เรื่องมีอยู่ว่า สามี มีเพื่อนคนนึง ที่เขาต้องกำลังจะทำธุรกิจ และสามีได้แนะนำให้ตัวเราเป็นคนช่วยเดินเรื่องเอกสาร เจรจาหาเช่าที่ดิน (สามีและเพื่อนเป็นต่างชาติ) ซึ่งตอนนั้นเราก็ออกตัวปฏิเสธไปว่าเราไม่ค่อยมีประสบการณ์เรื่องนี้ กลัวจะไม่ได้ดีเท่าที่ควรเลยแนะให้เขาไปจ้างนายหน้า แต่เพื่อนของสามีก็บอกอยากให้เราช่วยทำตามที่เราจะทำได้ และสามีก็พูดประมาณเกรงใจเพื่อนว่าให้เราช่วยเพื่อนของเขาให้หน่อย เราจึงต้องทำหน้าที่นี้โดยจำใจ เราเริ่มหาที่ดินทำเลตามที่เขาอยากได้ (แถวพัทยา) นัดคุยกับเจ้าของที่ดิน นายหน้า เดินเอกสาร ยื่นเรื่องข้อต่อรองที่ผู้เช่า(เพื่อนสามี)ร้องขอ วิ่งไปวิ่งมาหลายเจ้า แต่ก็คิดไว้แค่ว่าอดทนทำตามหน้าที่ไปจนกว่าจะเสร็จ แรกๆเป็นไปด้วยดีค่ะ ต่อหน้าสามี เพื่อนเขาจะทำดีกับเรา อวยเรา และสามี พูดจาดี ประมาณว่าพูดยอสามีว่ามีภรรยา ที่พึ่งพาช่วยงานได้ แต่ตัวเราเฉยๆ เพราะเราไม่อยากยุ่งเรื่องธุรกิจคนอื่นตั้งแต่แรก คิดแต่ว่าทำเท่าที่ทำได้ เพราะเราไม่มีความรู้เรื่องแบบนี้จริงๆ และก็ช่วยงานเขาแบบนี้สักพัก เพื่อนสามีเริ่มเผยตัวตน ต่อหน้าถ้าเจอกันพร้อมสามีเราจะพูดดี แต่ถ้าจะโทรมาสั่งให้เราไปทำงาน ไปเจรจา เมื่อไม่ได้อย่างใจ เริ่มตะคอกใส่เรา เริ่มใช้คำหยาบกับเรา ฉุนเฉียว เกรี้ยวกราด หากเป็นเรื่องเจรจาขอต่อรองการเงินใดๆ หลายต่อหลายครั้ง แต่เราก็ไม่ได้เอาไปเล่าให้สามีฟัง ยังคิดเห็นใจเพื่อนสามีว่าเขาอาจเครียด เดี๋ยวก็ดี
แต่หลังจากนั้น ก็ เป็นพฤติกรรมแบบนี้มาตลอดค่ะ ตัวเราเริ่มรู้สึกว่าไม่ใช่ละ เราไม่ใช่ลูกจ้างเขา เราเสียเวลาทำงานตัวเอง ต้องมาเครียดเรื่องของคนอื่นหลายครั้ง จึงตัดสินใจบอกสามีว่าขอไม่ทำ อึดอัดและไม่ชอบพฤติกรรมกดขี่หยาบคาย ของเพื่อนสามี แต่สามีก็ยังบอกขอให้เราช่วยเพื่อนเขา คิดซะว่าทำเพื่อสามี เขาเป็นเพื่อนกัน เราจึงต้องจำใจฝืนทนทำงานให้ ต่อมา เพื่อนของสามีเริ่มนำเรื่องอื่นที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องธุรกิจเขามาให้เราช่วยเจรจา ตั้งแต่เรื่องค่าผลไม้ที่เอามาลงขายที่ร้านอาหารของเพื่อนสามีแล้วมีปัญหาเรื่องการจ่ายค่าผลไม้ให้กับคนส่ง(เรื่องนี้เราก็ต้องคุยให้แบบไม่รู้รายละเอียด) สรุปสุดท้ายเพื่อนสามี เบี้ยวค่าผลไม้ ไม่ยอมจ่ายเงินคนส่งผลไม้ (เฮ้ออออออ เรื่องนี้เราเห็นใจคนส่งผลไม้มาก ได้แต่แอบ แนะนำไปว่า นำบิลที่ค้างจ่ายประวัติโอนจ่ายเงินล่าสุดไปแจ้งความและเชิญตัวเพื่อนสามีไปเคลียที่สถานีตำรวจ แต่ก็ไม่รู้ว่าคนส่งผลไม้เขาดำเนินการมั้ย เราไม่ยุ่งเลยเรื่องนี้ ปวดหัวมาก)
มาต่อที่เรื่องเจรจาที่ดินค่ะ ต้องขอเล่าก่อนว่านิสัยของเพื่อนสามีคนนี้ จะเป็นคนใจร้อน อีโก้สูง โวยวาย ใช้เสียง ข่มคนอื่น ทำตัวเป็นนักเลงใหญ่จริงๆ เราอายและอึดอัดทุกครั้งที่ต้องไปช่วยเจรจาพูดคุยงานด้วย ไฟในอกเริ่มสุมมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะตัวเราเริ่มไม่ไหวที่ต้องมาทำหน้าที่ช่วยงาน 1.ไม่ได้เงิน 2.ไม่ชอบกิริยาของเพื่อนสามี 3.เริ่มเห็นการเอาเปรียบด้านธุรกิจของเขาซึ่งไม่น่าคบเลยคนๆนี้ 4.ไม่ชอบที่เขามาจิกใช้เราโดยไม่เกรงใจเราเลย
ในที่สุดก็ระเบิดค่ะ ในวันที่เราต้องไปติดต่อสำนักงานที่ดิน ขอให้เจ้าหน้ามาทำรังวัดที่ดิน เราเดินเรื่องทุกอย่างเสร็จสิ้น ถึงเวลาชำระเงิน เราได้ส่งข้อความบอกเพื่อนสามี ระบุค่าใช้จ่าย และวันที่ต้อง ชำระ และบอกเขาว่าหากสะดวกจ่ายวันอื่น ให้บอกเรา เราจะได้แจ้งเจ้าหน้าที่ให้เขาทราบ พอได้เอกสาร ข้อมูลที่ดิน ข้อมูลจากดาวเทียมครบเสร็จ ถึงวันนัดชำระ ก็เงียบ เลยส่งข้อความบอกเพื่อนสามีอีกครั้ง ก็ยังเงียบ จนถึงวันสามีนัดเพื่อนเขาทานข้าว เราจึงถามเรื่องจ่ายเงินอีกครั้ง
คำตอบที่ได้คือ "ยังไม่จ่าย จ่ายช้าๆก็ได้ อยุ่เมืองไทยมา20ปีแล้วไม่เคยมีใครมามีปัญหา"
เราเกิดเอฟเฟคระเบิดออกมาทันที เราต่อว่าเพื่อนสามีอย่างหนัก ออกมาหมดทุกอย่างที่อัดอั้นมานาน ที่มาทำให้เราเดือดร้อน มารบกวนเวลาทำมาหากินเรา ถีบปัญหาตัวเองมาให้เราออกหน้ารับ เพื่อนสามีก็ชี้หน้าว่าเรา ว่าเราเป็นเด็กมาต่อว่าเขา ทะเลาะเเบบเราเองก็สติหลุดค่ะโกรธมาก สามีเราตะคอกใส่เราว่าให้เราหยุด และให้เราไปรอที่รถ สักพักจนสามีเราตามมาที่รถ ก็ทำหน้าเครียด และไม่พูดกับเรา จนมาถึงที่ห้อง สามีทำหน้าไม่พอใจเรามาก เราน้อยใจและเสียใจมากค่ะ ที่เราต้องมาเจอกับปัญหาที่ไม่ใช่เรื่องของเราเลย น้อยใจที่สามีกลับมาว่าเรา( เราก็ไม่รุ้หรอกค่ะว่าใครผิดใครถูกตอนนั้นมันโกรธจนหน้ามืดไปแล้ว) พอพักให้ใจเย็นลงเราเล่าทุกอย่างให้สามีฟัง เราก็เคลียกันเข้าใจวันนั้น
สามีเขาก็ลำบากใจค่ะที่เรา และเพื่อนเขามีปัญหากัน แต่ก็บอกให้เราไม่ต้องทำงานอะไรให้เพื่อนแล้ว เด๋วจะมีปัญหาอีก และก็บอกถ้าเจอก็อย่าโกรธ ทักทายปกติ ขอให้จบไม่โกรธไม่ทะเลาะ เราก็รับปาก และก็ขอโทษสามีไปว่าขอโทษที่ระงับอารมณ์ไม่ดีพอ
วันต่อมาก็ไปกินข้าวที่บ้านเพื่อนสามีอีกคนนึง(อยู่ใกล้ๆกันค่ะไม่ไกล ช่วงนี้ช่วงกักตัวอาจจะไม่ควรเท่าไหร่) แล้วก็ไปเจอกันทานข้าวพูดคุยปกติ และเพื่อนสามีคนที่ทะเลาะกับเราเริ่มเมา และเริ่มพูดถากถางเรื่องทะเลาะขึ้นมาอีก เราเงียบเพราะรับปากสามีแล้ว แต่เพื่อนสามีก็พูดไม่หยุด จนสามีต้องเบรกเพื่อนเขาว่าพอ อย่าพูดอะไรอีก ไม่อยากให้ต้องทะเลาะกัน เพื่นสามีไม่ยอมจบ และยังคุกคาม ลามปามเรื่องส่วนตัวเราและสามี ดูถูกเรามาก ถ้าสามีเรากลับประเทศใครจะช่วย อยุ่คนเดียวจะอยุ่ได้เหรอถ้าไม่คนให้เงิน
และอีกหลายๆประโยค
(ไม่เหลือค่ะเราระเบิดแตกอีกครั้ง )
ฉะไปฉากใหญ่ว่า"นี่ ประเทศกู นี่บ้านกู แขน ขา กูก็มี เงินกูหาเองเป็น กูอยุ่มาขนาดนี้ แล้วเป็นใครมาจากไหน หน้าตัว.......ไอ้.... บลา บลา บลา หนักหน่วงค่ะจำคำตัวเองไม่ได้
และอีกครั้ง เราและสามีต้องมาผิดใจกันเพราะคนๆนี้ ไม่มีความสุขเลยที่ต้องมามีปัญหากันเพราะคนอื่น เคยอยุ่กันแบบสบายใจ อยุ่กันแบบมีความสุขใจ ดูแลกันดีทุกวัน ให้กำลังใจกันทุกวัน เพราะก็เครียดเรื่องงาน เรื่องเงิน เรื่องครอบครัว หวาดกลัวไวรัส รายจ่ายต่างๆนาๆ แต่ก็ไม่เคยทำให้กันและกันเครียด
สามีบอกขอให้เราขอโทษเพื่อนของเขา เพราะไม่อยากให้ผิดใจกัน เขาลำบากใจหากเพื่อน และ ภรรยาตัวเอง มีปัญหากัน
เราพูดคำขอโทษไม่ได้จริงค่ะ ทำใจไม่ได้ มันขัดใจตัวเองมาก เราโดนกระทำโดนข่มเหง โดนดูถูก แต่เราต้องเป็นฝ่ายขอโทษ เพราะเราเด็ก ความรู้สึกเราคือมันเอาประกอบคืนเหมือนเดิมไม่ได้จริงๆ เราทำไม่ได้เหมือนคนประเทศนี้ ที่ทะเลาะกันดูถูกกดขี่กันแทบตาย แต่ยังใส่หน้ากากเจอกันได้
#เราควรขอโทษ หรือ #เฉยๆไปไม่ยุ่งไม่เกี่ยวค่ะ
แต่เรื่องนี้มันกำลังเป็นปัญหาของเราและสามี
ต้องมามีปัญหาเพราะคนนอก บอกตรงๆว่าเครียดน้อยใจสามีจนร้องไห้หนัก ท้อมาก ที่ต้องมาเจอปัญหาที่ไม่น่าต้องไปเกี่ยวข้อง
และยังมาเจอในสถานการณ์ไวรัสระบาดแบบนี้อีก สุมเข้าหลายเรื่องมากมาย
อย่างน้อยๆ หากมีคนที่ให้ความกรุณา บังเอิญเข้ามาเจอกระทู้นี้ โปรดชี้แนะ หรือ ช่วยขัดเกลา แนะนำ สั่งสอน แนวทางระงับความโกรธ แนวทางการคิด การตั้งสติ ให้ด้วยน่ะค่ะ
🙏😢🙏
กระทู้นี้เล่าความยาว สาวความยืด เพราะอึดอัดไม่รู้จะระบายให้ใครฟัง ไม่รุ้จะหันหน้าขอคำปรึกษาจากที่ไหน ขอขอบคุณล่วงหน้าน่ะค่ะ🙏😢🙏
ขอให้ทุกท่านเข้มแข็ง ปลอดภัย ผ่านสถานการณ์นี้ไปด้วยดี🙏❤🙏
ทำอย่างไรเมื่อเพื่อนสามีไม่พอใจเราและพยามคุกคามให้เราและสามีต้องมีปัญหากัน😥😥😥อดทนจนอึดอัดมากค่ะ ขอคำแนะนำด้วยค่ะ🙏🙏
แต่หลังจากนั้น ก็ เป็นพฤติกรรมแบบนี้มาตลอดค่ะ ตัวเราเริ่มรู้สึกว่าไม่ใช่ละ เราไม่ใช่ลูกจ้างเขา เราเสียเวลาทำงานตัวเอง ต้องมาเครียดเรื่องของคนอื่นหลายครั้ง จึงตัดสินใจบอกสามีว่าขอไม่ทำ อึดอัดและไม่ชอบพฤติกรรมกดขี่หยาบคาย ของเพื่อนสามี แต่สามีก็ยังบอกขอให้เราช่วยเพื่อนเขา คิดซะว่าทำเพื่อสามี เขาเป็นเพื่อนกัน เราจึงต้องจำใจฝืนทนทำงานให้ ต่อมา เพื่อนของสามีเริ่มนำเรื่องอื่นที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องธุรกิจเขามาให้เราช่วยเจรจา ตั้งแต่เรื่องค่าผลไม้ที่เอามาลงขายที่ร้านอาหารของเพื่อนสามีแล้วมีปัญหาเรื่องการจ่ายค่าผลไม้ให้กับคนส่ง(เรื่องนี้เราก็ต้องคุยให้แบบไม่รู้รายละเอียด) สรุปสุดท้ายเพื่อนสามี เบี้ยวค่าผลไม้ ไม่ยอมจ่ายเงินคนส่งผลไม้ (เฮ้ออออออ เรื่องนี้เราเห็นใจคนส่งผลไม้มาก ได้แต่แอบ แนะนำไปว่า นำบิลที่ค้างจ่ายประวัติโอนจ่ายเงินล่าสุดไปแจ้งความและเชิญตัวเพื่อนสามีไปเคลียที่สถานีตำรวจ แต่ก็ไม่รู้ว่าคนส่งผลไม้เขาดำเนินการมั้ย เราไม่ยุ่งเลยเรื่องนี้ ปวดหัวมาก)
มาต่อที่เรื่องเจรจาที่ดินค่ะ ต้องขอเล่าก่อนว่านิสัยของเพื่อนสามีคนนี้ จะเป็นคนใจร้อน อีโก้สูง โวยวาย ใช้เสียง ข่มคนอื่น ทำตัวเป็นนักเลงใหญ่จริงๆ เราอายและอึดอัดทุกครั้งที่ต้องไปช่วยเจรจาพูดคุยงานด้วย ไฟในอกเริ่มสุมมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะตัวเราเริ่มไม่ไหวที่ต้องมาทำหน้าที่ช่วยงาน 1.ไม่ได้เงิน 2.ไม่ชอบกิริยาของเพื่อนสามี 3.เริ่มเห็นการเอาเปรียบด้านธุรกิจของเขาซึ่งไม่น่าคบเลยคนๆนี้ 4.ไม่ชอบที่เขามาจิกใช้เราโดยไม่เกรงใจเราเลย
ในที่สุดก็ระเบิดค่ะ ในวันที่เราต้องไปติดต่อสำนักงานที่ดิน ขอให้เจ้าหน้ามาทำรังวัดที่ดิน เราเดินเรื่องทุกอย่างเสร็จสิ้น ถึงเวลาชำระเงิน เราได้ส่งข้อความบอกเพื่อนสามี ระบุค่าใช้จ่าย และวันที่ต้อง ชำระ และบอกเขาว่าหากสะดวกจ่ายวันอื่น ให้บอกเรา เราจะได้แจ้งเจ้าหน้าที่ให้เขาทราบ พอได้เอกสาร ข้อมูลที่ดิน ข้อมูลจากดาวเทียมครบเสร็จ ถึงวันนัดชำระ ก็เงียบ เลยส่งข้อความบอกเพื่อนสามีอีกครั้ง ก็ยังเงียบ จนถึงวันสามีนัดเพื่อนเขาทานข้าว เราจึงถามเรื่องจ่ายเงินอีกครั้ง
คำตอบที่ได้คือ "ยังไม่จ่าย จ่ายช้าๆก็ได้ อยุ่เมืองไทยมา20ปีแล้วไม่เคยมีใครมามีปัญหา"
เราเกิดเอฟเฟคระเบิดออกมาทันที เราต่อว่าเพื่อนสามีอย่างหนัก ออกมาหมดทุกอย่างที่อัดอั้นมานาน ที่มาทำให้เราเดือดร้อน มารบกวนเวลาทำมาหากินเรา ถีบปัญหาตัวเองมาให้เราออกหน้ารับ เพื่อนสามีก็ชี้หน้าว่าเรา ว่าเราเป็นเด็กมาต่อว่าเขา ทะเลาะเเบบเราเองก็สติหลุดค่ะโกรธมาก สามีเราตะคอกใส่เราว่าให้เราหยุด และให้เราไปรอที่รถ สักพักจนสามีเราตามมาที่รถ ก็ทำหน้าเครียด และไม่พูดกับเรา จนมาถึงที่ห้อง สามีทำหน้าไม่พอใจเรามาก เราน้อยใจและเสียใจมากค่ะ ที่เราต้องมาเจอกับปัญหาที่ไม่ใช่เรื่องของเราเลย น้อยใจที่สามีกลับมาว่าเรา( เราก็ไม่รุ้หรอกค่ะว่าใครผิดใครถูกตอนนั้นมันโกรธจนหน้ามืดไปแล้ว) พอพักให้ใจเย็นลงเราเล่าทุกอย่างให้สามีฟัง เราก็เคลียกันเข้าใจวันนั้น
สามีเขาก็ลำบากใจค่ะที่เรา และเพื่อนเขามีปัญหากัน แต่ก็บอกให้เราไม่ต้องทำงานอะไรให้เพื่อนแล้ว เด๋วจะมีปัญหาอีก และก็บอกถ้าเจอก็อย่าโกรธ ทักทายปกติ ขอให้จบไม่โกรธไม่ทะเลาะ เราก็รับปาก และก็ขอโทษสามีไปว่าขอโทษที่ระงับอารมณ์ไม่ดีพอ
วันต่อมาก็ไปกินข้าวที่บ้านเพื่อนสามีอีกคนนึง(อยู่ใกล้ๆกันค่ะไม่ไกล ช่วงนี้ช่วงกักตัวอาจจะไม่ควรเท่าไหร่) แล้วก็ไปเจอกันทานข้าวพูดคุยปกติ และเพื่อนสามีคนที่ทะเลาะกับเราเริ่มเมา และเริ่มพูดถากถางเรื่องทะเลาะขึ้นมาอีก เราเงียบเพราะรับปากสามีแล้ว แต่เพื่อนสามีก็พูดไม่หยุด จนสามีต้องเบรกเพื่อนเขาว่าพอ อย่าพูดอะไรอีก ไม่อยากให้ต้องทะเลาะกัน เพื่นสามีไม่ยอมจบ และยังคุกคาม ลามปามเรื่องส่วนตัวเราและสามี ดูถูกเรามาก ถ้าสามีเรากลับประเทศใครจะช่วย อยุ่คนเดียวจะอยุ่ได้เหรอถ้าไม่คนให้เงิน
และอีกหลายๆประโยค
(ไม่เหลือค่ะเราระเบิดแตกอีกครั้ง )
ฉะไปฉากใหญ่ว่า"นี่ ประเทศกู นี่บ้านกู แขน ขา กูก็มี เงินกูหาเองเป็น กูอยุ่มาขนาดนี้ แล้วเป็นใครมาจากไหน หน้าตัว.......ไอ้.... บลา บลา บลา หนักหน่วงค่ะจำคำตัวเองไม่ได้
และอีกครั้ง เราและสามีต้องมาผิดใจกันเพราะคนๆนี้ ไม่มีความสุขเลยที่ต้องมามีปัญหากันเพราะคนอื่น เคยอยุ่กันแบบสบายใจ อยุ่กันแบบมีความสุขใจ ดูแลกันดีทุกวัน ให้กำลังใจกันทุกวัน เพราะก็เครียดเรื่องงาน เรื่องเงิน เรื่องครอบครัว หวาดกลัวไวรัส รายจ่ายต่างๆนาๆ แต่ก็ไม่เคยทำให้กันและกันเครียด
สามีบอกขอให้เราขอโทษเพื่อนของเขา เพราะไม่อยากให้ผิดใจกัน เขาลำบากใจหากเพื่อน และ ภรรยาตัวเอง มีปัญหากัน
เราพูดคำขอโทษไม่ได้จริงค่ะ ทำใจไม่ได้ มันขัดใจตัวเองมาก เราโดนกระทำโดนข่มเหง โดนดูถูก แต่เราต้องเป็นฝ่ายขอโทษ เพราะเราเด็ก ความรู้สึกเราคือมันเอาประกอบคืนเหมือนเดิมไม่ได้จริงๆ เราทำไม่ได้เหมือนคนประเทศนี้ ที่ทะเลาะกันดูถูกกดขี่กันแทบตาย แต่ยังใส่หน้ากากเจอกันได้
#เราควรขอโทษ หรือ #เฉยๆไปไม่ยุ่งไม่เกี่ยวค่ะ
แต่เรื่องนี้มันกำลังเป็นปัญหาของเราและสามี
ต้องมามีปัญหาเพราะคนนอก บอกตรงๆว่าเครียดน้อยใจสามีจนร้องไห้หนัก ท้อมาก ที่ต้องมาเจอปัญหาที่ไม่น่าต้องไปเกี่ยวข้อง
และยังมาเจอในสถานการณ์ไวรัสระบาดแบบนี้อีก สุมเข้าหลายเรื่องมากมาย
อย่างน้อยๆ หากมีคนที่ให้ความกรุณา บังเอิญเข้ามาเจอกระทู้นี้ โปรดชี้แนะ หรือ ช่วยขัดเกลา แนะนำ สั่งสอน แนวทางระงับความโกรธ แนวทางการคิด การตั้งสติ ให้ด้วยน่ะค่ะ
🙏😢🙏
กระทู้นี้เล่าความยาว สาวความยืด เพราะอึดอัดไม่รู้จะระบายให้ใครฟัง ไม่รุ้จะหันหน้าขอคำปรึกษาจากที่ไหน ขอขอบคุณล่วงหน้าน่ะค่ะ🙏😢🙏
ขอให้ทุกท่านเข้มแข็ง ปลอดภัย ผ่านสถานการณ์นี้ไปด้วยดี🙏❤🙏