คือเราพึ้งเจอลูกพี่ลูกน้อง เขาพึ้งกลับมาจากต่างประเทศ เพื่อมาอยู่ไทย ตอนแรกๆก้รู้สึกปกติ แต่พอได้ใกล้ อยู่ด้วยกันมากขึ้น กลับรู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆ ต่างคนต่างรู้สึกดี แต่เราคิดอยู่ตลอดว่าเขาคือญาตินะ เราจะรักเขาไม่ได้ หลายครั้งที่พยายามจะหยุดคิด แต่ก็ทำไม่ได้เลย จนคืนนั้นต่างคนต่างเมา แล้วเราก็มีอะไรกัน หลังจากนั้นความสัมพันธ์เราก็เริ่มห่างไกลคำว่าพี่น้องขึ้นเรื่อยๆ จนมันยากที่จะตัด ส่วนตัวเราเรามีแฟนอยู่แล้ว ส่วนน้องเขายังโสด เราอึดอัดที่จะปิดบังทุกคนในบ้าน อึดอัดที่ต้องอยู่กับความสัมพันธ์ที่รู้กันแค่สองคน และเราก็กลัวที่บอกเรื่องนี้กับแฟน เพราะเราไม่อยากเสียเขาไป ส่วนน้อง เราก็รุ้สึกดี เวลาอยู่ด้วยแล้วสบายใจ ควรทำไงดี ใจนึ่งก็รักแฟนอยากหยุดความสัมพันธ์นี้แต่อีกใจเราก็ไม่อยากทิ้งน้อง น้องรักและยอมเราทุกอย่าง ยอมแม้เป็นที่2 แต่เราไม่อยากให้น้องเขาต้องทนอยู่แบบนี้ คือเราต้องทำยังไง ถ้าเราเลือกน้องมันคงเป็นความสัมพันธ์ที่บอกใครไม่ได้ แสดงออกต่อหน้าใครไม่ได้ เพราะคำว่าน้องมันค้ำคออยู่ เราคิดว่าคนในบ้านคงไม่โอเครแน่ๆ แต่ถ้าเราเลือกแฟน น้องคงเสียใจมาก คงมองหน้ากันไม่ติดแน่ๆ(น้องเราเป็นโรคซึมเศร้า อาการหนักมาก ตอนอยู่เมืองนอกต้องคอย พบจิตแพทย์ตลอด) (นี่เป็นเหตุผลนึ่งที่เราไม่กล้าตัดความสัมพันธ์นี้)
ใครพอจะแนะนำได้บ้างคับ
.
.
.
.
.
.
ปล.ที่เล่ามาคือเป็นผู้หญิงหมดทุกคนนะคะ