เราเลิกกับเเฟนด้วยเหตุผลที่เรามีความคิดไม่โต มีความคิดเด็ก การกระทำเป็นเด็ก มันสะสมมาเรื่อยๆ
ตอนเลิกกันครั้งเเรกก็รู้ตัวว่าตัวเองผิดตรงไหน คือน่าจะเพราะเราเป็นคนชอบพูดอะไรไม่คิด
ไม่ค่อยใจเย็น ชักสีหน้าเก่ง เถียงเก่ง ชอบเอาชนะ ชอบขึ้นเสียง หลังจากเลิกกันเราก็พยายามเเก้ไขเเล้วพยายามห้ามตัวเอง
เพราะเราก็เริ่มรู้สึกตัวว่าสิ่งเหล่านี้มันไม่ดี เริ่มปรับเเก้ไขเมื่อเริ่มรู้ตัวเอง เเล้วหลังจากนั้นด้วยความคิดถึงกันก็ทำให้ได้กลับมาติดต่อกับเเฟนเก่าอีกครั้ง
มีการพูดคุย ไปมาหาสู่กันบ้าง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้คือเค้าก็เปลี่ยนไปเเหละค่ะ ด้วยความที่ไม่มีสถานะเค้าเลยมีสิทธิที่จะยุ่งกับใครก็ได้ เราก็ไม่มีสิทธิห้าม
เราก็อยากออกมาจากจุดนั้นมากๆเพราะเจ็บ เเต่พอเค้าทักมาก็ใจอ่อนทุกที เป็นเเบบนี้วนลูป เค้าก็เป็นคนที่ใจร้อนขึ้นอ่ะค่ะ
ขี้หงุดหงิดเหมือนกัน เเต่เราต้องเย็นถึงเเม้เขาจะร้อนบางทีเราก็ทนเย็นไม่ไหวเลยเผลอหงุดหงิดกลับ
เเล้วไม่กี่วันมานี้เราตึงใส่กันนิดหน่อยด้วยเพราะว่าเราไปหลุดนิสัยเดิมใส่เค้า ไปหวุดหงิดเเล้วพูดคำว่า "วะ" ใส่เค้า
จากนั้นก็ไม่โอเคใส่กันเเล้ว เเล้วหลังจากนั้นก็มีการพูดคุยกันในเเชทเเล้วเค้าทิ้งข้อความหายไปทั้งวันกลับมาพร้อมกับบอกว่าประมาณว่า
พอเเค่นี้ดีกว่า เธอยังเหมือนเดิมเลย เด็กน้อยยังไงก็เด็กน้อยยังงั้น ค่อยกลับมาหากันในวันที่โตขึ้นและพร้อมกว่านี้ดีกว่า
เธอไม่เคยพร้อมเลย ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีไม่ต้องเรียกร้องอะไร ถ้ามันใช่เราจะกลับไปหาเธอเอง จะคอยดูการเติบโตของเธอห่างๆ

คือเเฟนเก่าเราอายุเท่ากันนะคะ เเต่เค้าโตกว่าเรามากอาจจะเพราะการเลี้ยงดูของที่บ้านเค้ากับที่บ้านเรามันแตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด
เเล้วตอนที่เลิกกันครั้งเเรกเเล้วกลับมาติดต่อกันเค้าก็บอกว่าค่อยกลับมาคบกันอีกทีตอนโตกว่านี้เนอะ ระหว่างนี้ก็เเค่ไม่หายจากกันไปก็พอ
เป็นระยะเวลาที่เลิกกันเเต่ไม่หายจากกันก็ประมาณ3เดือนเลย พอมาครั้งนี้มันต้องจบเเบบค่อยกลับมาเเละระหว่างนี้ก็ไม่ต้องติดต่อหรือเจอกันอีก
มันเจ็บปวดมากค่ะ 

อย่างที่หลายๆคนบอกว่าเเฟนคนเเรกไม่ว่าจะจบดีหรือไม่ดีมันก็ทำให้เราโตขึ้นเสมอ
เราก็อยากเป็นคนที่เติบโตขึ้นจากความสัมพันธ์ครั้งนี้ เรารู้ว่าเราเด็กมากเมื่อเทียบกับคนรุ่นเดียวกันบางคน
เเต่ไม่รู้จะเริ่มที่ตรงไหนดีที่จะทำให้มีความคิดที่โต

ใครเคยมีความคิดที่เด็กน้อยเเล้วพยายามจะเติบโตช่วยเเนะทางหน่อยค่ะ มันเหมือนจะง่ายนะคะ เเต่มันก็ไม่ง่ายเลย
หรือควรปล่อยไปตามเวลาของมัน เมื่อเวลาผ่านไปเราก็ความคิดเป็นผู้ใหญ่เองอะไรเเบบนี้ดีคะ ไปไม่ถูกเลย