ปรมาจารย์ลัทธิมาร ทำให้เราอินกับมันมากๆ แค่ได้ยินเสียงขลุ่ยก็คิดถึงแล้ว
  ส่วนป่าท้อแรกๆ มาสนุกน่าติดตามมากนะ แต่เข้าช่วงกลางๆ เรื่อง หลังจากนางเอกโดดแท่นประหารเซียน ทำไมไม่ค่อยสนุกเลย นางเอกดูเฉยๆ บุคลิกช่วงนี้ดูชิวๆ วันๆ นั่งจิบแต่เหล้า ไม่น่ารักเหมือนก่อน ดูเฉยชายังไงไม่รุ้ แถมนางกำนัลบนสวรรค์ยังนินทาว่านางแก่อีก ถ้าเซียนมีอายุยืนนานไม่สนใจเรื่องอายุ แล้วทำไมถึงชอบตอกย้ำว่านางเอกแก่กว่าพระเอกเป็นแสนๆ ปีล่ะ