ขอกล่าวก่อนนะคะ นี่คือความเชื่อส่วนบุคคล คือเราเป็นคนที่มองเห็นวิญญาณตั้งแต่เด็ก  จำความได้ก็เจอแล้ว  ตอนเด็กๆเราอาศัยอยู่ที่บ้านกับอาจนดึกเพราะพ่อทำงานต่างจังหวัดไป3วันกลับ  ส่วนแม่เลิกงาน3ทุ่ม  ประมาณอายุ3ขวบจำความได้ เวลาเราเข้าห้องน้ำจะไม่ได้ปิดประตูไว้เพราะอากลัวว่าเราจะล็อคแล้วออกเองไม่เป็น  ทุกครั้งที่เราเข้าห้องน้ำ เราจะชอบมองไปที่ประตูของห้องน้ำ(เราจะไม่ได้ปิดสนิทแต่แง้มไว้)เรานั่งทำธุระไปจะเจอเงาของผู้ชายร่าสูงเดินผ่านหน้าห้องน้ำทุกครั้ง(ตอนนั้นที่บ้านไม่มีผู้ชายอยู่ ยกเว้นพี่ที่เกิดก่อนเรา1ปี) เงาผู้ชายคนนี้ไม่เหมือนใครสักคนในครอบครัวของเรา  รูปร่างเขาสูงใหญ่น่าจะปราะมาณ180+ ถ้าเปรียบเทียบกับประตูห้องน้ำแบบมาตราฐานที่ทุกบ้านมี เขาน่าจะสูงกว่าประตูห้องน้ำด้วยซ้ำแต่น่าจะสูงกว่าไม่เกิน10เซน เราเห็นแบบนั้นทุกวันโดยเราจะเห็นเฉพาะตอนค่ำหลังตะวันตกดินขึ้นไป วันละหนเดียวเท่านั้น จนเราอายุประมาณ5ขวบโตขึ้นมาบ้างแล้วจึงเกิดความสงสัยอยากรู้มากกว่าเดิม  เวลาที่เราเข้าห้องน้ำแล้วเห็นเงาชายร่างสูงเดินผ่านไปเรารวบรวมความกล้า ตัดสินใจพูดถามออกไปว่า "นั่นใครน่ะ" เราทักแต่ไร้เสียงตอบรับ ไม่มีสักครั้งที่จะมีเสียงตอบกลับและคนในบ้านไม่เคยรู้หรือถามเราว่าเราทักใคร  เราว่าคงไม่มีใครได้ยินเสียงเราทักเงาผู้ชายปริศนาคนนี้  หลังจากเราทักครั้งแรกเราก็เริ่มทักขึ้นเป็นประจำแต่ไม่ทุกวัน  ด้วยคำเดิมๆว่า"นั่นใครน่ะ" แต่เมื่อเราขึ้นประถมเราก็ปิดประตูเข้าห้องน้ำ (เราเกิดวันอังคาร  สัมผัสที่6ของคนเกิดวันนี้คือห้ามเข้าห้องน้ำต่างถิ่นประจะมีวิญญาณติดตามมาได้เห็นวิญญาณ เราได้มาอ่านสัมผัสที่6เมื่อ2ปีที่ผ่านมา  เรารู้สึกได้เลยว่าเราเป็นคนที่ระแวงมากเวลาเข้าห้องน้ำเราชอบมองไปรอบๆของห้องน้ำโดยเฉพาะเพดานตามขอบของผนัง แต่เราแปลกใจว่าเรากับพบเจอเงาของวิญญาณในบ้านของตัวเองปัจจุบันเรายังอยู่บ้านหลังเดิม) และไม่พบเงาของชายคนนั้นอีกเลย มีวันนึงเราฝันเห็นกลุ่มสัตว์มากมายอยู่นอกห้องนอน(ประตูห้องนอนอยู่ทางปลายเตียง)ในความฝันเราเห็นสัตว์มากมายรวมกลุ่มกันอยู่ เท่าที่จำได้มี  งูใหญ่ เสือ และออกมากมาย  นึกภาพได้แค่เงาดำๆเท่านั้น เราฝันเกี่ยวกับสิ่งลี้ลับค่อนข้างบ่อย เช่น  ฝันว่าไปวัดกับความครัวตอนกลางคืนแล้วเจอผี และในชีวิตจริงที่ไม่ใช่ความฝันก็พบเจอบ่อย มีครั้งนึกเราย้อย  รร.มาเข้าที่ ร.หมู่บ้านตัวเอง  ปีแรกที่ย้ายมาและได้ไปทัศนศึกษากลับถึง  รร.ค่ำเกือบ1ทุ่ม เรานั่งติดกับหน้าต่างรถทัวพอรถจอดหน้า  รร.ให้คุณครูลงเรามองไปที่สนามฟุตบอลเราพบวิญญาณหญิงคนหนึ่งใส่ชุดนอนเป็นชุดกระโปรงสีขาว ปลายของชายกระโปรงขาดหลุดลุ่ย วิญญาณลอยอยู่เหนือพื้นประมาณ1ฟุต เราขยี้ตาแล้วมองใหม่ก็ยังคงเห็นเช่นเดิม จนวิญญาณลอยจากอีฝั่งของสนามฟุตบอลแนวยาวของอีกฝั่งหายไปทางตึกใหม่ของ รร. ผ่านมาประมาณ3ปีเราอยู่ป.5ตัดสินใจเล่าให้เพื่อนและรุ่นพี่ที่มีเซ้นส์ฝังขณะที่ซ้อมวอลเล่ที่  รร. รุ่นพี่อยู่  ม.3 เราเล่าว่าเราเจอผู้หญิงคนนี้ ลักษณะแบบนี้  พอเล่าจบ  พี่เขาบอกว่าคนเดียวกันแล้วล่ะพี่เจอบ่อยอยู่ตรงศาลาหน้า  รร.  และมีอีกหลายเสียงที่พบเจอแบบเดียวกัน ย้อนไปตอนเรา  ป.4  วันนั้นวัดเกิดพ่อเรา  เราจึงชวนเพื่อนมากินเค้กที่บ้าน(ตอนนั้นอาย้ายไปอยู่อีกหลังที่ห่างจากบ้านเราพอสมควร) เรานำกระดาษมาเขียนเกี่ยวกับบ้านผีสิ่งประหนึ่งว่านี่คือตรีมของงาน เช่น ประตูผีสิง ดซฟาผีสิง ห้องน้ำผีสิง โต๊ะผีสิง เราบอกเพื่อนส่วนหนึ่งไปเรียกเพื่อนที่เหลือมา โดยเรานำป้งมาทาหน้าเราจ๊ะเอ๋เพื่อนที่หลังประตูกะว่าพอเพื่อนเปิดประตูเข้าบ้านมาจะทำให้ตกใจ  แต่ผ่านไปสักพักเพื่อนๆมาแต่ไม่เปิดประตูสักที่เราเลยไม่ขานรับและไม่ออกไปได้แต่ยืนอยู่หลังประตูเช่นเดิม เพื่อนเรียกชื่อเราสักพักก็หลุดและเดินกลับไป  สักพักเพื่อนกลับมาใหม๋และเรียกหาเช่นเดิม และบอกว่าอาใช้ให้มาตาม(เราเป็นคนที่กลัวอามาก)เลยนึกว่าเพื่อนเอาอามาอ้างเพื่อให้ออกไป  เพื่อนเรียกอยู่สักพักก็กลับไปอีก รอบ3กลายเป็นว่าอาเรามาตามเอง  เราเลยยอมออกไป หลังจากนั้นเพื่อนถามเราว่าไปอยู่ไหนมาพวกกูตามหาทำไมไม่เจอ หาในห้องน้ำ ในครัว ขึ้นไปบนชั้น2 ห้องนอน หลัโซฟาก็ไม่เห็น แต่พออามเรียกทำไมออกมาจากบ้านได้  เราแปลกใจเพราะขณะที่เราอยู่ในบ้านหลังประตูนั้นเราไม่เห็ยว่ามีใครสักคนที่เปิดประตูเข้ามาตามหาเราเลย หลังจากกินเค้กเสร็จพอกลางคืนเราฝันเห็นผู้ชายร่างสูงคนเดิมที่เราเคยเห็นเงาเดินผ่านห้องน้ำตั้งแต่เด็ก เขาหายไป4ปี อยุ่ดีๆกลับเข้าในฝันแล้วมาหยุดที่ปลายเตียงประคูห้องเปิดไว้เขาืนอยู่ข้างนอกแล้วพูดว่า "ถ้าอยากให้เรื่องมันจบเอากระดาษพวกนั้นไปเผาซ่ะ"  พอตอนเช้าเราตื่นมาเก็บกระดาษที่เราเคยเขียนเกี่ยวกับบ้านผีสิงนั้นเอาไปเผา  หลังจากนั้นเราก็ไม่เคยพบเจอวิญญาณหรือสิ่งลี้ลับอีกเลย เราไม่เคยโดนอำมาก่อนวันนั้นคือครั้งแรกและครั้งสุดท้าย จากวันนั้น ป.4จนเรา ม.3จะขึ้น ม.ปลาย เราไม่เคยเจอสิ่งลี้ลับด้วยตาหรือในความฝันอีกเลย  อยู่ดีๆเรานึกเสียดายที่ไม่เจอสิ่งนี้อีกแต่เราเชื่อว่าเพราะเงาของชายปริศนาที่เคยผ่านห้องน้ำทุกวันมาบอกถ้าให้เรื่องมันจบให้ทำตามที่เขาบอก พอเราทำก็ไม่เจออีกเลย ถึงแม้เราจะไม่พบเจออีกแต่เรารู้สึกได้ว่ามี  เวลาเราอยู่บ้านบางทีเรารู้สึกได้ว่าตอนนี้ ตรงนี้มีวิญญาณอยู่เวลาที่อย่คนเดียวเราเลยจะพูดกับเขาโดยที่ไม่เห็นว่า  อยู่ตรงนี้หรอ  มีไรอ่ะ อย่าทำของตกนะขี้เกียจเก็บ  บางทีไปสถานที่ต่างๆ ได้กลิ่นน้ำอบ  กลิ่นธูปเราก็จะทักถึงแม้ว่าตาเราจะไม่เห็น วันนี้เราเปิดประตูบ้านออกมาได้กลิ่นหอมคล้ายน้ำหอมผู้หญิงหอมมากเราเลยทักมาหรอ  เราถอยหลังมา แล้วพูดว่า"ถ้ามาอยู่ตรงนั้น ตรงที่เดิม" เราเดินไปข้างหน้าที่ประตูอีกครั้งก็ได้กลิ่นเหมือนเดิมแต่จางลง พอเราออกไปนอกบ้านได้ประมาณ10ก้าว กลิ่นก็หายไป เราอยากจะกลับมามองเห็นสิ่งนี้อีกครั้ง ไม่ใช่แค่รับรู้หรือรู้สึกได้