โกหก นั้น ตาย ตกนรก
จดหมายฉบับที่ 73/2563 บ้านดิโอเรียนทอล เชียงใหม่
วันศุกร์ที่ 13 มีนาคม พ.ศ. 2563
ถึง สิงหิรัญ
ศุกร์ที่ 13 เป็นวันที่มีนักเขียนนิยายเอาไปเขียนเป็นเรื่องราวของการฆาตกรรมที่น่าตื่นเต้นจนมีผู้ติดตามเรื่องราวในทำนองนี้มากมาย บ้างก็ว่าเป็นวันอันตรายที่ต้องระมัดระวังตัวเป็นพิเศษ วันศุกร์วันสุดท้ายของการทำงาน ประกอบกับเลข 13 ที่หลายคนยังยึดติดว่าเป็นเลขแห่งความโชคร้าย วันที่ตัวร้ายของเรื่องจะออกมาทำอันตรายต่อผู้คน สิงหิรัญ ว่าจริงไหม หรือเป็นเพียงเรื่องโกหก
คนโกหกนั้นตายตกนรก หรือ ความจริงคือความจริง ที่ต้องถามปรีชาดูอีกที ที่พี่แกโกหกไม่พ้นตัวนั้นตรงกับคำเมืองที่ว่า “วอกบ่ากุ้มก้น” ผลก็คงไม่พ้นคอก ต้องรอดูกันต่อไป การโกหกเริ่มมาจากสาเหตุหลายประการ มีผลทั้งทางบวกและทางลบ การโกหกเพื่อปกป้องตนเอง เพราะความกลัว โกหกเพราะอยากจะถนอมน้ำใจคนอื่นยกยอเพื่อนว่าดีแล้วทั้งที่หุ่นยังกะหมูหน้าผุยังกะหลุมบนพระจันทร์ยังมากระซิบว่าเธอหน้าสวยจัง บ้างก็โกหกเพราะหวังผลประโยชน์ เช่น การกุเรื่องขึ้นว่ามีหน้ากากอนามัยส่งได้นับล้านชิ้น เป็นเรื่องที่จริงบ้างไม่จริงบ้าง แต่ดันมีนามบัตรของคนมีชื่อเสียงในสังคมประกอบคำพูด ปลอมแปลงตัวเลขว่าขายได้นับพันล้าน หลอกให้หลงกล สร้างเรื่องบิดเบือน ตบตา แหกตา แต่งเรื่องขึ้นมาเพราะอยากดังในชั่วข้ามคืน เจ้าเล่ห์เพทุบายสรรหาคำที่ทำให้คนอื่นเชื่อว่าจริง สิ่งที่กล่าวมาล้วนอยู่ในนิยามของคำว่าโกหกแทบทั้งสิ้น ที่ดูแล้วไม่น่าจะออกมาในทางที่ดีสักเท่าใดนัก สิงหิรัญคิดว่าไง
มัน
ก็เป็นคำที่นำมาประกอบแสดงถึงอาการของการโกหกเช่นกัน พูดขาวเป็นดำพูดดำเป็นขาว
ทั้งเพ ใส่ร้ายป้ายสีคนอื่นแบบ
ใส่ร้ายกัน
แบบไม่สะทกสะท้านในความจริงทั้งที่เห็นอยู่ตำตาว่าไม่ใช่ของตนเองเรียก
แบบหน้าด้านๆ คนที่
อย่างสม่ำเสมอเรียกว่า
ลงตับ ส่วนคน
ได้แบบซับซ้อนแนบเนียนนี่ก็น่ากลัวจริงๆโดยเฉพาะ
เกี่ยวกับตัวเลข โรคกำลังระบาดหนัก สิงหิรัญ ก็ควรระวังการโกหกในเรื่องของข้อมูลอย่าเผลอนำเสนอข้อมูลผิดๆออกมาล่ะ คนโกหกที่ว่าไม่ติดโรคร้ายนั้นตายไปแล้วเพราะรักษากันไม่ทันไม่ใช่แค่ตายไปคนเดียวมีตายนอกระบบอีกเท่าไรหมอบอกยังไม่รู้ เฮ้อน่ากลัวการโกหกกันจัง
ส่วนเรื่องจริงเช้านี้ บ้านเรามีเมนูน้ำพริกกะปิปลาทูต้มจืดผัดผักกาดดองใส่ไข่ เป็นอาหารหลักวันศุกร์ 13 นี้ ทำเองจริงๆนะไม่ได้โกหก
ขอให้โชคดีอย่าหลงกลใคร
Noohom Ja
เพื่อนๆก็ระวังอย่าหลงกลใคร ให้ใครเขามาโกหกเราได้ ปัญหาคนโกหกจะแก้กันยังไงดี วานบอกที
โกหก นั้น ตาย ตกนรก
จดหมายฉบับที่ 73/2563 บ้านดิโอเรียนทอล เชียงใหม่
วันศุกร์ที่ 13 มีนาคม พ.ศ. 2563
ถึง สิงหิรัญ
ศุกร์ที่ 13 เป็นวันที่มีนักเขียนนิยายเอาไปเขียนเป็นเรื่องราวของการฆาตกรรมที่น่าตื่นเต้นจนมีผู้ติดตามเรื่องราวในทำนองนี้มากมาย บ้างก็ว่าเป็นวันอันตรายที่ต้องระมัดระวังตัวเป็นพิเศษ วันศุกร์วันสุดท้ายของการทำงาน ประกอบกับเลข 13 ที่หลายคนยังยึดติดว่าเป็นเลขแห่งความโชคร้าย วันที่ตัวร้ายของเรื่องจะออกมาทำอันตรายต่อผู้คน สิงหิรัญ ว่าจริงไหม หรือเป็นเพียงเรื่องโกหก
คนโกหกนั้นตายตกนรก หรือ ความจริงคือความจริง ที่ต้องถามปรีชาดูอีกที ที่พี่แกโกหกไม่พ้นตัวนั้นตรงกับคำเมืองที่ว่า “วอกบ่ากุ้มก้น” ผลก็คงไม่พ้นคอก ต้องรอดูกันต่อไป การโกหกเริ่มมาจากสาเหตุหลายประการ มีผลทั้งทางบวกและทางลบ การโกหกเพื่อปกป้องตนเอง เพราะความกลัว โกหกเพราะอยากจะถนอมน้ำใจคนอื่นยกยอเพื่อนว่าดีแล้วทั้งที่หุ่นยังกะหมูหน้าผุยังกะหลุมบนพระจันทร์ยังมากระซิบว่าเธอหน้าสวยจัง บ้างก็โกหกเพราะหวังผลประโยชน์ เช่น การกุเรื่องขึ้นว่ามีหน้ากากอนามัยส่งได้นับล้านชิ้น เป็นเรื่องที่จริงบ้างไม่จริงบ้าง แต่ดันมีนามบัตรของคนมีชื่อเสียงในสังคมประกอบคำพูด ปลอมแปลงตัวเลขว่าขายได้นับพันล้าน หลอกให้หลงกล สร้างเรื่องบิดเบือน ตบตา แหกตา แต่งเรื่องขึ้นมาเพราะอยากดังในชั่วข้ามคืน เจ้าเล่ห์เพทุบายสรรหาคำที่ทำให้คนอื่นเชื่อว่าจริง สิ่งที่กล่าวมาล้วนอยู่ในนิยามของคำว่าโกหกแทบทั้งสิ้น ที่ดูแล้วไม่น่าจะออกมาในทางที่ดีสักเท่าใดนัก สิงหิรัญคิดว่าไง
มัน
ส่วนเรื่องจริงเช้านี้ บ้านเรามีเมนูน้ำพริกกะปิปลาทูต้มจืดผัดผักกาดดองใส่ไข่ เป็นอาหารหลักวันศุกร์ 13 นี้ ทำเองจริงๆนะไม่ได้โกหก
ขอให้โชคดีอย่าหลงกลใคร
Noohom Ja
เพื่อนๆก็ระวังอย่าหลงกลใคร ให้ใครเขามาโกหกเราได้ ปัญหาคนโกหกจะแก้กันยังไงดี วานบอกที