คือจะมีเรื่องมาเล่าให้ฟัง เราเป็นคนขี้อาย ขี้อายมากๆตั้งแต่เด็กๆพ่อกับแม่ก็อยากให้เราพูดบ้างเราก็พยายามที่จะพูดมากขึ้นอยู่แต่ก็ไม่ได้อยู่ดี เพื่อนๆก็บอกให้พูดบ้าง คุณครูก็บอกให้พูดมากๆ คนรู้จักก็บอกให้พูมากกว่านี้หน่อยเฮฮากว่านี้หน่อย ซึ้งเราก็พยายามทำอยู่ แต่ก็มาเงียบเหมือนเดิม คือที่มาของการเงียบนี้ เราอยู่แต่บ้านไม่ได้ออกไปไหนมาไหน เพราะเรามีน้องที่ต้องเลี้ยง ต้องเลี้ยงน้องช่วยแม่ เราไม่ได้ออกไปไหนมาไหนกับเพื่อนๆเลย แทบจะไม่เหลือเพื่อนอยู่แล้ว แม่เราให้เราอยู่แต่บ้านขอออกไปไหนก็ไม่ค่อยให้ไป ให้อยู่แต่บ้าน ซึ่งเราก็ห้ามแม่ไม่ได้ เราเลยได้อยู่แต่บ้านอยู่แต่กับที่เดิมๆจึงทำให้เราเกิดความเหงา ทำให้เราไม่ค่อยพูดไม่ค่อยสู้หน้าคน ไปที่โรงเรียนเพื่อนก็จะบอกว่าไม่เบื่อบ้านบ้างเหรอ มีแต่คนถามไม่ออกไปไหนมาไหนเหรอ เราก็รู้จักคนเยอะอยู่ทางเฟส เราควรทำยังไงดีให้พูดขึ้นกว่าเดิม เหนื่อยยย...
อยากพูดให้มากขึ้น