เราเริ่มรู้สึกแบบนี้ครั้งแรกที่ดู ซีรีส์เซนไทของอาบะเรนเจอร์ สมัยนั้นเรา10ขวบมั้ง ฉากที่สามคนตัวเอกโดนรถเหวี่ยงกระแทกทับแล้วทุกคนสลบ เลือดออกปาก คือแบบ ไม่รู้สึกสงสารแต่รู้สึกดีมีความสุข ออกตื่นเต้นใจนี่แบบสั่นเลยค่ะ.
   ต่อมาเวลาเราดูหนัง ซีรีย์ อนิเมะอะค่ะ เราชอบที่ตัวละครบาดเจ็บ ร้องออกมา เดินโซซัดโซเซ หายใจติดขัด สบักสบอมมากๆเลยค่ะ เห็นแล้วแฮปปี้ ฟินมากๆ 
   และก็มีอะไรที่ตอบสนองความต้องการแบบนี้ด้วย อย่าง เรา ตามเกม dead by daylight มาตั้งแต่ประมาณ13ขวบมั้งคะ แนวฆาตกรไล่ล่า ชอบมากๆเลาตัวละครบาดเจ็บแล้วร้องออกมา เดินเป๋ๆมือกุมท้องนี่แบบ เจ้ยย ฟินสาดด
   **แต่ต้องแค่แบบบาดเจ็บเลือดออกเสียอวัยวะนิดหน่อยนะคะ ถ้าถึงขั้นตายแบบ ศพไม่สวย เละ เลือดสาดเป็นอ่างเลยงี้ไม่โอเคค่ะ ถ้าแบบ เห็นคนแบบเจ็บแล้วคุกเข่าลงกุมท้องเรานี่อันนี้ใช่ อันนี้ฟิน
   --เมนใครในอนิเมะสักคนนี่ก็ต้องแบบว่าเคยเลือดออกเลือดสาดเกือบตายมาแล้ว เจ็บร้องแหกปากมาแล้วด้วยนะ คะเคียวอินในjojoเงี้ย 
-เดี๋ยวเรามาเม้นต่อฉากบาดเจ็บต่างๆที่เราฟินมาแปะไว้ถ้าหาได้ 
เราอายุ17ค่ะตอนนี้