ผมก็เป็นผู้ชายคนนึงครับ ตอนเด็กๆผมก็เล่นทุกอย่างแบบที่ผู้ชายเขาเล่นกัน ผมไม่เคยจะสนใจเรื่องความรักเลย ตอนเด็กๆผมก็ดื้อใช่เล่น แต่ผมก็ไม่เคยทิ้งการเรียน เรื่องมาเกิดตอนผม ม.4 เมื่อตอนผมไปสอบร.ด. มีรุ่นพี่คนนึง(เป็นผู้ชาย)มาเรียนร.ด.พร้อมรุ่นผม เขาไม่มีเพื่อนด้วยความที่ผมเห็นเขาไม่มีเพื่อนผมก็เลยชวนพี่เขาคุย คุยไปคุยมาพี่เขาก็แอดเฟสมาชวนผมคุยพีเขาทักมาแทบทุกวันแรกๆผมก็เบื่อไม่ค่อยตอบแต่พี่เขาก็ทักมาทุกวันทักมาถามเรื่องต่างๆเขาใส่ใจมาก เป็นห่วงทุกอย่าง ทำให้ผมหวั่นไหวปกติแรกๆเราจะคุยหลังเลิกเรียนถามสารทุกข์สุกดิบพอหลายเดือนเข้าเราก็คุยแชทกันทุกเวลาที่ว่าง จนวันนึงพี่เขาก็หายเงียบไปนั้นแหละครับทำใหผมเริ่มกระวนกระวายทักพี่เขาไปเขาก็อ่านหนังสือเพื่อเตรียมสอบแอดมิชชั่น ผมเข้าใจ แต่มันก็อดที่จะทักไม่ได้ เราคุยกันเรื่อยๆจนมาถึงตอนผมขึ้น ม.5 เราต้องเข้าค่ายร.ด.และนอนเต้น เต้นละ2คน เป็นชาวงฤดูหนาวซึ่งหนาวมากมากเพราะอยู่บนเขา ครูฝึกให้จับคู่กันเป็นบัดดี้และเพื่อนห้องผมที่เรียน ร.ด.มี5คน ซึ่งผมก็ไม่ได้สนิทกันมาก พี่เค้าก็มาขออยู่ด้วยผมจึงตอบตกลง วันแรกของการฝึกผมก็ต้องอยู่กับพี่เขาตลอดเพราะเป็นบัดดี้กัน ก็ฝึกกันปกติพอตกเย็นก็เป็นเวลาพักผมลืมเอากระเป๋าตังไปเข้าค่ายด้วย พีเขาซื้อของกินให้ผมตลอดโดยที่ผมไม่เคยบอกเขาเลยว่าลืมเอากระเป๋าตังมา พอตกค่ำครูฝักก็เรียกไปฝึกเหมือนจะมีการจุดระเบิด เราต้องจับมือกันตลอดผมหวั่นไหวมากใจเต้นตุ้บๆ เราจับมือกันไว้แน่น และการฝึกก็พ้นไป จนเข้านอนพี่เขาไม่ได้เอาผ้าห่มมาผมก็หลับไปก่อน พี่เขาเข้านอนทีหลังอากาศหนาวมากพี่เขาก็มาขอห่มผ้าด้วยเรานอนห่มผ้าด้วยกัน แต่ด้วยอากาศที่หนาสมาก พี่เขากระซิบบอขอกอดได้ไหม ผมก็ตกลงดลยสิครับแต่ผมนอนหันหลังให้น่ะ เขากอดมาจากด้านหลังตอนที่เขากอดไมเท่าไหร่ใจเต้นแรงปกติเหมือนทุกครั้ง แต่พอตอนหายใจรดต้นคอนี้สิโหๆๆๆ ความรู้สึกเกิดขึ้นมาเลยทั้งขนลุกทั้งมีความสุขมากๆ #วันนี้พอก่อนนะครับเดี๋ยวจะมาเล่าให้ฟังใหม่
🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏
มาแล้วครับ ขอโทษทีพอดีผมไม่ว่างที่จะเล่าเลยครับ วันนี้มาต่อให้จนจบน่ะครับ เอาแบบย่อๆแล้วกัน หลังจากกลับจากฝึกร.ด. เราคุยกันเริ่มบ่อยขึ้น บางวันถ้าว่างก็ทั้งวันเลยครับ จากที่คุยกันบ่อยขึ้นทำให้เรานัดเจอกันครับไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย จนพี่เขาขึ้นม.6 ผมอยู่ม.5 วันวาเลนไทน์ปีนั้น ตอนนั้นเป็นเวลาพักกลางวัน ผมกับเพื่อนแลกสติ้กเกอร์แปะเสื้อกันอยู่ พี่เขาเดินมากลางวงแล้วยื่นบางสิ่งให้ นั่นคือตุ้กตา ผมนี่เขินหน้าแดงเพื่อนแซวทั้งวันเลย แต่พีคที่สุดก็คือตุ๊กตาอัดเสียงได้ครับ ยังไม่ทันได้กดฟังเลยว่าอัดว่าอะไร เพื่อนจ้องอยู่เพราะตอนนั้นสถานะไม่ได้ชัดเจน ก็เลยเผลอกดอัดเข้าไปใหม่ครับมันจะได้ลบอัดเก่าทิ้ง5555 ความเขินเป็นเห็น เราคุยกันมาเรื่อยๆมีความสุขมากครับ จนช่วงวันสงกรานต์ เป็นตอนปิดเทอมผมเมามากเลยสารภาพผ่านแชทไปว่าผมชอบพี่เขาซึ่งดขาก็บอกชอบผมเหมือนกันเราตัดสินใจคบกันแต่ต้องเป็นความลับ เพราะเราเป็นผู้ชายกันทั้ง2คน เราคุยกันเหมือนเดิม อาจจะไม่ได้เจอกันบ่อยนึกเพระบ้านเราไกลกัน จนพี่เขาขึ้นปี1 ทุกอย่างเข้าสู่โหมดเทาๆเขาไม่มีเวลาให้ ตอบแชทช้าลงบางครั้งก็อ่านแล้วไม่ตอบเลย ตอนนั้นผมกระอักกระอวจมากที่เราห่างกัน จิตใจผมคิดไปต่างๆนาๆ เป็นเศร้าๆ เราเริ่มคุยกันน้อยลงๆเรื่อยเรื่อย มันทรมาณมากในหัวมีคำถามแต่ว่าทำไมๆ แชทไปถามพี่เขาก็บอกว่าติดนู้นติดนี่ ตอบช้าจนบางครั้งไม่ตอบเลย จากคนคุยทุกวัน เป็นคนคุย บางวัน จากบางวันเป็นอาทิตย์ จนผมจบม.6 และขึ้นปี1 เราก็คุยกันน้อยบ้างแต่เราก็ยังได้เจอกันอยู่ ผมก็โอเค เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆจนผมชินละ จนผมขึ้นปี เทอมแรกเราก็คุยกันแบบนี้อยู่ แต่จู่ๆพี่เค้าก็หายไปไม่ตอบไม่อะไรเลยหายไปตอนนั้นผมติดต่ออะไรไม่ได้เลยเราไม่ได้คุยกันเลย แต่โชคดีตอนนั้นที่ผมยังมีเพื่อนมีรูมเมทที่อยู่เป็นเพื่อน จนกระทั่งรู้ตัวอีกทีตอนปี4 พี่เค้ามีแฟนเป็นผู้หญิงไปแล้วคือเขามาฟอลไอจีผม ก็คือไม่รู้ไปคบกันตอนไหน แต่ผมทำใจได้แล้วแหละตั้งแต่ที่พี่เขาหายไป ในใจก็คิดว่าทำไมเขาไม่บอกเลิกเราก่อนความสัมพันธ์อะไรของเขาว่ะเนี่ย แต่ในใจจริงๆผมก็ยังรู้สึกเหมือนเดิมแหละครับเพียงแต่ตอนนั้นโชคดีทีเขาหายไปซึ่งเวลานั้นผมมีเพื่อนอยู่ข้างๆด้วย มันก็เลยทำใจได้นิดหน่อยแล้ว ผมเล่าแบบไม่ปะติดปะต่อต้องขออภัยด้วยครับ อาจจะเล่าบางช่วงบางตอนได้ไม่หมด แต่ในความจริงมันมีหลายอย่างมากที่ผมเจอจนผมเข้าใจแล้วว่าเวลาคนอกหักจริงๆความรู้สึงมันเป็นยังไง ความจริงมันโหดร้ายมากคนับรู้ย่อๆก็พอเนอะ เดี๋ยวอินตาม ไว้จะกลับมาเล่าความรักครั้งที่2ให้ฟังน่ะครับล่าสุดเลย แผลยังแห้งไม่สนิทเลย