เมื่อช่วงปีใหม่ที่ผ่านมา เรากลับไปบ้านที่ ตจว.โดยเอาน้องหมาของเราที่เลี้ยงไว้ที่กทม.นี่กลับไปด้วย และบ้านที่ตจว.มีหมาที่ลุงเอามาเลี้ยงด้วยอีก 1 ตัว เป็นหมาดุ หวงบ้าน ไม่ค่อยเป็นมิตรกับคนแปลกหน้า แต่มันก็ไม่เคยทำร้ายเรา หรือคนใหบ้าน ส่วนตัวเรานานๆทีถึงจะกลับไปบ้านที่ ตจว. ก็ไม่ค่อยได้มีสัมพันธ์กับหมาตัวนี้เท่าไหร่ มันชื่อ ไอ้นิล ลุงเป็นคนตั้ง ตัวมันเป็นสีดำทั้งตัว วิถีการใช้ชีวิตของมันคืออิสระจะเดินเข้าเดินออก หรือจะนอนตรงไหนของบ้านก็ได้ แต่มันไม่เข้ามาในห้อง อย่างมากอยู่ห้องโถง เป็นหมาบ้านๆตัวหนึ่งแหละ  แล้วตอนที่เรากลับไป เราเอาน้องหมาของเราไว้ในบ้าน คือคนที่บ้านก็กันให้นิลนอนข้างนอก โดยปกติ พอตกดึก นิลน่าจะนอนข้างใน พอตอนกลางวันก็ให้นิลไปอยู่ข้างล่าง ปิดประตู ไม่ให้ขึ้นมา เพราะกลัวจะมากัดหมาเรา มันเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่ นิลได้เจอหมาเรา เพราะเราพึ่งรุ้เมื่อวานว่า นิลตาย หลังจากเรากลับ ได้ 2 วัน มันไม่ยอมกินอะไร ผอมโซ วันแรกที่เราไป เรายังเห็นนิล แต่พอตกเย็น ยายเริ่มพุด ว่า ไอ้นิลมันไม่ยอมกินข้าว พอวันที่ 2 ได้ยินเสียงว่า หามันไม่เจอ..เหมือนมันหายไป ซึ่งเราเองก็คิดว่าอาจจะไปเล่นที่ไหน หรือแอบงอนไปไหนรึป่าว แต่ก็คิดว่า เดี๋ยวก็คงมา แต่นิลกลับมาหลังจากที่เรากลับไป ยายโทรมาเล่าให้แม่ฟัง เมื่อวาน ซึ่งพ่อมาบอกเราอีกที เราเสียใจมาก เราไม่ได้รังเกียจอะไรนิล เราไม่คิดว่ามันจะน้อยใจที่มีหมามาอยู่ในบ้าน จนมันตรอมใจตาย เขาบอกว่าพอมันกลับมาก็ไม่กินอะไร เอาหมอมาให้ดู ก็ไม่ดีขึ้น เรารู้สึกผิดมากๆ ไม่รู้ว่าตอนนั้นนิลมันคิดอะไร เรามีขนมไปให้นิลด้วย และได้ให้แค่ตอนดึกคืนแรกที่ไปถึงครั้งเดียว(เปิดหน้าต่างออกไปดุ แล้วถามมันว่า..เป็นไงอร่อยไหม..เคยกินไหมละ555/มันยังกินไปด้วยแยกเขี้ยวไปด้วยใส่เราอยู่เลย) เราอยากให้หมาเราเล่นกับนิลได้ เผื่อมาทีหลังจะได้อยู่ด้วยกันได้ แต่ยังไม่ทันได้ผูกสัมพันธ์ นิลมันก้เข้าใจผิด แล้วตายไปแล้ว เราไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ามีแบบนี้ด้วย เพราะน้องหมาที่เราเลี้ยง เขาชอบเล่นกับหมาทุกตัว เอาหมาเพื่อนมานอนด้วย มันก็เล่นกันปกติ จากเหตุการณ์ครั้งนี้ คงทำให้เราจำไปตลอดชีวิต เราเป็นคนรักหมาไม่เคยคิดทำร้าย แต่เป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้หมาตัวนึงหนีออกจากบ้าน เพราะน้อยใจจากการที่มีหมาตัวอื่นมาอยู่ในบ้าน เรารู้สึกผิดมาก ถ้าเราไม่เอาหมาเรากลับ ป่านนี้นิลก็อาจจะยังนอนเฝ้าบ้านที่ตจว.อยู่ก็ได้
สุดท้ายนี้ อยากให้นิลไม่คิดผูกเวรกรรม อย่าอาฆาตพยาบาทเราเลย ได้โปรดอโหสิกรรมต่อกัน แล้วไปอยู่ในภพภูมิที่ดี เดี๋ยวเราจะทำบุญไปให้