บ้านเราเป็นบ้านสวน มีงูเหลือมตัวใหญ่เข้ามากินนกในบริเวณบ้านเราค่ะ ตอนสายๆ ประมาณ 10 โมง น้องชายเราไปเจอ มันกำลังกลืนนกอยู่เหลือแต่ปลายหางที่ยื่นมานอกปาก น้องเรียกเราไปดู
เราเป็นคนทั้งหาฉมวก และเป็นคนสั่งให้น้องแทงมัน เรานึกว่ามันกินนกกางเขนที่เราเลี้ยงเข้าไป ตอนนั้นโมโหมาก
สั่งน้องชายให้แทงเต็มแรง น้องเล็งไปที่หัว ไม่รู้เพราะหนังมันเหนียวหรืออะไรเลยไม่ตาย พันไม้เอาไว้แน่น จนเราบอกว่า ถ้ามันเลื้อยสวนมา ให้ปล่อยไม้เลยนะ
น้องเรากดเอาไว้อย่างงั้น จนเราเรียกกู้ภัยมาช่วยจับ
เลยได้เห็นว่าที่คิดว่าแทงไม่เข้า จริงๆแล้วตาบอดอย่างน้อย 1 ข้าง กับเลือดไหลที่หัว แผลที่อื่นเราไม่ห็นอีก อาจจะมีอีกก็ได้
มันขย่อนนกออกมาเพื่อหนี เลยรู้ว่าเป็นนกพิราบ ไม่ใช่นกของเรา ตอนนั้นก็ไม่ทันแล้ว
เราทั้งสั่งให้น้องฆ่า ทั้งชมน้องว่าเก่ง ปกติน้องชายเราขี้ขลาดจะตาย แดดยังไม่อยากโดนเลย แต่วันนั้นแทงงูเหลือมได้
ผ่านไปหลายเดือน อยู่ๆเราก็คิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา
ว่ามันไม่ได้ผิด มันหากินของมันไปเรื่อย ไม่รู้หรอกว่าเขตบ้านคนแค่ไหน ที่ไหนรกก็ไป บ้านเรารกเองต่างหาก รู้สึกสงสารมัน
แล้วเพิ่งรู้จริงๆวันนี้แหละว่าบาปแล้ว แม่เราให้ไปทำบุญ แต่เราคิดว่าบาปส่วนบาป บุญก็ส่วนบุญ จะทำบุญล้างบาปมันทุเรศ
แนะนำหน่อยว่าทำยังไงถึงจะดีคะ ป่านนี้ไม่รู้มันตายหรือยัง กู้ภัยเอาไปปล่อย ถ้าตาบอด 2 ข้าง ยังไงก็ไม่รอด
เอาจริงๆนะ รู้สึกผิด เป็นเพราะเราใจอ่อนเอง หรือทุกคนเขาก็เป็นกันคะ บางคนยังฆ่าสัตว์ใหญ่ๆได้ สัตว์อันตรายเขาก็ฆ่ากัน
อยากได้ความเห็นของคนที่ปฎิบัติธรรมค่ะ ปล่อยผ่านไป ลืมๆช่างมัน หรือควรทำบุญให้มันดี แล้วมันจะถึงไหม คนสั่งฆ่าทำบุญไปให้เนี่ย เป็นเราเองคงตามอาฆาตแค้นมากกว่าจะยอมรับบุญอ่ะ เฮ้ออ
มีใครฆ่าสัตว์โดยไม่รู้สึกผิดไหม หรือ ฆ่าสัตว์โดยเจตนาผิดมากไหม