อยู่บ้านมาเกือบ 2 อาทิตย์แล้วจ้าาา
ทำอาหารกินเอง ปลูกผัก ปลูกต้นไม้
ทำโน่นนี่ แกล้งเครียดกับสถานการณ์โควิด-19
ดูข่าวดูไปดูมาก็เกิดความรู้สึกเยอะแยะเลย
กังวล เป็นห่วง และกลัว
สิ่งเหล่านี้ มันทำให้เราตระหนักว่า
ถ้าเราอยู่บ้าน มันก็ช่วยลดความเสี่ยง
ช่วยแพทย์ พยาบาล ช่วยประเทศชาติ ที่สำคัญช่วยลดความเสี่ยงต่อคนรอบๆ ตัวเราเยอะเลยนะ

แต่เราเห็นบางคนยังจำเป็นต้องทำงาน รับผิดชอบต่อหน้าที่ สงสารและเห็นใจ ไหนจะพี่ รปภ. ในหมู่บ้าน พี่ๆเก็บขยะ น้องที่กวาดขยะ ลุงป้าน้าอา พี่น้องรอบๆ เจอสถานการณ์แบบนี้แต่ก็ยังยิ้มทักกันตลอด เลยคิดไอเดียเลย

มีอะไรทำแก้เบื่อขึ้นมาเลย.....
เรามีจักรเย็บผ้า มีเศษผ้าเหลือจากการตัดเสื้อผ้าอยู่บ้างนะ มันน่าจะทำหน้ากากได้พอสมควรเลยละ แบ่งปันคนละชิ้นสองชิ้น มันน่าจะดีกว่า
เป็นการแบ่งปันที่ไม่ได้ลำบากหนักหนา ลงแรงทำเลยจ้าาาา แค่ทำก็มีความสุขกว่าเดิมเลย ไม่เครียด เราต้องรอด เราต้องสู้ พวกเราคนไทยต้องกลับมายิ้มและอยู่กันแบบเมืองสยามอีกครั้ง




ผ้ามีไม่มาก เย็บก็ไม่ได้เก่งมาก แต่ทำด้วยใจนะ
เย็บแล้วจะซักให้หอม ฆ่าเชื้อ ก่อนส่งต่อ สุขใจในช่วงเวลานี้ มันดีมากๆ ค่ะ

ช่วยกันแบ่งปันรอยยิ้มให้คนรอบข้าง ให้กำลังใจ ส่งพลังให้ต่อสู้ ฝ่าโควิด19 ไปด้วยกันนะจ๊ะ