คือเราชอบศิลปะมากๆค่ะ วาดรูปเก่ง วาดรูปสวย ถนัดออกแบบ ตัดต่อวิดิโอก็เก่งพอตัว แต่เนื่องจากที่บ้านเราน้าจะคอยบงการเราตลอดเรื่องเรียน ไม่ว่าจะเป็น ให้เรียนห้องEP(ห้องเรียนพิเศษ)และให้เรียนพิเศษเยอะและหนักมาก เราเข้าใจค่ะว่าน้าก็หวังดี แต่มันมากเกินไปและรุ้สึกว่าเรารบกวนน้าเกินไป มันไม่ใช่ทางของเราค่ะที่จะเคร่งครัดการเรียนขนาดนี้ เราเป็นคนหัวดีพอประมาณค่ะ แต่ไม่ได้กดดันตัวเองว่าจะต้องได้เท่านั้นเท่านี้ เอาให้ได้สุดความสามารถก็พอ แต่น้าบอกมันยังไม่พอ และเมื่อเราเข้ามหาลัย อันนี้เป็นปัญหาหนักสุดเพราะสายที่เราอยากเรียนมากกกก็คือศิลปกรรมอะไรพวกนี้ เราเต็มใจจะสอบเอาทุนหรือหาเงินส่งตัวเองเรียน เพราะเรารักทางนี้มาก แต่น้าไม่ยอม น้าจะออกค่าใช้จ่ายให้แต่ต้อไม่เรียพวกศิลไรแบบนี้ แต่นอกจากศิลแล้วก็ไม่มีอะไรเลยที่เราชอบ มีแต่ถนัด แต่มันไม่ได้ชอบเลย เรียนไปก็เหนื่อยก็ไม่มีความสุข มันเหมือนมัดมือชก เราเข้าใจค่ะว่าน้าหวังดีแต่บางทีเราก็ไม่ได้ต้องการเคยคุยกับน้าแล้วค่ะน้าก็บอกว่าน้าเป็นคนส่งเราเรียน มีพระคุณต่อเราเรายังจะต้องการอะไรอีก มันเหนื่อยนะคะแบบนี้
เพื่อนๆคิดว่ายังไงกันบ้างคะ?
*แท็กผิดห้องขออภัยค่ะ