ตอนเย็นวันนี้ของเวลา5:00นตัวเราเอานั่งมอเตอไซค์ไปกับป้าทีเราสนิทมากจนเราจะเรียกว่าแม่เลยแหละพอนั่งไปสักพักนึงน้าได้เรียกให้เรามาขี่จักยานแทนแล้วน้องสาวแต่เป็นลูกพี่ลูกน้องกันนั่งซ้อนท้ายเรามาด้วยแต่เราเป็นปั่นจักยานพอปั่นจักรยานได้สักพักนึงเราเกือบล้มเพราะรถมาขวางไว้ข้างหน้าอยู่แต่เราบอกกับน้องสาวเราว่าให้ลงแต่น้องเราไม่ยอมลงแต่เราบอกน้องไปว่าพี่ไม่ขี่แล้วนะจะให้น้องขี่แต่น้องไม่ยอมแต่น้องที่เราสนิทมากและรักมากทำกับเราได้ลงคอขาดนี้เลยเกรอเนี่ยน้องได้ไปโทรศัพท์ไปฟ้องแม่ของน้องเองว่าตัวเรานะไล่น้องลงจากรถจักรยานที่เราให้น้องลงเพราะว่าจักยานจะล้มแล้วแต่เราก็เลยไปแต่เราตะโกนบอกกับน้าของเราว่าน้องเอาแต่ใจตัวแต่แม่ของน้องสาวเราไม่พอใจที่ไปว่าลูกสาวเขาแต่น้าของเราก็บอกไปว่าฟังดีๆซิว่าตัวเราเองกำลังพูดอะไรไม่ใช่เอาแต่ใช่อารมณ์จนเข้าข้างลูกสาวของตัวเองโดยไม่มีเหตุผลเสียเลยแต่น้าสาวของเราเขาก็ไม่พอใจอจ่างมากเลยนะที่แม่ของน้องสาวของเรานะแสดงกิริยามารยาทไม่ดีเลยพอเราเดินขึ้นไปบนสะพานก็พูดให้น้าเราฟังว่าตัวเราเองนะปันจักรยานจะบ้มแล้วก็เลยให้น้องลงจากรถจักรยานแล้วเราก็ให้น้องปั่นไปเองแล้วเราก็จะเดินไปที่น้าเราเองแต่น้องสาวเราไม่นอมเอาแต่ใจอย่างมากเลยจนเราโมโหแต่รากลับทำให้เรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่อย่างมากเลยเรารู้สึกเสียใจอย่างมากที่เราเป็นต้นเหตุทำให้น้ากับแม่ของน้องสาวของเราทะเละกันจนเพื่อนของแม่น้องสาวของเราจะตบน้าของเราแต่เราเข่าไปขอโทษกับแม่ของน้องแล้วเขาก็ไม่ได้ว่าอะไรเขาให้อภัยเราแค่น้าเราดิบอกไปว่าตอนแรกทำไม่ต้องเขาข้างลูกของตังเองด้วยลูกของตัวเองเป็นคนเอาแต่ใจตัวเองและตังเธอเองก็ตามใจลูกสาวของเธอจนเสียนิสัยเด็กจนทำให้เด็กก้าวราวอยากมากจนเพื่อนของแม่น้องเราไม่พอใจจนได้มีเรื่องทะเลกันอย่างแรงจนตัวเราน้ำตาไหลร้องไห้ออกมาเลยว่าเราผิดขนาดนั้นเลยเหรอจนทำให้คนอื่นต้องมาทะเลกันอีกด้วยแต่เรามานั่งคิดว่าถ้าเราไม่ทำแบบนั้นเรื่องก็คงไม่ใหญ่ขนาดนี้หรอกจร้าแต่เราไม่สบายใจอย่างมากเลยแหบะเพื่อนไม่รู้จะทำอย่างไงดีไม่รู้จะปรึกษาใครค่ะ