เป็นนักแสดงละครน้ำเน่า
ตีหน้าเศร้าร้องฟูมฟาย
เหนี่ยวรั้งเธอไว้แทบตาย
ฉากสุดท้าย บทภินท์พัง

คิดว่าตัวเองเป็นนางเอก
อยากจะเขกหัวให้ดัง
โง่บรมมากี่ครั้ง
เขาไม่สน เขาไม่แคร์

เกินใจเจ็บเก็บเกินไหว
ขอห่างไกลบทผู้แพ้
ลาป่วยพักรักลอยแพ
ขอกลับไปแก้หัวใจ

นักแสดงเก่าหลบฉาก
ผู้กำกับอยากมีใหม่
ได้ตัวแสดงแทนสมใจ
เล่นบทสดใสกว่าคนเดิม

เหม็นเบื่อละครน้ำเน่า
ทิ้งคนเก่าเอาใหม่เสริม
ขอให้รักกันมันหยาดเยิ้ม
ไม่ต้องเพิ่มตัวอิจฉา ... อย่างฉัน