แม่เราจะเป็นผู้หญิงแนวโบราณๆ อยู่ติดบ้านมากไม่ค่อยออกไปเที่ยวไหน นอกจากไปวัดใกล้บ้าน ไม่เอาสังคมเพื่อน ไม่สุงสิงกับใคร
กิจวัตรประจำวันแม่คือ
ตื่น ไปทำงาน กลับบ้าน สวดมนต์ นอน
งานอดิเรกในช่วงวันหยุดของแม่คือ เสพข่าวร้ายรอบโลกแล้วก็เอามาพูดกรอกหูเราค่ะ เช่น ข่าวโรคภัยไข้เจ็บ ปล้น ฆ่า ข่มขืน ค้ายา ค้ามนุษย์ต่างๆ จุดนี้เราก็เข้าใจว่าแม่อยากให้ผมระวังตัวเพราะท่านเป็นห่วง แต่แม่ผมควรพูดถึงเรื่องอะไรที่มันสร้างสรรค หรือเสพข่าวในแง่บวกบ้าง แม่ไม่เคยพูดอะไรที่มันสร้างสรรคหรือแง่บวกเลย
อ่านกับตัวคุณอาจจะฟังว่ามันเฉยๆ แต่ถ้ามาอยู่ในสถานการณ์คุณจะรู้ว่า เวลาฟังมันเครียดมากๆ เหมือนโดนกดดันแล้วเขาก็จะพูดย้ำๆ อยู่แบบนั้นเราอึดอัดมากเลยค่ะ เหมือนประสาทจะกินตลอดเวลา
และแม่เราจะหวาดระแวงผู้ชายรอบตัวเรามาก
อันนี้ไม่แน่ใจว่าเป็นผลจากชีวิตครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์รึป่าว เพราะแม่เราหย่ากับพ่อ พ่อจะเป็นคนเลี้ยงเราและกลับมาหาแม่วันหยุด เราเลยไม่ไ้ด้เป็นคนมองโลกให้แง่ร้ายและเก็บตัวเหมือนแม่
แม่เราจะชอบให้เพื่อนบ้านหรือญาติมาคอยตามสืบชีวิตเราบนfacebook ว่าออกไปไหน ทำอะไรกับใครบ้าง แล้วพอเขาเห็นมีเพื่อนผู้ชายในรูป หรือเพื่อนผู้ชายมาคอมเม้นท์ เขาก็จะโทรมาจิกเราบอกให้เราระวังเพื่อนผู้ชาย เดี๋ยวมันมอมยา เอาไปข่มขืน ผู้ชายไว้ใจไม่ได้ไม่ได้ ไม่งั้นมันไม่มีข่าวเพื่อนข่มขืนเพื่อนหรอก
แล้วก็เรื่องคอมเม้นท์คำหยาบของพวกเพื่อนๆเราก็โดนแม่ตามสืบค่ะ คือเพื่อนเรามันพูดจาค่อนข้างแรงจริตๆ เช่น
" โห้ย
แซ่บเวอร์"
"ตายห่า อีอกจะแตก"
"
กก ไม่ชวนกู"
" ไปป่ะแก๊งร่าน ต้องจัดแล้วป่ะ"
แม่เราไปเห็นคอมเม้นท์แนวๆนี้ในโพสเรา แม่เราก็บอกว่า เพื่อนเราขายตัว พูดจาเหมือนกระ... แล้วก็บอกให้เราระวังเพื่อนไว้ ระวังโดนเพื่อนหลอกเอาไปขาย เพื่อนพาไปขายตัว อย่างนู้นอย่างนี้บางทีเขามาแอบเช็คว่าเราไปเที่ยวพอรู้ว่าเราไปกับแก๊งนี้ปุ๊บ จะโทรมาจิกๆๆๆ ให้เรากลับบ้าน แล้วก็จะโยงเข้าเรื่อง ลักไปขาย พาไปขายตัว โดนลักพาตัว เสียตัว พูดวนอยู่แบบนี้ค่ะ
เราไปช็อปปิ้งกับเพื่อนที่เป็นกระเทย เรากลับมาบ้านแม่ถามไปไหน กับใคร เราก็ตอบตามความจริง แม่เราปรี๊ดแตกเลยค่ะ บอกว่าพวกกระเทยมันหลอกไปขายตัวเยอะแยะ พวกผิดผี เกิดมามีกรรมเลยต้องผิดเพศแบบนี้ เราฟังเราถอนหายใจเลยค่ะ
**อันนี้คือเคสล่าสุดแสนสาหัสที่เราโดนมาเลยต้องตัดสินใจยืมไอดีเพื่อนมาตั้งกระทู้ค่ะ
เราไปกินบุฟเฟ่ต์กับเพื่อนผู้ชายที่รู้จักกันมาตั้งแต่มัธยมคนนึงชื่อเค้ก เค้กพาไปเลี้ยงในฐานะวันเกิดเราค่ะ แต่ไปกันแค่2คน ปรากฏกินเสร็จเกือบ4ทุ่มครึ่ง รถเมย์จากรังสิตไปอนุสาวรีย์หมดค่ะ เพื่อนเลยบอก
"มานอนห้องกูก่อนก็ได้พรุ่งนี้ค่อยกลับ แต่นอนเบาะนะ กูจะนอนเตียง"
เราก็แบบ โอเคๆไม่ได้สนใจอะไรเพราะรู้จักกันมานานแล้ว เราเลยโทรบอกแม่ว่านอนบ้านเพื่อนเพราะรถหมดนะ แต่เราถามทันทีเลยค่ะ "เพื่อนผู้หญิงหรือผู้ชาย" เราจำเป็นต้องโกหกไปค่ะว่าเป็นผู้หญิง ไม่งั้นเราได้เดินจากฟิวเจอร์รังสิตกลับอนุสาวรีย์แน่
เราก็นอนห้องเพื่อนค่ะเช้ามาเราก็กลับ ปรากฏสัปดาห์ต่อมา ไม่รู้นางนึกอะไร นางโทรหาเพื่อนสนิทเราคนนึงค่ะ ถามว่า"รู้จักคนชื่อเค้กไหม"
แต่เพื่อนคนนี้สนิทกับเราเลยรู้นิสัยแม่เราค่ะเลยบอกแม่เราไปว่า
"รู้จักเป็นเพื่อนแก๊งเดียวกัน คุณแม่ไม่ต้องห่วงนะคะ"
แต่มันยังไม่จบค่ะ แม่เราจะเอาเบอร์เค้ก กับ พ่อแม่เค้ก" ที่นี้เพื่อนเราก็อ้ำอึ้งค่ะ ไม่รู้จะทำยังไง เลยให้เบอร์เพื่อนผญเราคนนึงไปบอกเป็นเบอร์เค้ก แม่เราก็โทรหาจริงๆค่ะ มาถามเรื่องเราจากเค้กไม่พอนะคะ แม่เรายังถามคำถามแปลกๆเช่น
เรียนอยู่ที่ไหน
อายุเท่าไหร่
คณะอะไร
บ้านอยู่ไหน
ทำงานอะไร
รู้จักเราได้ไง
เป็นอะไรกับลูกสาวฉัน
ขอเบอร์พ่อแม่
และขอดูรูปด้วยค่ะ
เพื่อนเราโดนสายก่อกวนจากแม่เราหลายคนมากวันนั้น สุดท้ายเราเลยโทรไปหาแม่ว่าถามแม่ว่ามีอะไรรึป่าว แม่เราบอกค่ะว่าไม่เชื่อว่าเค้กเป็นผู้หญิง แม่เราจ้างคนมาสืบเรื่องเรา เค้กเป็นเพื่อนผู้ชายสมัยมัธยมใช่ไหม เราเลยบอกไปว่ามีเค้ก 2คน แม่เราก็เงียบค่ะ แล้วก็วกกลับมาเรื่องเดิมแม่เราพูดว่า
"กล้าสาบานไหมหละว่าเค้กตัวจริง ถ้าโกหกแม่แม่จะไม่คุยกับเราอีก รู้ไหมว่าไปนอนบ้านเพื่อนมันอันตรายมาก ถ้าระหว่างทางโดนคนจับตัวไปจะทำยังไง กลางค่ำกลางคืน เป็นผู้หญิงไปเหลวไหลแบบนั้นมันสมควร บ้านมีอยู่ก็ต้องกลับมาบ้าน ถ้าโดนผู้ชายฉุด โดนเพื่อนหลอกไปให้คนข่มขืนจะทำยังไง เธอจะเสียใจตลอดชีวิตเลยนะรู้ไหม"
พ่อเราก็ช่วยอะไรไม่ได้เพราะพ่อเราก็โดนแบบที่เราโดนเลยต้องเลิกกับแม่ แม่เราคิดมากและ หวาดระแวงตลอดเวลา เพื่อนเรามีแต่คนบอกว่าหนูเหมือนมีอาการทางจิตา เรารักแม่มากแต่เราไม่อยากอยู่กับแม่เลยแม่เรมีอาการทางจิตรึป่าวคะ
แม่คิดมากมองโลกในแง่ร้ายและหวาดระแวงตลอดเวลา แม่เข้าข่ายมีอาการทางจิตรึป่าวคะ?
กิจวัตรประจำวันแม่คือ
ตื่น ไปทำงาน กลับบ้าน สวดมนต์ นอน
งานอดิเรกในช่วงวันหยุดของแม่คือ เสพข่าวร้ายรอบโลกแล้วก็เอามาพูดกรอกหูเราค่ะ เช่น ข่าวโรคภัยไข้เจ็บ ปล้น ฆ่า ข่มขืน ค้ายา ค้ามนุษย์ต่างๆ จุดนี้เราก็เข้าใจว่าแม่อยากให้ผมระวังตัวเพราะท่านเป็นห่วง แต่แม่ผมควรพูดถึงเรื่องอะไรที่มันสร้างสรรค หรือเสพข่าวในแง่บวกบ้าง แม่ไม่เคยพูดอะไรที่มันสร้างสรรคหรือแง่บวกเลย
อ่านกับตัวคุณอาจจะฟังว่ามันเฉยๆ แต่ถ้ามาอยู่ในสถานการณ์คุณจะรู้ว่า เวลาฟังมันเครียดมากๆ เหมือนโดนกดดันแล้วเขาก็จะพูดย้ำๆ อยู่แบบนั้นเราอึดอัดมากเลยค่ะ เหมือนประสาทจะกินตลอดเวลา
และแม่เราจะหวาดระแวงผู้ชายรอบตัวเรามาก
อันนี้ไม่แน่ใจว่าเป็นผลจากชีวิตครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์รึป่าว เพราะแม่เราหย่ากับพ่อ พ่อจะเป็นคนเลี้ยงเราและกลับมาหาแม่วันหยุด เราเลยไม่ไ้ด้เป็นคนมองโลกให้แง่ร้ายและเก็บตัวเหมือนแม่
แม่เราจะชอบให้เพื่อนบ้านหรือญาติมาคอยตามสืบชีวิตเราบนfacebook ว่าออกไปไหน ทำอะไรกับใครบ้าง แล้วพอเขาเห็นมีเพื่อนผู้ชายในรูป หรือเพื่อนผู้ชายมาคอมเม้นท์ เขาก็จะโทรมาจิกเราบอกให้เราระวังเพื่อนผู้ชาย เดี๋ยวมันมอมยา เอาไปข่มขืน ผู้ชายไว้ใจไม่ได้ไม่ได้ ไม่งั้นมันไม่มีข่าวเพื่อนข่มขืนเพื่อนหรอก
แล้วก็เรื่องคอมเม้นท์คำหยาบของพวกเพื่อนๆเราก็โดนแม่ตามสืบค่ะ คือเพื่อนเรามันพูดจาค่อนข้างแรงจริตๆ เช่น
" โห้ย
"ตายห่า อีอกจะแตก"
"
" ไปป่ะแก๊งร่าน ต้องจัดแล้วป่ะ"
แม่เราไปเห็นคอมเม้นท์แนวๆนี้ในโพสเรา แม่เราก็บอกว่า เพื่อนเราขายตัว พูดจาเหมือนกระ... แล้วก็บอกให้เราระวังเพื่อนไว้ ระวังโดนเพื่อนหลอกเอาไปขาย เพื่อนพาไปขายตัว อย่างนู้นอย่างนี้บางทีเขามาแอบเช็คว่าเราไปเที่ยวพอรู้ว่าเราไปกับแก๊งนี้ปุ๊บ จะโทรมาจิกๆๆๆ ให้เรากลับบ้าน แล้วก็จะโยงเข้าเรื่อง ลักไปขาย พาไปขายตัว โดนลักพาตัว เสียตัว พูดวนอยู่แบบนี้ค่ะ
เราไปช็อปปิ้งกับเพื่อนที่เป็นกระเทย เรากลับมาบ้านแม่ถามไปไหน กับใคร เราก็ตอบตามความจริง แม่เราปรี๊ดแตกเลยค่ะ บอกว่าพวกกระเทยมันหลอกไปขายตัวเยอะแยะ พวกผิดผี เกิดมามีกรรมเลยต้องผิดเพศแบบนี้ เราฟังเราถอนหายใจเลยค่ะ
**อันนี้คือเคสล่าสุดแสนสาหัสที่เราโดนมาเลยต้องตัดสินใจยืมไอดีเพื่อนมาตั้งกระทู้ค่ะ
เราไปกินบุฟเฟ่ต์กับเพื่อนผู้ชายที่รู้จักกันมาตั้งแต่มัธยมคนนึงชื่อเค้ก เค้กพาไปเลี้ยงในฐานะวันเกิดเราค่ะ แต่ไปกันแค่2คน ปรากฏกินเสร็จเกือบ4ทุ่มครึ่ง รถเมย์จากรังสิตไปอนุสาวรีย์หมดค่ะ เพื่อนเลยบอก
"มานอนห้องกูก่อนก็ได้พรุ่งนี้ค่อยกลับ แต่นอนเบาะนะ กูจะนอนเตียง"
เราก็แบบ โอเคๆไม่ได้สนใจอะไรเพราะรู้จักกันมานานแล้ว เราเลยโทรบอกแม่ว่านอนบ้านเพื่อนเพราะรถหมดนะ แต่เราถามทันทีเลยค่ะ "เพื่อนผู้หญิงหรือผู้ชาย" เราจำเป็นต้องโกหกไปค่ะว่าเป็นผู้หญิง ไม่งั้นเราได้เดินจากฟิวเจอร์รังสิตกลับอนุสาวรีย์แน่
เราก็นอนห้องเพื่อนค่ะเช้ามาเราก็กลับ ปรากฏสัปดาห์ต่อมา ไม่รู้นางนึกอะไร นางโทรหาเพื่อนสนิทเราคนนึงค่ะ ถามว่า"รู้จักคนชื่อเค้กไหม"
แต่เพื่อนคนนี้สนิทกับเราเลยรู้นิสัยแม่เราค่ะเลยบอกแม่เราไปว่า
"รู้จักเป็นเพื่อนแก๊งเดียวกัน คุณแม่ไม่ต้องห่วงนะคะ"
แต่มันยังไม่จบค่ะ แม่เราจะเอาเบอร์เค้ก กับ พ่อแม่เค้ก" ที่นี้เพื่อนเราก็อ้ำอึ้งค่ะ ไม่รู้จะทำยังไง เลยให้เบอร์เพื่อนผญเราคนนึงไปบอกเป็นเบอร์เค้ก แม่เราก็โทรหาจริงๆค่ะ มาถามเรื่องเราจากเค้กไม่พอนะคะ แม่เรายังถามคำถามแปลกๆเช่น
เรียนอยู่ที่ไหน
อายุเท่าไหร่
คณะอะไร
บ้านอยู่ไหน
ทำงานอะไร
รู้จักเราได้ไง
เป็นอะไรกับลูกสาวฉัน
ขอเบอร์พ่อแม่
และขอดูรูปด้วยค่ะ
เพื่อนเราโดนสายก่อกวนจากแม่เราหลายคนมากวันนั้น สุดท้ายเราเลยโทรไปหาแม่ว่าถามแม่ว่ามีอะไรรึป่าว แม่เราบอกค่ะว่าไม่เชื่อว่าเค้กเป็นผู้หญิง แม่เราจ้างคนมาสืบเรื่องเรา เค้กเป็นเพื่อนผู้ชายสมัยมัธยมใช่ไหม เราเลยบอกไปว่ามีเค้ก 2คน แม่เราก็เงียบค่ะ แล้วก็วกกลับมาเรื่องเดิมแม่เราพูดว่า
"กล้าสาบานไหมหละว่าเค้กตัวจริง ถ้าโกหกแม่แม่จะไม่คุยกับเราอีก รู้ไหมว่าไปนอนบ้านเพื่อนมันอันตรายมาก ถ้าระหว่างทางโดนคนจับตัวไปจะทำยังไง กลางค่ำกลางคืน เป็นผู้หญิงไปเหลวไหลแบบนั้นมันสมควร บ้านมีอยู่ก็ต้องกลับมาบ้าน ถ้าโดนผู้ชายฉุด โดนเพื่อนหลอกไปให้คนข่มขืนจะทำยังไง เธอจะเสียใจตลอดชีวิตเลยนะรู้ไหม"
พ่อเราก็ช่วยอะไรไม่ได้เพราะพ่อเราก็โดนแบบที่เราโดนเลยต้องเลิกกับแม่ แม่เราคิดมากและ หวาดระแวงตลอดเวลา เพื่อนเรามีแต่คนบอกว่าหนูเหมือนมีอาการทางจิตา เรารักแม่มากแต่เราไม่อยากอยู่กับแม่เลยแม่เรมีอาการทางจิตรึป่าวคะ