คือตั้งแต่เด็กๆประมาณก่อนเข้าป.1จะมีความฝันนึงที่จำได้คือในฝันเราอายุประมาณ4ขวบแล้วน่าจะอยู่ที่ชานชลานึงเรากำลังเล่นวิ่งไล่จับรอบๆตู้โทรศัพท์ที่อยู่ข้างๆรางรถไฟกับเด็กคนนึงที่อายุไล่เลี่ยกับเราแล้วพอเล่นไปสักพักเราก็เผลอวิ่งไปที่รางรถไฟแล้วก็โดนชนคือเราฝันแบบนี้เหตุการณ์เดิมติดกันประมาณ3-4วันแล้วก็ไม่ฝันแบบนั้นอีก แล้วพอโตมาอีกนิดประมาณม.ต้นเราก็ฝันเกี่ยวกับรถไฟอีกแล้วค่ะแต่รอบนี้รู้สึกว่ามันไม่ใช่สถานที่เดิมคือเราฝันว่าเรากลับไปบ้านเก่า(ย้ายบ้าน)แล้วกำลังขี่จักรยานไปหน้าปากซอยกับพี่คือพี่ขับจักรยานอยู่ข้างๆแล้วขับไปสักพักก็เหมือนเราลอยขึ้นไปเรื่อยๆรู้ตัวอีกทีคืออยู่บนรางรถไฟอีกแล้วคือมันเป็นรางรถไฟที่ลอยฟ้าแล้วจะหันหลังกลับก็ไม่ได้คือจักรยานมันล้อติดในรางเลยคือปั่นไปข้างหน้าได้อย่างเดียวแล้วมันจะมีสถานีต่างๆแบบเป็นเมืองอยู่ข้างล่างรางรถไฟเมืองแรกเป็นแบบจีนๆคล้ายเยาวราชเราเลยตัดสินใจร้องขอความช่วยเหลือเพราะติดอยู่บนรางรถไฟพอรู้ตัวก็ลงไปอยู่ในเมืองแล้วเราก็เลยเดินดูเมืองนี้คือมันเป็นร้านอาหารหมดเลยเราเลยลองเข้าไปในร้านนึงเราก็เจอเด็กที่อายุใกล้ๆกับเรา เราเลยลองคุยด้วยและบอกเค้าว่าเรามาอยู่ที่นี่ได้ไงไม่รู้เราหลงทาง เด็กคนนั้นก็บอกว่าหลงทางเหมือนกันแล้วเราเลยไปด้วยกันจากนั้นก็ไปเจอคนโบกธงเด็กหลงทางแล้วมีเด็กหลงทางประมาณ5-6คนจากนั้นก็ไปด้วยกันแล้วเราก็ตื่น คือมันเป็นฝันที่ยาวมากๆแล้วปกติเราจะจำฝันไม่ค่อยได้แต่อันนี้มันชัดมากเหมือนจริงมากและรู้สึกว่าสติครบ70เปอร์เซนเลย วันต่อไปเราก็ฝันอีก สถานที่เดิมเหตุการณ์เดิมคือเรากำลังปั่นจักรยานไปหน้าปากซอยกับพี่แต่รอบนี้เรารู้ตัวว่ามันเหมือนเดิมเลยนี่ เราเลยหยุดปั่นจักรยานและจะหันหน้ากลับแต่พอเราหยุดปั่น พี่เราก็ขับต่อไปข้างหน้าเราเลยบอกว่าเดี๋ยวก่อนแต่พอพูดจบเรากลับมาอยู่บนรางรถไฟอีกแล้วคือจำได้เลยว่าตอนนั้นหงุดหงิดมากเพราะไม่อยากไปแล้วกลัวจริงๆเราเลยลองปั่นกลับคือปั่นเท้าไปข้างหลังแต่จักรยานเราไม่ขยับเลยเราเลยต้องปั่นไปข้างหน้าอย่างเดียวจากนั้นเราก็เจอเมือกแรกที่เราไปเมื่อวานแต่รอบนี้เราไม่ตะโกะขอความช่วยเหลือค่ะเราปั่นต่อไปเพราะอยากรู้ว่ามันจะมีอะไรอยู่ข้างหน้าพอเลยเมืองจีนๆไปแล้วข้างล่างมันไม่มีอะไรเลยเป็นพื้นที่ว่างเปล่า แต่พอเราขับต่อไปสักพักก็เจอซัมติงค่ะ คือจะบอกไงดี มันน่าจะเป็นสถานีที่สอง สถานีนี้มันเป็นต้นไม้สูงๆเหมือนป่าดิบชื้น สูงจนเทียบกับรางรถไฟเราติดเลยค่ะ เราก็เลยหยุดปั่นด้วยความอยากลงไปดูเพราะมันแปลกๆและเราชอบป่าคือพอเราหยุดปั่นและคิดว่าอยากลงจากจักรยานนี้จังเลย เราก็ลงมาแล้วค่ะแล้วเราก็ไปเดินเล่น ในส่วนนี้เราจำไม่ค่อยได้แล้วค่ะว่าลงไปแล้วเป็นยังไงจำได้แค่ว่าได้คุยกับคนอื่นที่มาเที่ยวเหมือนกันเยอะมากๆเลยแล้วความรู้สึกตอนนั้นคือสนุกแล้วเราก็ตื่น วันต่อมาเราก็ฝันถึงสถานที่เดิม เหตุการณ์เดิมอีกแต่ครั้งนี้รู้แล้วว่าถึงแม้พยายามหันหลังกลับก็กลับไม่ได้เราเลยขับต่อไปจนขึ้นรางเหมือนเดิมเราปั่นไปเรื่อยๆปั่นๆหยุดๆเพราะมันไกลมากครั้งนี้เราตั้งใจไปให้ไกลกว่าป่าที่ไปเมื่อวานค่ะพอปั่นไปสักพักเราก็ลองหันไปข้างหลังดู ภาพที่เห็นคือรางรถไฟโล่งๆค่ะไม่เห็นจุดเริ่มต้นของรางเลยมันดูเหงาๆพอขับผ่านป่าตอนนั้นไปสักพักก็เจอทางโค้งเลี้ยวซ้ายโค้งแรกเราก็ตื่นเต้น+กลัวค่ะเพราะที่ผ่านมามันเป็นทางตรงมาตลอดพอผ่านโค้งไปก็เจอสถานีที่สามเลยค่ะมันน่าจะเป็นสวนสนุกแล้วเราก็หยุดแล้วก็ลงไปเล่นเหมือนเดิมแล้วก็ตื่น(จำเหตุการณ์มนสวนสนุกไม่ค่อยได้ค่ะจำได้แค่มันสนุกและทุกคนยิ้มแย้ม)พอหลังจากฝันนั้นก็ไม่ฝันถึงสถานที่นั้นอีกเลยแต่เราจำทุกอย่างได้ดี คือมันแปลกมากๆสำหรับเราเพราะทุกๆครั้งที่ฝันเกี่ยวกับรถไฟ/ชานชลา/รางรถไฟ มันจะฝันซ้ำไม่เรื่องเดิมก็สถานที่เดิมแล้วอีกอย่างไอ้ฝัน ตอนม.ต้นมันภาพชัด มีสติมีสมองครบและเรื่องยาวมากๆคือปกติเราจะจำฝันไม่ค่อยได้และไม่มีสติในฝันค่ะ คือเราอยากระบายเรื่องนี้มากๆมันอัดอั้นจริงๆแล้วอีกอย่างพอเราเห็นรถไฟเก่าๆคือเรารู้สึกกลัวๆแต่มันก็ทำให้เราสงบใจได้ดีแล้วที่เรานึกเรื่องนี้ได้เพราะเมื่อคืนเราฝันเกี่ยวกับรถไฟอีกแล้วค่ะ(ตอนนี้ม.5)คืออยากได้ความคิดเห็นของทุกคนค่ะว่าคิดยังไงกับเรื่องนี้ จะทางไสยศาสตร์หรือวิทยาศาสตร์ก็ได้ค่ะ ขอบคุณทุกท่านที่อ่านมาจะถึงตอนนี้นะคะ🙇🏻‍♀️