"สวัสดีค่ะ หนูชื่อ ปิง (นามสมมุติ) ปีนี้หนูจะอายุ 19 ปี หนูอยากจะขอคำแนะนำจากทุกคนสำหรับเรื่องที่หนูจะเล่าต่อไปนี้ ต้องเกริ่นก่อนว่า ครอบครัวหนูมีกันอยู่ 5 คน มีพ่อ แม่ พี่สาว น้องผู้ชาย และหนูที่เป็นลูกคนกลาง ต้องบอกก่อนว่า พี่สาวได้แยกออกไปอยู่กับสามีแล้ว ตอนนี้ก็จะเหลือแค่ พ่อ แม่ หนู และน้อง 
     เมื่อ6-7 ปีที่ผ่านมาครอบครัวหนูเป็นครอบครัวที่อบอุ่นเหมือนครอบครัวปกติ ตอนนั้นครอบครัวหนูอาศัยอยู่ที่นครราชสีมา พ่อแม่ทำงานทั้งคู่ หนูเรียนอยู่ ม.1 ส่วนน้องก็อายุไม่ถึงขวบ ตอนนั้นในชีวิตหนูมันมีความสุขมากๆ ที่ทุกคนรักใคร่กัน แต่จะมีทะเลาะบ้าง อาจมีการตี ว่ากล่าวอย่างมีเหตุผล แต่ครอบครัวหนูก็ได้ย้ายมาอยู่ที่ ระยองในช่วงที่หนูเรียนม.2 อายุ14 ในช่วงนั้นก็ดีมากๆ แต่ในช่วงหนูอยู่ ม.4 พ่อหนูเริ่มไม่ไปทำงาน เริ่มติดเพื่อน ติดการพนัน และต่อมาก็พบว่าได้มีการเสพสารเสพติด และก็ได้เกิดเหตุการบางอย่างที่ต้องทำให้ย้ายเข้ามาอยู่กทม ก็พากันย้ายมาทั้งครอบครัว มาอาศัยอยู่ที่บ้านลุง จุดเปลี่ยนมันเริ่มตั้งแต่ตอนนี้ค่ะ ในช่วงที่ย้ายมา พ่อหนูได้เจอเพื่อนเก่าสมัยวัยรุ่น ก็ทำให้พ่อ หันไปหายาเสพติด และเล่นการพนัน การพนันที่ว่านั้นคือเล่นในโทรศัพท์ (ปั่นสล็อต)โดยการชักชวนของเพื่อนพ่อ และตั้งแต่นั้นมาพ่อก็ไม่เคยเป็นหัวหน้าครอบครัวอีกเลย เมื่อเวลาพ่อโมโหพ่อก็จะตะโกนเสียงดังและใช้คำหยาบ รวมทั้งทำร้ายร่างกาย ทั้งแม่และหนู พ่อจากคนที่เคยมีเหตุผล ตอนนี้กลับกลายเป็นอีกคนที่เหมือนมีปีศาจอยู่ในตัว และต่อมาพ่อได้มีเมียน้อย เมียน้อยคนนั้นก็เป็นเพื่อนในกลุ่มที่เสพยา หนูได้แจ้งจับพ่อตัวเองให้ไปบำบัด 2-3 ครั้ง แต่เมื่อพ่อออกมา ก็กลับมาทำแบบเดิม และยิ่งหนักข้อเข้าไปอีก แม่ด้วยความที่รักพ่อ แม่จะเข้าข้างแต่พ่อ พ่อชอบเอาโทรศัพท์ไปเพื่อไปปั่นสล็อต แต่ด้วยความที่ โทรศัพท์นี้เป็นของเรา เราทำงานพาร์ทไมท์เก็บเงินซื้อด้วยตัวเอง พ่อก็ไม่ควรมาเบียดเบียน เมื่อเราไม่ให้พ่อ ก็จะมาทำร้ายร่างกาย ทั้งกระทืบ เอาเท้าเหยียบหัวและตบตีที่ศรีษะ ในการกระทำของเขา มันเป็นปมใหญ่ในจิตใจมาก และต้องทนกับปัญหานี้มาเกือบ 3 ปี จนทำให้หนูเป็นโรคซึมเศร้า หนูเคยคิดจะหนีปัญหานี้ด้วยการปิดชีวิตตัวเอง แต่ก็ทำไม่ได้เพราะฉุกคิดถึงน้อง ในความคิดของหนู ถ้าพ่อแม่ได้มีโอกาสมาเห็นกระทู้นี้ หนูอยากให้เขาทั้งคู่ได้คิด และลองมารับรู้ถึงความรู้สึกในมุมของลูกบ้าง ที่ต้องมาเจอปัญหาแบบนี้ในช่วงที่กำลังเปลี่ยนวัย หนูอยากให้พ่อกับแม่ หันมาฟังคำพูดในใจหนูบ้าง อยากให้รับรู้และช่วยปรับตัวให้กลับไปเป็นแบบเดิม แต่ก็ทำไม่ได้เพราะเขาทั้งคู่ไม่ได้สนใจคนข้างหลังอยู่แล้ว ในทุกวันนี้หนูไม่อยากมองแม้แต่หน้าของเขาทั้งคู่ หนูรู้สึกเกลียดเขาทั้งคู่ที่ทำให้หนูเป็นโรคซึมเศร้าจากความเครียด หนูอยากจะตัด พ่อตัดลูกให้ขาดกันไปเลย และทั้งนี้หนูอยากได้คำแนะนำจากชาวพันทิปว่า หนูควรจะทนแบบนี้ต่อไป หรือย้ายออกไปจากควอบครัวนี้ให้เร็วที่สุด หรือ ทำอย่างอื่นแทน 

 จากเรื่องที่เล่ามาก็เล่ามาแค่ส่วนหนึ่งไม่ได้ลงรายละเอียดมาก ก็อยากจะเตือนชาวพันทิปทุกคนว่าสารเสพติดมันเปลี่ยนจากคนดีคนนึงให้เป็นปีศาจได้ในเวลาไม่กี่วัน อย่าได้คิดไปลองเลยค่ะ ห่วงคนข้างหลังเราก่อนดีที่สุด และที่หนูได้เล่ามาก็ขอบคุณที่รับฟังและแนะนำทางออกให้หนูนะคะ ขอบคุณค่ะ