สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 2
(ต่อ)
(แก้ไขค่ะ เราขอซ่อนเนื้อหานิยายไว้ใน spoiled นะคะ)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้งานอดิเรกของเจ๊ส้าว คือ สืบข่าวการต่อสู้ภายในเผ่ามาร ต่อยตีรีดไถผู้คน โดยมากมักจะไปกับปู่ตงหัว ซึ่งปู่ขอส่วนแบ่ง 7 ต่อ 3 (ใคร 7 ใคร 3 น่าจะเดาได้) ชีวิตในห้องเรียน คาบบ่าย คือ การนอน นอนหลับอย่างโจ่งแจ้งพอๆ กับปู่ตงหัว แต่เวลาสอบ ปู่กลับได้คะแนนพอๆ กับเฮียตลอด (เกรด A ไง) ส่วนเจ๊น่ะ แค่ผ่านก็ดีแล้ว เวลาเจ๊หลับ เฮียจะคอยสะกิดปลุก ถามว่าตื่นมั้ย ตอบเลยว่าไม่ สุดท้ายเฮียม่อพ่อพระ เลยเปลี่ยนจากการปลุกเป็นคอยนั่งจดเลคเชอร์ให้นางแทน นอกจากหลับในห้องเรียนแล้ว เจ๊ยังชอบกินขนมในห้องอีก บางทีแอบคุยกับเพื่อน ส่งโน๊ตไปมา ถามว่าคุยกับใคร ใครจะกล้าส่งโน๊ตคุยกะนาง ถ้าไม่ใช่เฮียม่อพ่อพระคนเดิมคนนี้ (สำหรับปู่ ถ้าอยากคุย คงคุยเลย ไม่ส่งโน๊ตให้เสียเวลา)
ความน่ารักของแก๊ง 3 เทพสมัยวัยรุ่น มีเรื่องหนึ่ง คือ เจ๊ส้าวคนแมนเป็นคนชอบปล่อยผม ไม่ชอบเกล้ามวยปักปิ่นเพราะเจ๊ขี้เกียจ วันหนึ่งเจ๊นั่งหวี/สางผมในห้อง แล้วผมเจ๊ก็ยาวมาก (ถามว่าขี้เกียจทำผมแล้วทำไมไว้ผมยาว เจ๊แกว่า มันเป็นภาพลักษณ์ของความเป็นมหาเทวีเผ่ามารของนาง) หวีไปหวีมา ปลายผมเจ๊ดันสะบัดไปโดนตงหัวที่นั่งอยู่ข้างหลัง อิปู่เห็นผมเพื่อนสะบัดมาโดน ก็หยิบกรรไกรมาเลยจ้า จะตัดผมเจ๊ซะงั้น เฮียม่อเห็นเข้าก็ห้ามปู่ไว้ แล้วหยิบที่รัดผมสีแดงมีกระดิ่งห้อยที่ปลาย 2 ข้างออกมา (คือที่รัดผมผู้หญิงว่างั้นเถอะ) บอกเจ๊ส้าวคนแมนว่า หากเจ้าไม่ชอบเกล้ามวย อย่างน้อยรวบไว้ก็ยังดี แล้วก็เอาที่รัดผมสีแดงห้อยกระดิ่งอันนั้นรัดผมให้นาง เจ๊ส้าวก็ใช้ที่รัดผมอันนั้นอันเดียวตลอดมาเป็นเวลาหลายปี เหตุผลที่ใช้ที่รัดผมอันนั้นอยู่อันเเดียวไม่เคยเปลี่ยนเลย ก็ไม่ได้โรแมนติกเห็นเป็นของแทนใจอะไรนะ คือเจ๊ขี้เกียจไปเดินเลือกหาซื้อที่รัดผมอันใหม่ในตลาดไง เข้าใจนิสัยคนแมนมั้ย (แต่พอนึกทบทวนดู การที่เฮียม่อหยิบผ้ารัดผมสตรีออกมาได้ทันที แปลว่าเฮียพกติดตัวตลอดเวลา แต่หาโอกาสเอามาผูกผมให้ไม่ได้รึเปล่านะ เรื่องเส้นผมเจ๊นี่ก็ดูเหมือนเฮียจะชอบจับเล่นอยู่บ้างเล็กน้อย)
มีความกวงติงระหว่างเพื่อนซี้อันนึง ตลกมาก คือวันที่เฮียจูบเจ๊ วันนั้นเจ๊ก็รีบแจ้นมาหาปู่ที่วังมหาอรุณ เห็นปู่นั่งตกปลาอยู่ เจ๊ก็ถามว่าปู่มานั่งตกปลาทำไม แค่เสกนิดเดียว ปลาก็โดดเข้ามาเต็มกระชังแล้ว ปู่ตอบว่าถ้าข้าอยากได้ปลา ข้าแค่เสกก็ได้แล้ว เจ๊เลยได้คำตอบว่า ปู่ไม่ได้อยากได้ปลา ฮีแค่อยากตกปลา ฆ่าเวลาตามประสาคนว่างงาน แล้วเจ๊ก็ถามปู่ว่า ได้ข่าวว่าทำจิ้งจอกน้อยหายเหรอ รู้ยังว่าอยู่ที่ไหน อิปู่ถูกถามแทงใจดำ เลยเอาคืนเจ๊ว่า ข้าไม่รู้ว่าจิ้งจอกน้อยอยู่ที่ไหน แต่ข้ารู้ว่าม่อเหยียนอยู่ที่ไหน เจ๊เถียงสู้ไม่ได้ เลยจัดการกวนน้ำในสระจนขุ่นไปหมด ไม่ให้ปู่ตกปลาได้ วันนั้นปู่จึงต้องเลิกตกปลาไปเลย
เกี่ยวกับความแมนของเจ๊ส้าว
ตอนที่เจ๊ส้าวกับเฮียม่อเหยียน ไปทำ mission หามณีใต้ทะเลด้วยกัน มันต้องจมลงไปใต้ทะเล ซึ่งเย็นมาก แล้วเจ๊เป็นหงษ์ไฟ ก็จะหนาวมากเป็นพิเศษ ตอนที่รู้สึกว่าปราณที่ใช้เอามาต่อต้านความเย็นเริ่มจะลดมากเกินไป เฮียก็จับมือส่งความอบอุ่นให้เจ๊ ซีนนั้นเฮียน่าจะกำลังโรแมนติกล่ะ ส่วนเจ๊ส้าวคนแมน กลับคิดไปว่า ทำไมเฮียไม่หนาว อ๋อ เฮียเป็นมังกรนี่นา มังกรเป็นสัตว์เลือดเย็น อ้าว แล้วยั่งงี้ เฮียต้องจำศีลมั้ยเนี่ย แถมไม่ได้คิดเฉยๆ ดันถามออกมาด้วยว่า เจ้าเป็นงู เจ้าต้องจำศีลรึเปล่า เฮียได้ยินก็อึ้งไปนิด เจ๊ส้าวคนแมนยังไม่จบ ถามต่ออีกว่า งูออกลูกเป็นไข่ แต่เจ้าเกิดจากครรภ์ของเทพมารดร แล้วยั่งงี้เจ้าเกิดออกมาเป็นไข่รึเปล่า เฮียเริ่มจะไม่ทน เกือบกรอกตามองบนแระ แต่เจ๊ก็ยังไม่รู้ตัว ยังถามต่ออีกว่า ปกติงูออกไข่ทีละหลายฟอง ทำไมเจ้าเกิดมาเป็นลูกคนเดียว จริงๆ เจ้าควรจะมีพี่น้องไม่ใช่หรือ สุดท้ายเฮียทนไม่ไหว เลยบอกว่า ถ้ายังไม่หยุดพูด จะไม่ถ่ายปราณอบอุ่นให้แล้วนะ เจ๊ถึงได้หยุดสงสัยและหยุดถามไป ความโรแมนติกจึงหายไปกับสายน้ำดังนี้
ความรักอันลึกซึ้งของเฮียม่อเหยียนและเจ๊ส้าวหว่าน
จริงๆ เฮียอาจจะสนใจเจ๊มาตั้งแต่ยังไม่เคยเจอหน้าเลยก็ได้ เพราะเคยมีครั้งหนึ่งเจ๊คุยกับเฮียเรื่องบทบาทของมหาเทวีในเผ่ามาร คุยไปคุยมา เจ๊ก็สงสัยว่า ทำไมชายรู้เยอะ รู้จริง รู้จัง บางเรื่องคนในเผ่ามารเองยังไม่รู้เลย เฮียตอบว่า เคยได้ยินเรื่องของเจ๊มาตั้งแต่สมัยอายุหมื่นปีแล้ว ว่ามีหงสาตนหนึ่งเกิดออกมาก็กลายเป็นเทพบูชาของเผ่ามารทันที เหมือนตัวเขาเองที่เกิดออกมาก็กลายเป็นเทพบูชาของเผ่าสวรรค์ทันทีเหมือนกัน (ทำนองว่าเป็นคนที่เกิดมาก็มีหัวโขนและกรอบอันยิ่งใหญ่ครอบไว้ตั้งแต่เด็กเหมือนกัน) ส่วนเจ๊เพิ่งจะมาสนใจรู้จักเฮียก็ตอนเข้ามาเรียนแล้วเจอกันนี่แหละ
เฮียเข้าทางพ่อ
ในเวลาที่เจ๊ไม่ได้ไปสวรรค์ กลับเป็นเฮียมักมาโผล่ที่บ้านเจ๊แทน แต่ข่าวว่าไม่ได้มาหาเจ๊นะ เฮียเค้ามาหาราชามาร พ่อเจ๊ เวลามาก็มักหิ้วเอาสุราดีมาฝากเสมอ จนพ่อเจ๊นับเอาเฮียเป็นสหายผู้หนึ่ง เวลาเมาๆ พ่อก็จะเล่าเรื่องโก๊ะกังสมัยเด็กๆ ของเจ๊ให้เฮียฟัง อิหนุ่มก็นั่งยิ้ม อิสาวก็เขินม้วนไป พ่อเจ๊เป็นราชามารสายต่อสู้ นิสัยรกๆ ง่ายๆ สบายๆ แต่งตัวปอนๆ ขี้เมาหน่อย รักลูกสาว (เจ๊) ที่สุด แต่เรื่องสายลมจันทราระหว่างเจ๊กับเฮีย พ่อไม่ได้สนับสนุนยินดี เพราะสุดท้ายแล้วกลัวลูกจะเสียใจ เนื่องจากฐานะแตกต่างกันเกินไป อย่าว่าแต่เผ่าเทพเลย ขนาดในเผ่ามารด้วยกันเอง ยังดูถูกพ่อเจ๊ ว่าเป็นพวกใช้แต่กำลัง พ่อแม่ของชิงเจียง ไม่ยอมให้ชิงเจียงหมั้นกับเจ๊ เพราะดูถูกพ่อเจ๊ว่าป่าเถื่อน เลยทำให้พ่อไม่อยากให้เจ๊มาสายต่อสู้ อยากให้เจ๊เป็นสาวสวยที่อ่อนหวานแทน
สมัยเด็กๆ เจ๊เคยถูกรังแกและร้องไห้คิดถึงแม่ (ได้ข่าวว่า เจ๊เกิดจากไข่นะ) บอกว่าไม่รักแม่แล้ว ไม่ต้องการแม่แล้ว พ่อเจ๊ก็จะปลอบเจ๊ว่า ที่แม่เค้าไม่อยู่ เพราะเค้าลืมว่าวางไข่ไว้ที่ไหน โลกนี้กว้างใหญ่ กว่าเค้าจะหาเจ๊เจอ มันใช้เวลานาน เจ๊ก็ร้องไห้ว่า แม่ไม่ดี พ่อเจ๊บอกด้วยเสียงจริงจังว่า ส้าวหว่าน แม่ของเจ้านั้นยอดเยี่ยมที่สุด แต่ในใจเจ๊กลับคิดว่า เจ๊ไม่ได้มีแม่ที่ยอดเยี่ยมที่สุด แต่เจ๊มีพ่อที่ยอดเยี่ยมที่สุดต่างหาก
ครั้งหนึ่ง เคยมีข่าวความแปดเปื้อนธุลีแดงของเฮียร่ำลือไปทั่วเผ่ามาร เพราะอิเฮียชอบมารับเจ๊ ขึ้นเมฆไปท่องแดนมนุษย์ หรือมักชวนไปเที่ยวนั่นเที่ยวนี่บ่อยๆ คือตัวติดกันนั่นแหละ แต่ส่วนหนึ่งที่ร่ำลือแปดเปื้อนมากเกินจริง เพราะป้าเหยากวงซึ่งตอนนั้นเป็นคู่หมั้นของชิงเจียง ใส่สีตีไข่หวังทำลายชื่อเสียงเจ๊ ข่าวมันแรงมาก เฮียเคยถามเจ๊ (ยิ้มๆ) ว่า เป็นข่าวกับเฮียเสียใจหรือไม่ ถามว่าเจ๊เดือดร้อนมั้ย ก็คงห่างไกลคำนั้นเยอะ เพราะตอนนั้นรู้ตัวว่าหลงรักเฮียแล้ว แถมสาวเผ่ามารไม่ค่อยสนใจจรรยาจารีตอะไรเท่าไร เจ๊เลยชิลล์ๆ แอบดีใจด้วยซ้ำ แต่คนที่เดือดร้อนที่สุด คือ พ่อเจ๊นี่แหละ ไม่ชอบใจมากๆ จนต้องออกไปจัดการคนปล่อยข่าวด้วยตัวเอง จริงๆ นี่ยังคิดว่า อิเฮียมันตั้งใจตะลอนโชว์ตัวออกงานคู่กระพือข่าว เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของเจ๊รึเปล่านะ
มีครั้งหนึ่งเฮียไม่อยู่ แล้วเจ๊มีเรื่องกับเหยากวง สาเหตุก็เพราะเหยากวงพูดถึงเฮียไม่ดี เรื่องธุลีแดงพวกนี้ เจ๊โมโหแทนเฮีย เลยสู้กัน แล้วเจ๊โดนเหยากวงเสกไฟเทพธิดาใส่ ไฟไหม้เกือบตายเพราะเจ๊ไม่มีพลังเวทย์มนตร์ (แต่เหยากวงก็โดนไฟหงสาเผากลับไปเกือบตายเหมือนกัน) ตอนโดนเผา เจ๊หมดสติไป ตื่นมาอีกที ก็อยู่ในอ้อมกอดของเฮีย เจ๊เล่าว่า ข้าหลับตาอย่างเชื่อฟังและยังคงนิ่งเฉย นิ้วมือเย็นๆ ของเขาสัมผัสที่เปลือกตา ข้ารู้สึกถึงแผ่นอกกว้าง คิดอยากจะนอนในอ้อมแขนของเขาตอนนี้ ข้ารู้สึกถึงประโยชน์ที่ไม่มีพลังเวทย์มนตร์ ข้าคิดถึงเหยากวง ข้าคิดว่า ครั้งต่อไป หากนางจะเผาข้าด้วยไฟเทพธิดา ข้าจะไม่ต่อต้านแน่นอน
ตอนนั้น คนที่เดือดร้อนโมโหที่สุด คือ พ่อเจ๊ เจ๊เล่าว่า ข้าไม่ค่อยเห็นเขาจริงจังเช่นนี้เท่าใดนัก เขาว่า หากเจ้ากล้าเสียชีวิตอย่าเรียกข้าว่าพ่ออีกต่อไป! ข้าพยักหน้า พลันคิดได้ว่ามีความผิดพลาดในคำพูดของเขา หากข้าตาย ข้าจะยังเรียกเขาว่าพ่อต่อไปได้อย่างไร
ความขี้หวงและความห่วงใย
มีครั้งหนึ่ง สมัยเรียนด้วยกัน นั่งๆ เรียนกันอยู่ อยู่ๆ เฮียก็ถามขึ้นมาว่า เหยากวงบอกว่า เวลากลางคืน เจ๊มักจะหายออกไปจากห้องบ่อยๆ หายไปไหน หายไปทำอะไร เจ๊ก็อึกอัก เพราะว่าจริงๆ แล้ว ช่วงนั้นในเผ่ามารมีความไม่สงบ เจ๊ให้ลูกน้องทั้งหลายไปสืบข่าวต่างๆมาให้ เพราะเป็นห่วงพ่อกับชิงเจียง แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องละเอียดอ่อนของเผ่ามาร เฮียเป็นเผ่าเทพ ไม่ควรให้เฮียรู้เพราะอาจเกิดผลเสียได้ ซึ่งจริงๆ แล้วตงหัวรู้เรื่องนี้และคอยให้คำปรึกษาตลอด เพราะตงหัวเคยอยู่ในเผ่ามารพักหนึ่ง แล้วเจ๋อเหยียนผู้ชอบชมดูเรื่องสนุกสนาน ก็ช่วยเจ๊ตอบ โดยชี้ไปที่ตงหัวซึ่งหลับอยู่ บอกว่า ตอนกลางคืนหินก้อนนี้อยู่ที่ห้องตลอด เช่นนั้นแล้ว… (ประมาณแหย่เฮียว่า เจ๊ไม่ได้หายไปกับตงหัว) เฮียก็หน้าหงิก สุดท้ายเจ๊เลยบอกว่า ออกไปฝึกวิชา
คืนนั้นระหว่างที่เจ๊รอลูกน้องมาส่งข่าว เจ๊ก็ได้ยินเสียงกระบี่กระทบกัน จึงรีบออกมาดู เห็นเฮียกำลังสู้กับลูกน้องนางอยู่ เลยรีบห้ามไว้ สุดท้ายจึงยอมรับว่ากำลังติดตามข่าวเรื่องศึกในเผ่ามาร เฮียสุดหล่อพ่อพระของเราจึงหยิบกระดาษปึกหนึ่งออกมาจากเสื้อ ยื่นให้ แล้วบอกว่านี่ข่าวที่เฮียหามาได้ ปรากฎว่าข่าวของเฮียละเอียดกว่าข่าวจากลูกน้องเจ๊เยอะ ซึ่งก็ทำให้เจ๊ทึ่งมากว่า เฮียช่างไม่ธรรมดา กลางคืนสืบข่าวเหมือนกัน ทำไมกลางวันยังตั้งใจเรียนได้ ไม่ง่วงนอนเหมือนเจ๊เลย
ข่าวที่ได้จากเฮียทำให้เจ๊รู้ว่า เผ่าปีศาจกำลังแทรกแซงเข้ามาในเผ่ามาร ทำให้เจ๊ร้อนใจ จะรีบกลับเผ่ามารในคืนนั้น จะรีบไล่ รีบลาเฮีย แต่เฮียบอกว่า เฮียจะไปด้วย เจ๊ห้ามไม่ได้เลยยอมให้ตามมา ในใจเจ๊คิดว่า ที่เฮียโผล่มากลางดึกเพราะเกี่ยวกับความปลอดภัยของโรงเรียน (ลูกน้องเจ๊เป็นคนนอก แอบเข้ามาโดยไม่ได้ขออนุญาต) แล้วที่จะตามไปเผ่ามารด้วย เพราะถือโอกาสไปสืบข่าวด้วยตัวเอง แต่ในสายตาคนอ่านคือ อิเฮียมาเฝ้าเจ๊ ดูว่ากลางคืนเจ๊ออกไปไหน ไปทำอะไร อิลูกน้องเจ๊ก็ผู้ชายไง ถามว่าเฮียรู้มั้ยว่านั่นลูกน้องเจ๊ไม่ได้เป็นภัยต่อโรงเรียน นี่ว่ารู้แหละ หน่วยข่าวแน่นซะขนาดนั้น แต่ฮีหวงไง นัดผู้ชายกลางค่ำกลางคืน ส่วนที่ตามไปเผ่ามารด้วยก็ห่วงและหวง เพราะอันตราย อีกอย่าง ราชามารที่กำลังอยู่ในศึกคับขันนั่นก็คือชิงเจียง ดอกท้อหมายเลข 1 ของนางด้วย
เฮียม่อพ่อพระนั้น มักจะคอยอยู่ข้างๆ ข้างหน้า ข้างหลัง คอยปกป้อง คุ้มครอง วอแว support เจ๊ตลอดเวลา แต่ในมุมมองของเจ๊แล้ว สิ่งที่เฮียทำ บางทีไม่เห็นบ้าง ไม่รู้บ้าง คิดว่าบังเอิญบ้าง เป็นหน้าที่บ้าง เข้าใจผิดกันบ้าง ไม่ได้คิดว่าจุดศูนย์กลางของทุกอย่างที่เฮียทำน่ะ มันคือตัวเจ๊เอง
แต่ขนาดไม่ได้คิดว่าเฮียทำนู่นทำนี่ให้ก็เพราะความรัก เจ๊ก็หลงรักความดีของเฮียไปจนหมดใจ คือทั้งสองฝ่ายต่างรักกัน แต่รู้แต่ใจตัวเอง ไม่รู้หัวใจของอีกฝ่าย เส้นทางรักมันเลยบรรจบกันยากเหลือเกิน
ทำไมเฮียหมักเหล้าเก่งนักหนา
ก็เพราะว่า เจ๊ชอบดื่มไง เฮียหมักเหล้าไว้ให้เจ๊ ห้องเก็บสุราที่คุนหลุนซวี มีสุราที่หมักไว้นาน 170,000 ปี ขนาดที่เจ๊แอบคิดว่าสุรา 170,000 ปีมันจะเป็นอย่างไรนะ แล้วเจ๋อเหยียนก็บอกว่า สุราที่หมักมา 170,000 ปี คงไม่ทำให้มึนเมาเท่าจิตใจที่หมักไว้ 170,000 ปี พูดจบก็อมยิ้มแล้วมองไปที่ม่อเหยียน
(แก้ไขค่ะ เราขอซ่อนเนื้อหานิยายไว้ใน spoiled นะคะ)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้งานอดิเรกของเจ๊ส้าว คือ สืบข่าวการต่อสู้ภายในเผ่ามาร ต่อยตีรีดไถผู้คน โดยมากมักจะไปกับปู่ตงหัว ซึ่งปู่ขอส่วนแบ่ง 7 ต่อ 3 (ใคร 7 ใคร 3 น่าจะเดาได้) ชีวิตในห้องเรียน คาบบ่าย คือ การนอน นอนหลับอย่างโจ่งแจ้งพอๆ กับปู่ตงหัว แต่เวลาสอบ ปู่กลับได้คะแนนพอๆ กับเฮียตลอด (เกรด A ไง) ส่วนเจ๊น่ะ แค่ผ่านก็ดีแล้ว เวลาเจ๊หลับ เฮียจะคอยสะกิดปลุก ถามว่าตื่นมั้ย ตอบเลยว่าไม่ สุดท้ายเฮียม่อพ่อพระ เลยเปลี่ยนจากการปลุกเป็นคอยนั่งจดเลคเชอร์ให้นางแทน นอกจากหลับในห้องเรียนแล้ว เจ๊ยังชอบกินขนมในห้องอีก บางทีแอบคุยกับเพื่อน ส่งโน๊ตไปมา ถามว่าคุยกับใคร ใครจะกล้าส่งโน๊ตคุยกะนาง ถ้าไม่ใช่เฮียม่อพ่อพระคนเดิมคนนี้ (สำหรับปู่ ถ้าอยากคุย คงคุยเลย ไม่ส่งโน๊ตให้เสียเวลา)
ความน่ารักของแก๊ง 3 เทพสมัยวัยรุ่น มีเรื่องหนึ่ง คือ เจ๊ส้าวคนแมนเป็นคนชอบปล่อยผม ไม่ชอบเกล้ามวยปักปิ่นเพราะเจ๊ขี้เกียจ วันหนึ่งเจ๊นั่งหวี/สางผมในห้อง แล้วผมเจ๊ก็ยาวมาก (ถามว่าขี้เกียจทำผมแล้วทำไมไว้ผมยาว เจ๊แกว่า มันเป็นภาพลักษณ์ของความเป็นมหาเทวีเผ่ามารของนาง) หวีไปหวีมา ปลายผมเจ๊ดันสะบัดไปโดนตงหัวที่นั่งอยู่ข้างหลัง อิปู่เห็นผมเพื่อนสะบัดมาโดน ก็หยิบกรรไกรมาเลยจ้า จะตัดผมเจ๊ซะงั้น เฮียม่อเห็นเข้าก็ห้ามปู่ไว้ แล้วหยิบที่รัดผมสีแดงมีกระดิ่งห้อยที่ปลาย 2 ข้างออกมา (คือที่รัดผมผู้หญิงว่างั้นเถอะ) บอกเจ๊ส้าวคนแมนว่า หากเจ้าไม่ชอบเกล้ามวย อย่างน้อยรวบไว้ก็ยังดี แล้วก็เอาที่รัดผมสีแดงห้อยกระดิ่งอันนั้นรัดผมให้นาง เจ๊ส้าวก็ใช้ที่รัดผมอันนั้นอันเดียวตลอดมาเป็นเวลาหลายปี เหตุผลที่ใช้ที่รัดผมอันนั้นอยู่อันเเดียวไม่เคยเปลี่ยนเลย ก็ไม่ได้โรแมนติกเห็นเป็นของแทนใจอะไรนะ คือเจ๊ขี้เกียจไปเดินเลือกหาซื้อที่รัดผมอันใหม่ในตลาดไง เข้าใจนิสัยคนแมนมั้ย (แต่พอนึกทบทวนดู การที่เฮียม่อหยิบผ้ารัดผมสตรีออกมาได้ทันที แปลว่าเฮียพกติดตัวตลอดเวลา แต่หาโอกาสเอามาผูกผมให้ไม่ได้รึเปล่านะ เรื่องเส้นผมเจ๊นี่ก็ดูเหมือนเฮียจะชอบจับเล่นอยู่บ้างเล็กน้อย)
มีความกวงติงระหว่างเพื่อนซี้อันนึง ตลกมาก คือวันที่เฮียจูบเจ๊ วันนั้นเจ๊ก็รีบแจ้นมาหาปู่ที่วังมหาอรุณ เห็นปู่นั่งตกปลาอยู่ เจ๊ก็ถามว่าปู่มานั่งตกปลาทำไม แค่เสกนิดเดียว ปลาก็โดดเข้ามาเต็มกระชังแล้ว ปู่ตอบว่าถ้าข้าอยากได้ปลา ข้าแค่เสกก็ได้แล้ว เจ๊เลยได้คำตอบว่า ปู่ไม่ได้อยากได้ปลา ฮีแค่อยากตกปลา ฆ่าเวลาตามประสาคนว่างงาน แล้วเจ๊ก็ถามปู่ว่า ได้ข่าวว่าทำจิ้งจอกน้อยหายเหรอ รู้ยังว่าอยู่ที่ไหน อิปู่ถูกถามแทงใจดำ เลยเอาคืนเจ๊ว่า ข้าไม่รู้ว่าจิ้งจอกน้อยอยู่ที่ไหน แต่ข้ารู้ว่าม่อเหยียนอยู่ที่ไหน เจ๊เถียงสู้ไม่ได้ เลยจัดการกวนน้ำในสระจนขุ่นไปหมด ไม่ให้ปู่ตกปลาได้ วันนั้นปู่จึงต้องเลิกตกปลาไปเลย
เกี่ยวกับความแมนของเจ๊ส้าว
ตอนที่เจ๊ส้าวกับเฮียม่อเหยียน ไปทำ mission หามณีใต้ทะเลด้วยกัน มันต้องจมลงไปใต้ทะเล ซึ่งเย็นมาก แล้วเจ๊เป็นหงษ์ไฟ ก็จะหนาวมากเป็นพิเศษ ตอนที่รู้สึกว่าปราณที่ใช้เอามาต่อต้านความเย็นเริ่มจะลดมากเกินไป เฮียก็จับมือส่งความอบอุ่นให้เจ๊ ซีนนั้นเฮียน่าจะกำลังโรแมนติกล่ะ ส่วนเจ๊ส้าวคนแมน กลับคิดไปว่า ทำไมเฮียไม่หนาว อ๋อ เฮียเป็นมังกรนี่นา มังกรเป็นสัตว์เลือดเย็น อ้าว แล้วยั่งงี้ เฮียต้องจำศีลมั้ยเนี่ย แถมไม่ได้คิดเฉยๆ ดันถามออกมาด้วยว่า เจ้าเป็นงู เจ้าต้องจำศีลรึเปล่า เฮียได้ยินก็อึ้งไปนิด เจ๊ส้าวคนแมนยังไม่จบ ถามต่ออีกว่า งูออกลูกเป็นไข่ แต่เจ้าเกิดจากครรภ์ของเทพมารดร แล้วยั่งงี้เจ้าเกิดออกมาเป็นไข่รึเปล่า เฮียเริ่มจะไม่ทน เกือบกรอกตามองบนแระ แต่เจ๊ก็ยังไม่รู้ตัว ยังถามต่ออีกว่า ปกติงูออกไข่ทีละหลายฟอง ทำไมเจ้าเกิดมาเป็นลูกคนเดียว จริงๆ เจ้าควรจะมีพี่น้องไม่ใช่หรือ สุดท้ายเฮียทนไม่ไหว เลยบอกว่า ถ้ายังไม่หยุดพูด จะไม่ถ่ายปราณอบอุ่นให้แล้วนะ เจ๊ถึงได้หยุดสงสัยและหยุดถามไป ความโรแมนติกจึงหายไปกับสายน้ำดังนี้
ความรักอันลึกซึ้งของเฮียม่อเหยียนและเจ๊ส้าวหว่าน
จริงๆ เฮียอาจจะสนใจเจ๊มาตั้งแต่ยังไม่เคยเจอหน้าเลยก็ได้ เพราะเคยมีครั้งหนึ่งเจ๊คุยกับเฮียเรื่องบทบาทของมหาเทวีในเผ่ามาร คุยไปคุยมา เจ๊ก็สงสัยว่า ทำไมชายรู้เยอะ รู้จริง รู้จัง บางเรื่องคนในเผ่ามารเองยังไม่รู้เลย เฮียตอบว่า เคยได้ยินเรื่องของเจ๊มาตั้งแต่สมัยอายุหมื่นปีแล้ว ว่ามีหงสาตนหนึ่งเกิดออกมาก็กลายเป็นเทพบูชาของเผ่ามารทันที เหมือนตัวเขาเองที่เกิดออกมาก็กลายเป็นเทพบูชาของเผ่าสวรรค์ทันทีเหมือนกัน (ทำนองว่าเป็นคนที่เกิดมาก็มีหัวโขนและกรอบอันยิ่งใหญ่ครอบไว้ตั้งแต่เด็กเหมือนกัน) ส่วนเจ๊เพิ่งจะมาสนใจรู้จักเฮียก็ตอนเข้ามาเรียนแล้วเจอกันนี่แหละ
เฮียเข้าทางพ่อ
ในเวลาที่เจ๊ไม่ได้ไปสวรรค์ กลับเป็นเฮียมักมาโผล่ที่บ้านเจ๊แทน แต่ข่าวว่าไม่ได้มาหาเจ๊นะ เฮียเค้ามาหาราชามาร พ่อเจ๊ เวลามาก็มักหิ้วเอาสุราดีมาฝากเสมอ จนพ่อเจ๊นับเอาเฮียเป็นสหายผู้หนึ่ง เวลาเมาๆ พ่อก็จะเล่าเรื่องโก๊ะกังสมัยเด็กๆ ของเจ๊ให้เฮียฟัง อิหนุ่มก็นั่งยิ้ม อิสาวก็เขินม้วนไป พ่อเจ๊เป็นราชามารสายต่อสู้ นิสัยรกๆ ง่ายๆ สบายๆ แต่งตัวปอนๆ ขี้เมาหน่อย รักลูกสาว (เจ๊) ที่สุด แต่เรื่องสายลมจันทราระหว่างเจ๊กับเฮีย พ่อไม่ได้สนับสนุนยินดี เพราะสุดท้ายแล้วกลัวลูกจะเสียใจ เนื่องจากฐานะแตกต่างกันเกินไป อย่าว่าแต่เผ่าเทพเลย ขนาดในเผ่ามารด้วยกันเอง ยังดูถูกพ่อเจ๊ ว่าเป็นพวกใช้แต่กำลัง พ่อแม่ของชิงเจียง ไม่ยอมให้ชิงเจียงหมั้นกับเจ๊ เพราะดูถูกพ่อเจ๊ว่าป่าเถื่อน เลยทำให้พ่อไม่อยากให้เจ๊มาสายต่อสู้ อยากให้เจ๊เป็นสาวสวยที่อ่อนหวานแทน
สมัยเด็กๆ เจ๊เคยถูกรังแกและร้องไห้คิดถึงแม่ (ได้ข่าวว่า เจ๊เกิดจากไข่นะ) บอกว่าไม่รักแม่แล้ว ไม่ต้องการแม่แล้ว พ่อเจ๊ก็จะปลอบเจ๊ว่า ที่แม่เค้าไม่อยู่ เพราะเค้าลืมว่าวางไข่ไว้ที่ไหน โลกนี้กว้างใหญ่ กว่าเค้าจะหาเจ๊เจอ มันใช้เวลานาน เจ๊ก็ร้องไห้ว่า แม่ไม่ดี พ่อเจ๊บอกด้วยเสียงจริงจังว่า ส้าวหว่าน แม่ของเจ้านั้นยอดเยี่ยมที่สุด แต่ในใจเจ๊กลับคิดว่า เจ๊ไม่ได้มีแม่ที่ยอดเยี่ยมที่สุด แต่เจ๊มีพ่อที่ยอดเยี่ยมที่สุดต่างหาก
ครั้งหนึ่ง เคยมีข่าวความแปดเปื้อนธุลีแดงของเฮียร่ำลือไปทั่วเผ่ามาร เพราะอิเฮียชอบมารับเจ๊ ขึ้นเมฆไปท่องแดนมนุษย์ หรือมักชวนไปเที่ยวนั่นเที่ยวนี่บ่อยๆ คือตัวติดกันนั่นแหละ แต่ส่วนหนึ่งที่ร่ำลือแปดเปื้อนมากเกินจริง เพราะป้าเหยากวงซึ่งตอนนั้นเป็นคู่หมั้นของชิงเจียง ใส่สีตีไข่หวังทำลายชื่อเสียงเจ๊ ข่าวมันแรงมาก เฮียเคยถามเจ๊ (ยิ้มๆ) ว่า เป็นข่าวกับเฮียเสียใจหรือไม่ ถามว่าเจ๊เดือดร้อนมั้ย ก็คงห่างไกลคำนั้นเยอะ เพราะตอนนั้นรู้ตัวว่าหลงรักเฮียแล้ว แถมสาวเผ่ามารไม่ค่อยสนใจจรรยาจารีตอะไรเท่าไร เจ๊เลยชิลล์ๆ แอบดีใจด้วยซ้ำ แต่คนที่เดือดร้อนที่สุด คือ พ่อเจ๊นี่แหละ ไม่ชอบใจมากๆ จนต้องออกไปจัดการคนปล่อยข่าวด้วยตัวเอง จริงๆ นี่ยังคิดว่า อิเฮียมันตั้งใจตะลอนโชว์ตัวออกงานคู่กระพือข่าว เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของเจ๊รึเปล่านะ
มีครั้งหนึ่งเฮียไม่อยู่ แล้วเจ๊มีเรื่องกับเหยากวง สาเหตุก็เพราะเหยากวงพูดถึงเฮียไม่ดี เรื่องธุลีแดงพวกนี้ เจ๊โมโหแทนเฮีย เลยสู้กัน แล้วเจ๊โดนเหยากวงเสกไฟเทพธิดาใส่ ไฟไหม้เกือบตายเพราะเจ๊ไม่มีพลังเวทย์มนตร์ (แต่เหยากวงก็โดนไฟหงสาเผากลับไปเกือบตายเหมือนกัน) ตอนโดนเผา เจ๊หมดสติไป ตื่นมาอีกที ก็อยู่ในอ้อมกอดของเฮีย เจ๊เล่าว่า ข้าหลับตาอย่างเชื่อฟังและยังคงนิ่งเฉย นิ้วมือเย็นๆ ของเขาสัมผัสที่เปลือกตา ข้ารู้สึกถึงแผ่นอกกว้าง คิดอยากจะนอนในอ้อมแขนของเขาตอนนี้ ข้ารู้สึกถึงประโยชน์ที่ไม่มีพลังเวทย์มนตร์ ข้าคิดถึงเหยากวง ข้าคิดว่า ครั้งต่อไป หากนางจะเผาข้าด้วยไฟเทพธิดา ข้าจะไม่ต่อต้านแน่นอน
ตอนนั้น คนที่เดือดร้อนโมโหที่สุด คือ พ่อเจ๊ เจ๊เล่าว่า ข้าไม่ค่อยเห็นเขาจริงจังเช่นนี้เท่าใดนัก เขาว่า หากเจ้ากล้าเสียชีวิตอย่าเรียกข้าว่าพ่ออีกต่อไป! ข้าพยักหน้า พลันคิดได้ว่ามีความผิดพลาดในคำพูดของเขา หากข้าตาย ข้าจะยังเรียกเขาว่าพ่อต่อไปได้อย่างไร
ความขี้หวงและความห่วงใย
มีครั้งหนึ่ง สมัยเรียนด้วยกัน นั่งๆ เรียนกันอยู่ อยู่ๆ เฮียก็ถามขึ้นมาว่า เหยากวงบอกว่า เวลากลางคืน เจ๊มักจะหายออกไปจากห้องบ่อยๆ หายไปไหน หายไปทำอะไร เจ๊ก็อึกอัก เพราะว่าจริงๆ แล้ว ช่วงนั้นในเผ่ามารมีความไม่สงบ เจ๊ให้ลูกน้องทั้งหลายไปสืบข่าวต่างๆมาให้ เพราะเป็นห่วงพ่อกับชิงเจียง แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องละเอียดอ่อนของเผ่ามาร เฮียเป็นเผ่าเทพ ไม่ควรให้เฮียรู้เพราะอาจเกิดผลเสียได้ ซึ่งจริงๆ แล้วตงหัวรู้เรื่องนี้และคอยให้คำปรึกษาตลอด เพราะตงหัวเคยอยู่ในเผ่ามารพักหนึ่ง แล้วเจ๋อเหยียนผู้ชอบชมดูเรื่องสนุกสนาน ก็ช่วยเจ๊ตอบ โดยชี้ไปที่ตงหัวซึ่งหลับอยู่ บอกว่า ตอนกลางคืนหินก้อนนี้อยู่ที่ห้องตลอด เช่นนั้นแล้ว… (ประมาณแหย่เฮียว่า เจ๊ไม่ได้หายไปกับตงหัว) เฮียก็หน้าหงิก สุดท้ายเจ๊เลยบอกว่า ออกไปฝึกวิชา
คืนนั้นระหว่างที่เจ๊รอลูกน้องมาส่งข่าว เจ๊ก็ได้ยินเสียงกระบี่กระทบกัน จึงรีบออกมาดู เห็นเฮียกำลังสู้กับลูกน้องนางอยู่ เลยรีบห้ามไว้ สุดท้ายจึงยอมรับว่ากำลังติดตามข่าวเรื่องศึกในเผ่ามาร เฮียสุดหล่อพ่อพระของเราจึงหยิบกระดาษปึกหนึ่งออกมาจากเสื้อ ยื่นให้ แล้วบอกว่านี่ข่าวที่เฮียหามาได้ ปรากฎว่าข่าวของเฮียละเอียดกว่าข่าวจากลูกน้องเจ๊เยอะ ซึ่งก็ทำให้เจ๊ทึ่งมากว่า เฮียช่างไม่ธรรมดา กลางคืนสืบข่าวเหมือนกัน ทำไมกลางวันยังตั้งใจเรียนได้ ไม่ง่วงนอนเหมือนเจ๊เลย
ข่าวที่ได้จากเฮียทำให้เจ๊รู้ว่า เผ่าปีศาจกำลังแทรกแซงเข้ามาในเผ่ามาร ทำให้เจ๊ร้อนใจ จะรีบกลับเผ่ามารในคืนนั้น จะรีบไล่ รีบลาเฮีย แต่เฮียบอกว่า เฮียจะไปด้วย เจ๊ห้ามไม่ได้เลยยอมให้ตามมา ในใจเจ๊คิดว่า ที่เฮียโผล่มากลางดึกเพราะเกี่ยวกับความปลอดภัยของโรงเรียน (ลูกน้องเจ๊เป็นคนนอก แอบเข้ามาโดยไม่ได้ขออนุญาต) แล้วที่จะตามไปเผ่ามารด้วย เพราะถือโอกาสไปสืบข่าวด้วยตัวเอง แต่ในสายตาคนอ่านคือ อิเฮียมาเฝ้าเจ๊ ดูว่ากลางคืนเจ๊ออกไปไหน ไปทำอะไร อิลูกน้องเจ๊ก็ผู้ชายไง ถามว่าเฮียรู้มั้ยว่านั่นลูกน้องเจ๊ไม่ได้เป็นภัยต่อโรงเรียน นี่ว่ารู้แหละ หน่วยข่าวแน่นซะขนาดนั้น แต่ฮีหวงไง นัดผู้ชายกลางค่ำกลางคืน ส่วนที่ตามไปเผ่ามารด้วยก็ห่วงและหวง เพราะอันตราย อีกอย่าง ราชามารที่กำลังอยู่ในศึกคับขันนั่นก็คือชิงเจียง ดอกท้อหมายเลข 1 ของนางด้วย
เฮียม่อพ่อพระนั้น มักจะคอยอยู่ข้างๆ ข้างหน้า ข้างหลัง คอยปกป้อง คุ้มครอง วอแว support เจ๊ตลอดเวลา แต่ในมุมมองของเจ๊แล้ว สิ่งที่เฮียทำ บางทีไม่เห็นบ้าง ไม่รู้บ้าง คิดว่าบังเอิญบ้าง เป็นหน้าที่บ้าง เข้าใจผิดกันบ้าง ไม่ได้คิดว่าจุดศูนย์กลางของทุกอย่างที่เฮียทำน่ะ มันคือตัวเจ๊เอง
แต่ขนาดไม่ได้คิดว่าเฮียทำนู่นทำนี่ให้ก็เพราะความรัก เจ๊ก็หลงรักความดีของเฮียไปจนหมดใจ คือทั้งสองฝ่ายต่างรักกัน แต่รู้แต่ใจตัวเอง ไม่รู้หัวใจของอีกฝ่าย เส้นทางรักมันเลยบรรจบกันยากเหลือเกิน
ทำไมเฮียหมักเหล้าเก่งนักหนา
ก็เพราะว่า เจ๊ชอบดื่มไง เฮียหมักเหล้าไว้ให้เจ๊ ห้องเก็บสุราที่คุนหลุนซวี มีสุราที่หมักไว้นาน 170,000 ปี ขนาดที่เจ๊แอบคิดว่าสุรา 170,000 ปีมันจะเป็นอย่างไรนะ แล้วเจ๋อเหยียนก็บอกว่า สุราที่หมักมา 170,000 ปี คงไม่ทำให้มึนเมาเท่าจิตใจที่หมักไว้ 170,000 ปี พูดจบก็อมยิ้มแล้วมองไปที่ม่อเหยียน
คนหลงจันทร์ หลงรัก, สมาชิกหมายเลข 2503579 ถูกใจ, แห้วป๋อง หลงรัก, glorious ถูกใจ, ปอตี้ หลงรัก, redgarudon ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3897565 ถูกใจ, i am kai ถูกใจ, laonheart ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2201125 ถูกใจรวมถึงอีก 4 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 10
(เรียบเรียงใหม่ต่อ)
(แก้ไขค่ะ เราขอซ่อนเนื้อหานิยายไว้ใน spoiled นะคะ)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ทำไมเฮียรักและเอ็นดูซืออินกว่าศิษย์คนอื่น
เพราะเฮียอยากมีลูกสาว เฮียชอบเด็กผู้หญิง เฮียบอกเจ๊หลายรอบมาก ว่าอยากมีลูกสาว
ครั้งหนึ่งเฮียเล่าว่า ตอนตั้งคุนหลุนซวีขึ้นมา ในใจก็อยากรับศิษย์สตรีซักหลายๆ คน แต่ไม่รู้ทำไมมีข่าวออกมาว่าซือฝูม่อเหยียนรับแต่ศิษย์บุรุษ ไม่รับศิษย์สตรี ทำให้ไม่มีผู้หญิงมาสมัครเรียนเลย ตอนหลังเฮียจะมาแก้ข่าวว่าอยากรับศิษย์สตรี ก็คงดูไม่งาม เลยปล่อยเลยตามเลย พอเจ๋อเหยียนพาซืออินมาสมัครเป็นศิษย์ จึงรับไว้ด้วยความเอ็นดู อีกอย่างคือ ซืออินมีนิสัยคล้ายเจ๊อยู่มาก ในตอนที่เฮียเล่าเรื่องซืออินให้ให้เจ๊ฟัง เฮียก็บอกย้ำว่า เฮียชอบเด็กผู้หญิง เฮียอยากมีลูกสาว
เจ๊ส้าวของเรา ด้วยความที่นางเป็นหงสา เกิดมาจากไข่ นางมักจะรู้สึกโดดเดี่ยวอ้างว้าง นึกถึงความโดดเดี่ยวของตงหัวได้ ก็ประมาณนั้นแหละ แต่ปู่ตงหัวเป็นผู้ชาย ก็จะไม่ค่อยอ่อนไหวกับความโดดเดี่ยวมากเท่าไร แต่จะเห็นได้ว่า ปู่ให้ความสำคัญกับครอบครัวของพ่อบุญธรรมและลูกน้องที่ร่วมรบด้วยกันมากๆ ส่วนเจ๊ส้าวของเรา คนที่นางรักและผูกพัน ในโลกนี้ (ไม่นับเฮีย) หลักๆ ก็มีแค่ 2 คน คือ พ่อที่เลี้ยงมา และ ชิงเจียง(ดอกท้อหมายเลข 1) แต่สองคนนี้ ก็ตายจากไปเพราะการแย่งชิงอำนาจและการถูกเผ่าอื่นเข้ามาแทรกแซงในเผ่ามาร ดังนั้นหลังจากที่พ่อและชิงเจียงตายจากไป ชีวิตนางจึงไม่มีอะไรให้ยึดเหนี่ยว เจ๊มักจะคิดเสมอว่า ตายไปก็ไม่มีอะไรให้เสียใจแล้ว ดังนั้นทุกครั้งเวลาต้องต่อสู้หรือแก้แค้น นางจึงทุ่มสุดตัว ไม่เคยกลัวที่จะต้องตายเลย ส่วนเฮียก็ใจสลาย บีบหัวใจเวลาเห็นเจ๊บาดเจ็บทุกครั้ง เฮียทำได้แค่เพียงคอยปกป้องสนับสนุนเจ๊ในทุกๆ ทาง โดยหลายๆครั้ง เจ๊แทบจะไม่เคยรู้เลย
มีครั้งหนึ่งเฮียเคยถามเจ๊ว่า ปกติก่อนมาเข้าโรงเรียนเทพบิดรนี้ เวลาต่อสู้ทำไง เจ๊บอกว่า ก็ไปคนเดียว สู้คนเดียวมาตลอด แต่ก็รอดมาได้ทุกครั้ง แล้วตอนนี้ ไม่ได้สู้คนเดียวแล้ว เพราะมีตงหัวกับม่อเหยียนแล้วไง ถึงสมัยก่อนเคยมีบางครั้งสู้จนสลบไป 3 วัน 3 คืน สุดท้ายก็ฟื้นขึ้นมาเป็นปกตินะ เฮียได้ยินเจ๊เล่ามาแบบนี้ คือ หน้ามืดขึ้นมาเลยทีเดียว
ความรักและความเอาอกเอาใจปกป้องเจ๊ส้าวคนแมนในแบบของเฮียม่อพ่อพระ บางทีมันก็เข้าใจได้ยาก
ช่วงท้ายๆ เรื่อง ที่เจ๊ตื่นขึ้นมาแล้วเห็นว่าเฮียจะแต่งงานกับเหยากวง
เจ๊บอกว่า เฮียจะแต่งงานกับใครก็ได้ เจ๊จะไม่อะไรเลย แต่ต้องไม่ใช่เหยากวงคนนี้
เฮียบอกว่า ในโลกนี้เจ๊ต้องการอะไรเฮียให้ได้ทุกอย่าง แลกกับชีวิตของผู้หญิงคนนี้
เจ๊ตอบว่า ในโลกนี้ไม่มีอะไรที่เจ๊อยากได้ นอกจากชีวิตเหยากวงเท่านั้น ...
ซึ่งเฮียให้เจ๊ไม่ได้
สาเหตุที่เจ๊แค้นเหยากวงมาก เพราะเหยากวงเป็นต้นเหตุให้พ่อและชิงเจียงต้องตาย ดังนั้นปรารถนาเดียวในชีวิตเจ๊ คือการฆ่าเหยากวง เจ๊แค้นขนาดที่ว่า ถ้าเหยากวงไม่ตาย เจ๊ไม่สามารถจะกินข้าวได้อิ่ม นอนหลับตาไม่ได้สนิท
(spoiled climax กับเหยากวง)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ทำไมเฮียต้องแต่งงานกับเหยากวงและไม่ยอมให้เจ๊ฆ่าเหยากวง
เพราะมันมีเหตุจาก ชีวิตเจ๊ผูกอยู่กับเหยากวง ถ้าเหยากวงตาย เจ๊ก็ตาย เหยากวงรอด เจ๊ก็รอด
ตอนนั้นเจ๊ยังไม่ฟื้น เฮียต้องแต่งงานกับเหยากวงเพื่อจะได้ปกป้องชีวิตเหยากวง ซึ่งก็คือการปกป้องชีวิตเจ๊นั่นแหละ (ถ้าเหยากวงตาย เจ๊ก็จะไม่ฟื้น และตายไปเลยจริงๆ) ซึ่งเจ๊ไม่รู้ตรงนี้ นางคิดว่าจากกันไปแสนกว่าปี ม่อเหยียนหลงรักเหยากวงซะแล้ว
ตอนหลัง พอเจ๊รู้ว่า ชีวิตเหยากวงผูกอยู่กับเจ๊ นางก็โล่งใจ เพราะคิดว่าดีกว่าให้ชีวิตเหยากวงผูกกับม่อเหยียน ถ้าเป็นอย่างนั้น นางคงตัดใจฆ่าเหยากวงไม่ได้ รู้ดังนั้นแล้วเจ๊จึงตัดสินใจ ฆ่าเหยากวงทันที ยอมตายไปด้วยกันเลย ตามประสาคนที่คิดว่าโลกนี้ไม่มีอะไรให้ต้องเสียดายแล้ว
ตอนนั้นคือเฮียสติแตกมาก แทบจะตายตามเจ๊ไปด้วย กอดร่างเจ๊เอาไว้ ไม่ยอมให้ใครเข้ามาใกล้ แล้วก็ถ่ายทอดพลังปราณเซียนให้ ถ่ายปราณให้จนหมดเนื้อหมดตัว จนเข้าสู่อันตราย ตงหัว เยี่ยหัว เจ๋อเหยียน พยายามหยุดเฮียก็หยุดไม่ได้ บางทีเฮียอาจจะคิดว่า ถ้าครั้งนี้ช่วยเจ๊ไว้ไม่ได้ ก็ตายไปด้วยกันเลยคงจะดี
โชคดีที่สุดท้ายเฮียก็ดึงเจ๊กลับมาจากความตายได้ แลกกับการที่ตัวเองก็เกือบเอาชีวิตไม่รอดเหมือนกัน
เจ๊ตื่นมารู้เรื่อง ก็บุกไปคุนหลุนซวี บุกห้องกักตนของเฮีย ไปนั่งกอดแขนเฮียร้องไห้ขี้มูกโป่ง ทั้งที่จริงๆ แล้วนางเป็นคนเข้มแข็งมาก
พอเฮียลืมตาขึ้นมา เจ๊ส้าวคนแมนของเราก็ถามเฮียว่า ถ้าเฮียยอมแต่งงานกับเหยากวงเพื่อปกป้องเจ๊ได้ ทำไมเฮียไม่แต่งงานกับเจ๊ล่ะ
เฮียตอบว่า ความคิดเดียวของเฮียคือการแต่งงานกับเจ๊คนเดียวเท่านั้น แต่เป็นเจ๊เองนั่นแหละที่หนีการแต่งงานของเฮีย ไปตกหลุมรักคนอื่นตลอด (อันนี้เป็นเรื่องราวความผิดฝาผิดตัวตอนเฮียผ่านด่านเคราะห์ ไม่ลงรายละเอียดนะ แต่สนุกบาดหัวใจดี)
ชีวิตส้าวหว่าน มีเผ่ามาร มีพ่อ และมีม่อเหยียน ส่วนตงหัวเอาไว้ต่อยตีและเมาส์มอย แต่ในทั้งหมดนี้ คือ ม่อเหยียนยืนหนึ่ง เหนือเหตุผลทุกอย่าง
พอหอมปากหอมคอนะคะ หวังว่าจะมีความสุขกันทุกคน
(แก้ไขค่ะ เราขอซ่อนเนื้อหานิยายไว้ใน spoiled นะคะ)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ทำไมเฮียรักและเอ็นดูซืออินกว่าศิษย์คนอื่น
เพราะเฮียอยากมีลูกสาว เฮียชอบเด็กผู้หญิง เฮียบอกเจ๊หลายรอบมาก ว่าอยากมีลูกสาว
ครั้งหนึ่งเฮียเล่าว่า ตอนตั้งคุนหลุนซวีขึ้นมา ในใจก็อยากรับศิษย์สตรีซักหลายๆ คน แต่ไม่รู้ทำไมมีข่าวออกมาว่าซือฝูม่อเหยียนรับแต่ศิษย์บุรุษ ไม่รับศิษย์สตรี ทำให้ไม่มีผู้หญิงมาสมัครเรียนเลย ตอนหลังเฮียจะมาแก้ข่าวว่าอยากรับศิษย์สตรี ก็คงดูไม่งาม เลยปล่อยเลยตามเลย พอเจ๋อเหยียนพาซืออินมาสมัครเป็นศิษย์ จึงรับไว้ด้วยความเอ็นดู อีกอย่างคือ ซืออินมีนิสัยคล้ายเจ๊อยู่มาก ในตอนที่เฮียเล่าเรื่องซืออินให้ให้เจ๊ฟัง เฮียก็บอกย้ำว่า เฮียชอบเด็กผู้หญิง เฮียอยากมีลูกสาว
เจ๊ส้าวของเรา ด้วยความที่นางเป็นหงสา เกิดมาจากไข่ นางมักจะรู้สึกโดดเดี่ยวอ้างว้าง นึกถึงความโดดเดี่ยวของตงหัวได้ ก็ประมาณนั้นแหละ แต่ปู่ตงหัวเป็นผู้ชาย ก็จะไม่ค่อยอ่อนไหวกับความโดดเดี่ยวมากเท่าไร แต่จะเห็นได้ว่า ปู่ให้ความสำคัญกับครอบครัวของพ่อบุญธรรมและลูกน้องที่ร่วมรบด้วยกันมากๆ ส่วนเจ๊ส้าวของเรา คนที่นางรักและผูกพัน ในโลกนี้ (ไม่นับเฮีย) หลักๆ ก็มีแค่ 2 คน คือ พ่อที่เลี้ยงมา และ ชิงเจียง(ดอกท้อหมายเลข 1) แต่สองคนนี้ ก็ตายจากไปเพราะการแย่งชิงอำนาจและการถูกเผ่าอื่นเข้ามาแทรกแซงในเผ่ามาร ดังนั้นหลังจากที่พ่อและชิงเจียงตายจากไป ชีวิตนางจึงไม่มีอะไรให้ยึดเหนี่ยว เจ๊มักจะคิดเสมอว่า ตายไปก็ไม่มีอะไรให้เสียใจแล้ว ดังนั้นทุกครั้งเวลาต้องต่อสู้หรือแก้แค้น นางจึงทุ่มสุดตัว ไม่เคยกลัวที่จะต้องตายเลย ส่วนเฮียก็ใจสลาย บีบหัวใจเวลาเห็นเจ๊บาดเจ็บทุกครั้ง เฮียทำได้แค่เพียงคอยปกป้องสนับสนุนเจ๊ในทุกๆ ทาง โดยหลายๆครั้ง เจ๊แทบจะไม่เคยรู้เลย
มีครั้งหนึ่งเฮียเคยถามเจ๊ว่า ปกติก่อนมาเข้าโรงเรียนเทพบิดรนี้ เวลาต่อสู้ทำไง เจ๊บอกว่า ก็ไปคนเดียว สู้คนเดียวมาตลอด แต่ก็รอดมาได้ทุกครั้ง แล้วตอนนี้ ไม่ได้สู้คนเดียวแล้ว เพราะมีตงหัวกับม่อเหยียนแล้วไง ถึงสมัยก่อนเคยมีบางครั้งสู้จนสลบไป 3 วัน 3 คืน สุดท้ายก็ฟื้นขึ้นมาเป็นปกตินะ เฮียได้ยินเจ๊เล่ามาแบบนี้ คือ หน้ามืดขึ้นมาเลยทีเดียว
ความรักและความเอาอกเอาใจปกป้องเจ๊ส้าวคนแมนในแบบของเฮียม่อพ่อพระ บางทีมันก็เข้าใจได้ยาก
ช่วงท้ายๆ เรื่อง ที่เจ๊ตื่นขึ้นมาแล้วเห็นว่าเฮียจะแต่งงานกับเหยากวง
เจ๊บอกว่า เฮียจะแต่งงานกับใครก็ได้ เจ๊จะไม่อะไรเลย แต่ต้องไม่ใช่เหยากวงคนนี้
เฮียบอกว่า ในโลกนี้เจ๊ต้องการอะไรเฮียให้ได้ทุกอย่าง แลกกับชีวิตของผู้หญิงคนนี้
เจ๊ตอบว่า ในโลกนี้ไม่มีอะไรที่เจ๊อยากได้ นอกจากชีวิตเหยากวงเท่านั้น ...
ซึ่งเฮียให้เจ๊ไม่ได้
สาเหตุที่เจ๊แค้นเหยากวงมาก เพราะเหยากวงเป็นต้นเหตุให้พ่อและชิงเจียงต้องตาย ดังนั้นปรารถนาเดียวในชีวิตเจ๊ คือการฆ่าเหยากวง เจ๊แค้นขนาดที่ว่า ถ้าเหยากวงไม่ตาย เจ๊ไม่สามารถจะกินข้าวได้อิ่ม นอนหลับตาไม่ได้สนิท
(spoiled climax กับเหยากวง)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ทำไมเฮียต้องแต่งงานกับเหยากวงและไม่ยอมให้เจ๊ฆ่าเหยากวง
เพราะมันมีเหตุจาก ชีวิตเจ๊ผูกอยู่กับเหยากวง ถ้าเหยากวงตาย เจ๊ก็ตาย เหยากวงรอด เจ๊ก็รอด
ตอนนั้นเจ๊ยังไม่ฟื้น เฮียต้องแต่งงานกับเหยากวงเพื่อจะได้ปกป้องชีวิตเหยากวง ซึ่งก็คือการปกป้องชีวิตเจ๊นั่นแหละ (ถ้าเหยากวงตาย เจ๊ก็จะไม่ฟื้น และตายไปเลยจริงๆ) ซึ่งเจ๊ไม่รู้ตรงนี้ นางคิดว่าจากกันไปแสนกว่าปี ม่อเหยียนหลงรักเหยากวงซะแล้ว
ตอนหลัง พอเจ๊รู้ว่า ชีวิตเหยากวงผูกอยู่กับเจ๊ นางก็โล่งใจ เพราะคิดว่าดีกว่าให้ชีวิตเหยากวงผูกกับม่อเหยียน ถ้าเป็นอย่างนั้น นางคงตัดใจฆ่าเหยากวงไม่ได้ รู้ดังนั้นแล้วเจ๊จึงตัดสินใจ ฆ่าเหยากวงทันที ยอมตายไปด้วยกันเลย ตามประสาคนที่คิดว่าโลกนี้ไม่มีอะไรให้ต้องเสียดายแล้ว
ตอนนั้นคือเฮียสติแตกมาก แทบจะตายตามเจ๊ไปด้วย กอดร่างเจ๊เอาไว้ ไม่ยอมให้ใครเข้ามาใกล้ แล้วก็ถ่ายทอดพลังปราณเซียนให้ ถ่ายปราณให้จนหมดเนื้อหมดตัว จนเข้าสู่อันตราย ตงหัว เยี่ยหัว เจ๋อเหยียน พยายามหยุดเฮียก็หยุดไม่ได้ บางทีเฮียอาจจะคิดว่า ถ้าครั้งนี้ช่วยเจ๊ไว้ไม่ได้ ก็ตายไปด้วยกันเลยคงจะดี
โชคดีที่สุดท้ายเฮียก็ดึงเจ๊กลับมาจากความตายได้ แลกกับการที่ตัวเองก็เกือบเอาชีวิตไม่รอดเหมือนกัน
เจ๊ตื่นมารู้เรื่อง ก็บุกไปคุนหลุนซวี บุกห้องกักตนของเฮีย ไปนั่งกอดแขนเฮียร้องไห้ขี้มูกโป่ง ทั้งที่จริงๆ แล้วนางเป็นคนเข้มแข็งมาก
พอเฮียลืมตาขึ้นมา เจ๊ส้าวคนแมนของเราก็ถามเฮียว่า ถ้าเฮียยอมแต่งงานกับเหยากวงเพื่อปกป้องเจ๊ได้ ทำไมเฮียไม่แต่งงานกับเจ๊ล่ะ
เฮียตอบว่า ความคิดเดียวของเฮียคือการแต่งงานกับเจ๊คนเดียวเท่านั้น แต่เป็นเจ๊เองนั่นแหละที่หนีการแต่งงานของเฮีย ไปตกหลุมรักคนอื่นตลอด (อันนี้เป็นเรื่องราวความผิดฝาผิดตัวตอนเฮียผ่านด่านเคราะห์ ไม่ลงรายละเอียดนะ แต่สนุกบาดหัวใจดี)
ชีวิตส้าวหว่าน มีเผ่ามาร มีพ่อ และมีม่อเหยียน ส่วนตงหัวเอาไว้ต่อยตีและเมาส์มอย แต่ในทั้งหมดนี้ คือ ม่อเหยียนยืนหนึ่ง เหนือเหตุผลทุกอย่าง
พอหอมปากหอมคอนะคะ หวังว่าจะมีความสุขกันทุกคน
คนหลงจันทร์ ซึ้ง, แห้วป๋อง หลงรัก, ปอตี้ หลงรัก, redgarudon ถูกใจ, puyohpuyi ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3897565 ถูกใจ, littlepaul ถูกใจ, i am kai ถูกใจ
▼ กำลังโหลดข้อมูล... ▼
แสดงความคิดเห็น
คุณสามารถแสดงความคิดเห็นกับกระทู้นี้ได้ด้วยการเข้าสู่ระบบ
อดใจไม่ไหว แอบไปดำน้ำ สามชาติ สามภพ (อลหม่าน) ด่านโพธิ์ แอบส่องเทพบรรพกาล สมัยหนุ่มๆ สาวๆ เป็นยังไงกันบ้างนะ
จากที่มีเพื่อนๆ ทักเข้ามาว่าภาคด่านโพธิ์ที่เราแปลมา อาจเป็นแฟนฟิค ดังนั้น ขอให้เพื่อนๆ ที่เข้ามาอ่านใช้วิจารณญาณกันด้วยนะคะ ทั้งหมดนี้ค้นหาและแปลโดย google translate ซึ่งเราขอซ่อนเนื้อหาไว้ใน spoiled ค่ะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
(เรียบเรียงใหม่ มีต่อในเมนต์ข้างล่าง)