ใครเคยเจอความรู้สึก อึนๆบ้าง แบบไปทางไหนก็ไม่ได้

เรืาองนี้เป็นเหตุการณ์สมมุตินะครับ
ทั้งหมดเลย
ไม่ความจริงแต่อย่างใด
สมมุติว่าคุณ มีแฟน  เป็นแม่หม้ายลูกติด
แฟนคุณยังติดต่อกับแฟนเก่า
ด้วยเหตุผลเรืองลูกเท่านั้น
แฟนคุณบอกอย่าคิดมาก
มันมีแค่นั้น
แฟนเก่าของแฟนคุณก็มีภรรยาใหม่
คุณก็พยามเป็นแฟนที่ดี  ไม่ว่าเธอจะไร้เหตุผล  เหวี่ยงนั่นนี่  คุณไม่เคยจะว่าแฟนคุณเลยซักครั้ง  ขึ้นเสียงสักครั้งก็ไม่เคยคุณคิดว่าตัวเองยังดีไม่พอ เปนคุณที่ผิดเอง  คุณทำตัวห่างมากไป เพราะภาระการงาน  ก็พยามเจียดเวลาเท่าที่มีอยู่ พื่อเทคแคร์เธอ  คุณรับงานมากขึ้น คุณเหนื่อยมากขึ้น เพราะ รู้ว่า คนที่จะเข้ามาในชีวิตคุณไม่ใช่คนเดียว  มันหมายถึง  เงินที่ต้องใช้มากขึ้น
แต่แฟนเก่า  ของเธอพอเห็นคุณ ำตัวดีกับเธอ ก็พยามจะมาขอคืนดีกับแฟนคุณ
ทั้งๆที่  เค้าทิ้งเธอไปขณะตั้งท้อง
พยามจะเอาชนะคุณทุกทาง
ซึ่งคุณก็รู้  แต่ทำเป็นมองไม่เห็น เพราะไม่อยากให้ แฟนคุณลำบากใจ
จนวันนึงแฟนคุณ ถามคุณว่า สมมุติ ว่าเค้าจะกลับไปคืนดีกับแฟนเก่า เพื่อให้ครอบครัวสมบรูณ์เหมือนเดิม จะว่ายังไง
ผมตอบไปว่า  ก็คงเจ็บ แต่เคารพการตัดสินใจของเธอ
ทั้งๆปากผมพูดแบบนั้น
แต่ผมถามตัวเองว่าทำอะไรผิดไป   ทำไม่ดีมากพอหรือเปล่า  ห่างเธอไปมั้ย
เค้าทิ้งเธอไป ทั้งๆที่เธอท้อง
กลับมาแค่เพื่อเอาชนะผม
หรือเค้าสำนึกผิดจริง
เค้ากลับมาแล่วจะดูแลเธอดีหรือเปล่า
คำถามวนเวียนอยู่ในหัวไม่ยอมไปไหน
ถ้าเป็นคนอื่นผมคงบอก  ว่าตอบช่างเถอะ
อยู่คนเดียว มาตั้งนานอยู่ต่อ อีกจะเป็นไร
หาใหม่ก็ได้
แต่พอเป็นเรื่องตัวเองไม่ง่ายเลยสักนิดเดียว

เธอเคยถามว่าผมรักเธอเพราะอะไร
ผมไม่รู้หรอก  แต่มีวันนึง ผมรอรับเธอเข้าบ้าน เธอลงจากรถเมล์ เธอยิ้มให้ผมและผมเข้าไปกอด
ผมคิดว่ามันดีจริงๆนะ  มีใครที่ให้รอ มีใครให้เป็นห่วง  ปกติ  ผมทำอะไรต้องมีเหตุและผลเสมอ ทุกอย่างต้องมีคำถามคำตอบ
มีคนบอกว่าเธอ ผ่านอะไรมา   ยังติดต่อกับคนเก่าอยู่ผมเผื่อใจไว้แล้ว ไม่กล้าลงไปเต็มร้อย

แต่ ณ  ตอนนั้น ผมว่าเหตุและผล  มันหายไปจากหัวผม   ผมไม่สนอีกแล้ว  คำว่าเผื่อไม่มีอีกแล้ว

ผมบ่นอะไรไม่รู้   เหตุการณ์สมมุตินะครับ
ไม่ใช่เรืองจริง  ขออภัยที่ทำให้เสียเวลา
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่