สวัสดีคะ หนูเป็นนักเรียน ปวช.1 สาขาการโรงแรม ของวิทยาลัยนึง ปี2หนูจะออกฝึกงานหนูเลยเข้า google ค้นหาโรงแรมที่รับเด็กฝึกงานเพราะวิทยาลัยให้เข้าเฉพาะ4-5ดาว แต่หนูดันไปเจอกระทู้นึงเขาตั้งคำถามขึ้นมาว่า “งงใจนักศึกษาฝึกงานสมัยนี้เป็นแบบนี้ ’’ แล้วก็อ่านกระทู้เขาและคอมเม้น คือหนูจะมาตอบเลยคะ จากใจเด็กฝึกงานคนนึง พี่ค่ะ 1.หนูเป็นเด็กนอกพื้นที่  เวลาฝึกงานโรงแรมไม่มีหอให้ พวกหนูต้องหาหอเช่าอยู่กันเอง 
2. ที่บ้านไม่มีรายได้เยอะขนาดนั้นคะ ในใจของเด็กฝึกงานอย่างพวกเรา ที่คิดไว้ในหัวคือ ถ้าวันนึงเราออกฝึกงานแล้ว เราจะส่งเงินกลับไปที่บ้านถึงจะไม่มาก แต่หนูก็อยากจะช่วยแบ่งเบาภาระแม่ ตั้งใจหาเงินส่งให้แม่ ไม่ใช่แม่ต้องมาส่งให้เราอีก 
3.ค่าใช้จ่ายในการเดินทางแต่ละวันที่ต้องไปทำงาน ถูกใช้งานงกๆแต่กลับไม่ได้ค่าตอบแทนไม่จำเป็นต้องเยอะคะ นิดหน่อยก็ได้ เห็นใจพวกหนูด้วยคะ หนูต้องกินต้องใช้เหมือนกัน ใช้งานเราเหมือนพนักงาน แต่พวกหนูเสียเปรียบ เถียงไม่ได้พูดไม่ได้เพราะคำว่า “เด็กฝึกงาน’’ พวกหนูแค่ไม่อยากขอเงินจากแม่อีก เพราะตอนเรียน เขาก็หมดเงินกับเราเยอะแล้ว 
เข้าใจคะว่ามีข้าวให้กิน แล้วนอกเหนือเวลาทำงานค่าของใช้ค่าน้ำค่าไฟค่าหอค่ารถ หนูเป็นเด็กต่างจังหวัดคะ 
ปล.หนูไม่เคยอยากเรียนโรงแรมเลยแต่หนูเข้ามาเพราะถูกบังคับให้ย้ายสาขาจากอาจารย์  หนูเคยคิดจะลาออกแต่ทางบ้านก็ไม่ให้ออกเพราะเสียดายเวลาและเงิน  หนูต้องทนเรียนในสายงานที่ตัวเองไม่ชอบ หนูเข้าเรียนต่อคณะที่หนูอยากเรียนไม่ได้ หนูอยากจะมาบอกแค่เห็นใจเด็กฝึกงานหน่อยคะช่วยฟังเขาหน่อยคะเขาอาจจะมีเหตุผลที่ต้องการเบี้ยเลี้ยงเล็กๆน้อยๆ อย่าใจร้ายเลยคะ เงินที่จ่ายให้เด็กฝึกงานน้อยกว่าเงินเดือนพนักงานเป็น10เท่า