมทำบ้างเขาจะไม่เล่นด้วยซึ่งปกติจะเล่นด้วยในเเชทมันก้เปนเหมือนๆเดิมมันยังคงรุสึกว่ารักกันเหมือนเดิมตลอดเเต่เขาก้จะพูดเสมอว่าคุนรุใช่ไหมว่าเราเปนมากกว่านั้นไม่ได้มันทำให้ผมอึดอัดมากอยากเลิกคุยอ่ะชอบเเต่รักไม่ได้อ่ะถ้าคุยกันยุก้ลืมกันไม่ลงหรอกใช่ไหม เเต่เขาเปนเพื่อนสนิทผมไงเปนคนดีช่วยผมหลายๆอย่างเลยไม่อยากเสียเพื่อนคนนี้ไป ผมอยากมีความรักที่จริงจังมั่นคงอ่ะที่มีความรสปมว่าชีวิตมีกันเเละกันก้พอ