สวัสดีครับชาว Pantip

กระทู้นี้แรกและเป็นกระทู้ที่ผมได้แรงบันดาลใจจากการอ่านกระทู้ต่างๆ เกี่ยวกับปัญหาความรักและความสัมพันธ์

ผมตัดสินใจเขียนกระทู้นี้เพราะผมนอนไม่หลับเพราะคิดถึงผู้หญิงคนนึง เขาเป็นผู้หญิงที่ผมแอบชอบครับ ปลื้มจนเปลี่ยนมาเป็นรักแล้ว

เธอคนนี้ เป็นเพื่อนของเพื่อนที่มหาลัย นิสัยเขาเป็นคนยิ้มแย้ม(น่ารักมากๆเวลายิ้ม)เห็นใจคนอื่นและน่าตาน่ารัก หมวย (สเปคผมเลย) ทุกครั้งที่ผมเจอเธอมักจะเห็นเธอยิ้มให้ทักทายเสมอ ครั้งแรกที่เรารู้จักกันคือในห้องคอมที่มหาลัย เขาทักผมก่อนโดยการยิ้มให้เพราะเห็นผมเป็นเพื่อนของเพื่อนเธอ ผมแอบปลื้มเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นตอนปีหนึ่งจนจบมหาลัย เราเรียนกันคนละคณะ ผมเรียนสังคมศาตร์ และเขาเรียนบริหาร เรารู้จักกันแบบห่างๆ แต่ผมก็ได้แค่ปลื้มเพราะตอนนั้นเธอมีแฟนแล้วคบกันมา 4 ปี จนตอนปีสองผมมารู้ในวันวาเลนไทน์ว่าเขาเลิกกับแฟน ตอนนั้นผมก็เศร้าแทนที่เขาเลิกกับแฟน ในใจสงสารและเป็นห่วงเขามากแต่เขาก็ยิ้มได้ผมก็ไม่เข้าใจนะว่าทำไมเธอถึงยิ้มได้นะ เขา positive ผมไม่แปลกใจว่าทำไมผมถึงชอบเธอคนนี้ แต่หลังจากวันนั้นเราก็ไม่ได้คุยเรื่องความรักเขาอีกเลย ไม่ได้คุยอะไรกันมากจนกระทั่งจบมหาลัย

ผมตัดสินใจ Line ไปหาเขา ตอนนั้นเขากำลังหางานและผมก็กำลังหางาน ผมคุยกับเขาเป็นช่วงๆเรื่องหางาน พยายามชวนคุยเพื่อที่จะได้รู้จักเธอมากขึ้น ถามว่าหางานเป็นยังไงบ้าง? เขาก็ตอบมาว่าทำงานที่บ้านเรื่อยๆ สมัครไปสองสามที่แต่ก็ไม่ได้มีอะไรมากมายกว่านั้น เขาไม่พูดอะไรนอกเหนือจากนั้น ผมก็รู้สึกว่าเราลองคุยเรื่องอื่นดูบ้างจะได้รู้จักเป็นการส่วนตัวมากขึ้นเรียกความสนิทสนมโดยถามเรื่องในชีวิต เป็นยังไงบ้าง? ไปเที่ยวไหน? คำตอบที่ผมได้มาคือสบายดี ไปญี่ปุ่น และเธอก็มักจะเปลี่ยนเรื่องถามกลับมาว่าแล้วนายเป็นยังไงบ้าง ผมก็ตอบกลับไป สรุปคือประโยคการพูดคุยมันก็จบลงแค่นั้น ส่วนมากผมจะเป็นคนพูดเรื่องของผมให้เขาฟังจนบางครั้งผมรู้สึกว่าผมเป็นบ้าคนเดียวงอแงคนเดียว ผมอยากให้เขาเล่าเรื่องในชีวิตของเขาให้ผมฟังบ้าง เปิดใจคุยกับผมบ้างแต่มันไม่เกิดขึ้นเลย

มันเป็นแบบนั้นจนถึงวันนี้จนกระทั่งเราสองคนได้งานผมทำงานอยู่บริษัทและเขาเป็นแอร์ เราคุยกันตอนนี้ก็เกือบปีถึงหนึ่งปีแล้ว (แต่ไม่ได้คุยทุกวัน 1-2 อาทิตย์คุยกันครั้ง มีคุยกันอาทิตย์ละสองครั้งก็มี) มันยังชะงักคือมันไม่เคยคืบหน้า ผมไม่เคยได้เรียนรู้จักเขาแบบจริงๆจังๆสักที ผมพยายามเป็นเพื่อนกับเขา แต่ไม่แน่ใจว่าท่าทีของผมที่ทำให้เขาระวังตัว ไม่เปิดใจหรือเล่นเหลี่ยมคู หรือนิสัยของเขาเป็นแบบนี้ บางครั้งผมก็มีน้อยใจเพราะผมรวบรวมความกล้าทักเขาไปทุกครั้ง 

ความเป็นไปได้ค่อนข้างจะน้อยที่เราเจอกัน คุยกันต่อหน้า ซึ่งผมรู้ตัวดี ใจนึงยังไงก็ตามผมไม่คิดจะเด็ดดอกฟ้า  ผมแค่ผู้ชายธรรมดาคงไม่มีสิทธิ์ แต่อีกใจผมก็อยากจะลองให้โอกาสตัวเองอีกสักครั้งนึง ผมเป็นผู้ชายรักเดียวใจเดียว.. ทุกวันนี้ผมก็ยังนึกถึงเขาขนาดผมทำงานหนัก กิจกรรมทำแล้วแบบจริงๆจังๆ แต่ก็อดคิดถึงไม่ได้ ผมกระสับกระส่ายมากๆ บางครั้งผมก็รู้สึกว่าผมมันบ้า! ..ผมอยากมาถามความเห็นคนนอกดูบ้าง วันนี้ผมอยากรู้ความคิดเห็นจากเพื่อนๆพี่ชาว Pantip ว่าผมควรไปต่อหรือหยุดดี (ผมมานั่งคิดแล้วคิดอีกมาตั้งกระทู้นี้เพื่ออยากได้คำปรึกษาจริงๆครับ)
_________
1. ผมควรไปต่อหรือหยุด?
2. มันจะเป็นไปได้ไหมพนักงานบริษัทธรรมดาคนนึง จะจีบแอร์ติด? 
3. ในมุมมองของผู้หญิง คุณว่าเขาคิดยังไงกับผม? ผมควรจะอยู่ตรงไหน?
4. ผมบ้าหรือโง่กันแน่?
_________
ถ้าไปต่อ

1. ขอวิธีจะทำยังไงให้เธอเปิดใจคุยกับผมเป็นเหมือนคนสนิท? จะมีอะไรที่ทำให้เขาเชื่อมโยงกับผมบ้าง แบ่งปันเรื่องในชีวิตบ้าง
2. ขอแนะนำวิธีจีบสาวหน่อยครับ ตอนนี้ผมหมดมุขแล้ว (ไม่เคยมีแฟนจริงๆจังๆในชีวิต) ผมจีบสาวไม่ค่อยเป็นค่อนข้างเอาจริงเอาจังกับการทำงานมากจนมีเวลาน้อย
3. ผมควรจะตรงไปตรงมากับเขาเลยไหม (บอกชอบ ถามว่ามีคนชอบแล้วรึยัง มีแฟนแล้วรึยัง)
4. เป็นเพื่อนต่อไป
5. คำแนะนำอื่นๆ
_________
ถ้าหยุด

1. แนะนำวิธีจะทำยังไงให้ลืมเขา?

ปล. ความรู้สึกตอนนี้คือถ้าผมยอมแพ้จากเขาผมคงจะตั้งใจทำงานและหาความมั่นคงในชีวิต หาเงินเยอะๆไม่สนใจเรื่องนี้อีกต่อไป แต่ผมเชื่อว่าทุกคนอยู่ได้เพราะความรัก ผมไม่ขออะไรมากครับ ขอให้มีความรักดีๆและผมจะดูแลรักษามันให้ดีครับ 
ปล2. เดือดร้อนหัวใจจริงๆนะครับ