สวัสดีค่ะทุกคนวันนี้มีเรื่องไม่ค่อยสบายใจอยากมาระบายหน่อยค่ะคือว่าเรากับแฟนไม่ค่อยได้เจอกันเลยจากเมื่อก่อนสมัยเรียนมหาลัยจนถึงตอนเราทำงานที่รพ. เราอยู่หอกับแฟนมาตลอดไม่เคยห่างกันเลย....พอปีที่ผ่านมาเรากลับมาทำงานที่บ้านอยู่บ้านกับครอบครัวใกล้จะ1ปีแล้วคะที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน แฟนเราก็ใช้ชีวิตอยู่หอคนเดียวเขาบอกว่าเหงามากบางวันก็เหนื่อยจนไม่อยากตื่นไปทำงานบางวันกลับมาเหนื่อยๆก็อยากเจอเราได้นั่งคุยกันไปไหนมาไหนด้วยกันนี้กลับมาถึงก็ไม่เจอใครดูTVเล่นมือถือจนเบื่อ

เขาบอกว่าให้เรากลับไปอยู่กับเขาเหมือนเมื่อก่อนได้ไหม...เราก็ร้องไห้คือเราก็ลำบากใจนะคบกันมา8ปีแล้วเราก็รักเขามาก......แต่นั้นแระคะตั้งเรากลับมาทำงานแถวบ้านก็ได้เจอกันน้อยมากเดือนนึงหนนึงบ้างเราอยากไปหาทุกอาทิตย์นะ...ติดตรงที่ว่าครอบครัวไม่ให้ไปสาเหตุก็คือผู้หญิงไปนอนหอผู้ชายเรื่องประมาณนั้นเลยค่ะ.....เราจะทำยังไงดีเหรอค่ะ?

อ้อแต่เราโทรคุยกันทุกวันนะวิดีโอคอลกันตอนค่ำบ้างคุยกันตลอด40-50นาที....

จนมาพักหลังๆนี้ไม่รู้ทำไมพูดถึงตัวเรานะอยากคุยกับเขามากแต่พอคุยกันก็ประมาณว่าไม่รู้จะคุยไรกันเริ่มทะเลาะกันบ้าง...เขาก็เป็นเหมือนเราอ่ะคะเราสองคนรู้ว่าเรารักกันแต่ไม่รู้ทำไมถึงเป็นแบบนี้บางทีเราก็เหงาแต่เราไม่เคยแอบคุยกับใครนะ5555คือความรู้สึกมันเหมือนกับว่าห่างกันมันอิ่มตัวหรือยังไงไม่เข้าใจไม่รู้ว่าควรจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงดี?ใครรู้หรือเคยผ่านจุดนี้มาช่วยบอกหน่อยนะขอบคุณมากค่ะ

#เราก็อยากไปหาทุกอาทิตย์นั้นแระค่ะแต่มีปัญหาเรื่องครอบครัวห้ามนีอะค่ะ