คือว่าเรื่ิองเริ่มจากตอนประถมค่ะเราเล่นกีฬาสีแล้วเจอรุ่นพี่คนนึงเขามาเชียเราตอนวิ่งด้วยเราเลยรู้สึกปลื้มพี่เขาหลังจบงานเราไปหาพี่เขาแล้วไปชวนพี่เขาคุยพี่เขานิสัยน่ารักมากๆเลยแต่ตอนนั้นเวลาคุยเรารู้สึกโล่งเหมือนปลดปล่อยอะไรบ้างอย่างเป็นตัวของตัวเองต่อจากนั้นเราก็เจอพี่เขาบ่อยขึ้นทุกครั้งที่เจอพี่เขาจะเรียกเราแล้วยิ้มให้เราก็รู้สึกแบบหึ้ยพี่เขายิ้มให้เราด้วยว่ะต่อจากนั้นพี่เขาก็ขึ้นมัธยมเราเลยไม่ได้คุยและไม่ได้เจอเวลาผ่านไปเราได้ไปรู้จักรุ่นพี่คนนึงแล้วคุยไปมาพี่คนนั้นเป็นเพื่อนรุ่นพี่ที่ปลื้มแล้วก็ให้ไลน์มาเราได้คุยกับเขาอีดครั้งรู้สึกมีความสุขมากๆต่อจากนั้นต่างฝ่ายต่างเงียบเลยลืมพี่เขาต่อมามีกีฬาสีอีกครั้งอยู่ดีๆก็นึกถึงรุ่นพี่เขาเราเลยรีบไปคุยกับเขาในไลน์แต่ครั้งนี้เรารู้สึกมีความสุขแล้วเขินมากๆเขินมากที่สุดในชีวิตไม่เคยเขินแบบนี้เลยพี่เขาบอกว่าจะจบม.6แล้วไม่มีของให้หน่อยหรอเรารู้สึกดีใจมากๆแล้วตื่นเต้นใจเต้นรัวที่จะได้เจออีกครั้งเรานั่งดูรูปพี่เขาทั้งคืนเลยอดคิดถึงไม่ได้เราเลยอยากรู้ว่าเรารักหรือเราชอบหรือแค่ปลื้ม