แรกๆเราก็โอเคไม่มีอะไรแค่ไปสวดมนต์ทุกเย็นและกินเจ ถือว่าเป็นสิ่งที่ดี แต่นานวันเข้าเริ่มจะต้องไปเรียนธรรมะด้วย ไปเกือบทุกเดือน

เดือนละ3-4วันไปตจว  ซึ่งปัญหาก็เริ่มตามมา เพราะครอบครัวเราคือหาเช้ากินค่ำ ซึ่งพอแม่ไปก็ทำให้ต้องหยุดงานไปเลยรายได้ก็ไม่มี และเริ่มมีปัญหากับพ่อ

มีปากเสียงและทะเลาะกัน และที่บ้านเราก็มีหนี้สินที่ต้องส่งเยอะมาก ตอนทะเลาะกันก็เกือบจะเลิกกับพ่อตลอด (คนที่ชักชวนให้แม่เข้าลัทธินี้ก็ครอบครัวต้องแยกทางเหมือนกัน ซึ่งเราไม่อยากให้เป็นแบบนั้น)  แต่พอถึงเวลาที่จะไปแม่ก็จะไปให้ได้โดยไม่สนใจว่าจะต้องหยิบยืมใครบ้าง ขอแค่ให้ได้ไปก่อนแค่นั้นก็พอ ในระหว่างนี้แม่ก็จะชวนเรา ชวนพ่อและญาติทุกคนไปรับธรรมะเสมอ ซึ่งก็คือทุกคนไม่ได้ไปเพราะมีหน้าที่การงานต้องทำ อ่อและเราเคยไปสวดมนต์ตอนเย็น1ครั้ง ซึ่งเมื่อทำพีธีก็คืองง และมีคำถามในใจตลอดว่าอิหยัง มันต้องถวายตนอะไรขนาดนี้เลยเหรอซึ่งมันขัดกับหลักพระพุทธ เราเลยไม่เห็นด้วยและไม่ไปอีกเลย เลยจำชื่อและมาเสิร์ชหาในกูเกิ้ล ก็ให้แม่ดูนางก็ไม่เชื่อจ่ะ บอกว่ามีคนใส่ร้ายบลาๆ - - ก็เลยต้องปลงๆไป แต่หลายครั้งหลายคราวก็ทำให้ต้องมีปากเสียงทะเลาะกันตลอด โดยแม่บอกว่าเราไม่มีทางเข้าใจหรอกเราไม่ไปเรียนแบบเค้า สิ่งที่เค้าทำอยู่คือยิ่งใหญ่มาก ถ้าพระอาจารย์บอกว่าให้ไปไหนคือไปได้หมด แต่กับคนในบ้านบอกว่าเพราๆลงบ้าง บอกว่าหยุดบ้างก็คือไม่เลย จนเค้าแอบไปโดยไม่บอกเราก่อนหลายครั้ง

ใครพอจะมีวิธีพูดหรือทำยังไงให้แม่เราถอยออกมาได้ไหมคะ หรือใครเคยมีประสบการณ์คนในครอบครัวเป็นแบบนี้บ้าง ช่วยแนะนำเราหน่อยนะคะ

ปล.เรารู้ว่ามันก็มีสิ่งที่ดีอยู่ แต่สำหรับครอบครัวเรามันเป็นปัญหามากค่ะ 

ปล.ขอบคุณที่อ่านจบและช่วยตอบนะคะ และขออภัยหากทำให้ใครไม่พอใจ  /\