ผมเป็นคนหนึ่งที่ชอบอ่านสามก๊ก
ชอบวิธีคิด รูปแบบของกลยุทธ์ และการตอบโต้
ไม่ใช่แค่ด้วยอำนาจ หรือกองทัพ
แต่เอาชนะด้วยกลอุบาย การมองคน
การอ่านใจคน รวมถึงอุปนิสัยของตัวละคร

ในสามก๊ก มีตัวเอกตัวหนึ่ง นั่นคือ เล่าปี่
เล่าปี่ เป็นเจ้าก๊ก ที่ไม่เก่งการรบมากนัก
เทียบกับทหารเอกของตัวเอง ก็คงเทียบกันไม่ได้
แต่สิ่งที่เล่าปี่ มีอยู่ในตัวเอง คือมีความเป็นผู้นำสูง
ดวงบริวารแวดล้อมรอบตัวก็ดีมาก
ทั้งขงเบ้ง กวนอู จูล่ง คนเก่งๆทั้งนั้น
ล้วนอยู่รอบตัวเล่าปี่ มันไม่ใช่แค่เรื่องบังเอิญ
แต่เป็นเรื่องของการมองคน ความอดทน
และรู้จักอ่านสถานการณ์ของตัวเอง กับศัตรู

พัคแซรอย ในสายตาบางคน
อาจเป็นแค่ไอ้หนุ่มหัวเกาลัด มุทะลุ
จ้องแต่จะล้างแค้น ได้ดีเพราะมีคนช่วย

แต่อย่าลืมนะครับ ว่าพัคแซรอย ในวันนี้
ไม่ใช่คนเดียวกับ พัคแซรอย ตอนวัยรุ่นแล้ว
ประสบการณ์ในคุก การทำงานลำบากต่างๆ
เพื่ออดทนเก็บเงินเปิดร้านของตัวเอง
ทั้งหมดนั้น ทำเพื่อเป้าหมายเดียว

นั่นคือการล้มศัตรูอย่าง ชางกากรุ๊ป
หรืออีกนัยหนึ่ง ก็คือล้มความสำเร็จสูงสุดในชีวิต
ของนักธุรกิจใหญ่อย่าง “ชางแดฮี” ลงให้ได้

พัคแซรอย เคยประกาศไว้ว่า
ตัวเองวางแผนแก้แค้นไว้ 20 ปี
คนที่วางแผนใหญ่แบบนี้ แน่นอนว่า
เขารู้ดี ว่าเป้าหมายนี้ ทำไม่ได้ด้วยตัวคนเดียว

แล้วแผนการที่ต้องใช้ความอดทนอย่างสูงนี้
ของ พัคแซรอย คืออะไร?

เริ่มแรก เขาใช้เงินประกันของพ่อที่ได้จาก ชางกา
มอบหมายให้ ลีโฮจิน ที่มีอุดมการณ์เดียวกัน และเก่งด้านการลงทุน ดูแลเงินของเขา

ทั้งที่ ลีโฮจิน ยังไม่มีประสบการณ์ด้วยซ้ำไป
พัคแซรอย ซื้อใจ ด้วยความเชื่อแบบไม่สงสัยในตัวคนๆนั้น

เขาอ้าแขนต้อนรับ คยองซู เพื่อนร่วมคุก มาทำงานด้วยกัน ไม่ใส่ใจจะจดจำความขัดแย้งที่เคยมีมา
เขาซื้อใจคน ด้วยความจริงใจ
อยากให้คนที่ไม่เคยมีเป้าหมายชีวิตได้มี

เขาจ่ายเงินเงินเดือนสองเท่าให้ มยอนฮี
เพราะเชื่อในความตั้งใจ และรู้ว่าจะไม่ผิดหวัง

เขายอมให้ กึนซู มาทำงานด้วย เพราะรู้ว่าเด็กคนนี้ กำลังต้องการที่ยึดเหนี่ยวทางใจ

เขารู้ว่า อีซอ จำเป็นต่อธุรกิจของเขา
และยอมรับ อีซอ โดยไม่มองเรื่องของอายุ

เขาช่วยโทนี่ตามหาพ่อ ต่อวีซ่าให้
เดือดร้อนแทนโทนี่ เมื่อโดนเหยียดสีผิว
เพราะมันคือตัวตนของเขา
เขาแค่รู้สึกว่ามันไม่ถูกต้อง

ตอนย้ายทำเลร้าน เขายอมถอนหุ้นมาซื้อตึก
เพราะการทำแบบนั้น เขาปกป้องทุกคนได้ยั่งยืนกว่า
เขาช่วยให้ร้านค้ารอบตัวเองอยู่รอด
ทั้งที่ อีซอ คัดค้าน ว่าทำไมถึงไมโฟกัสร้านตัวเองก่อน

เขาตอบแค่ว่า “ร้านเรารอดอย่างเดียวไม่ได้หรอกนะ แต่ร้านอื่นก็ต้องรอดด้วย” 
นี่คือคนที่มองภาพรวม ไม่ใช่มองแค่ตัวเอง

จะเห็นว่าทุกสิ่งที่ พัคแซรอย ลงมือทำ เขาไม่เน้นความเร็วแต่เขาเน้นทำให้ดี 
และทำมันอย่างรอบคอบ เพราะเขารู้ว่า เป้าหมายสูงสุดของเขามันใหญ่มากจริงๆ

ผมจึงไม่เห็นด้วย ถ้าจะบอกว่า สิ่งที่ทำให้พัคแซรอย
ประสบความสำเร็จมาถึงจุดนี้ เป็นแค่ความบังเอิญ
แต่มันคือ ความอดทนของคนที่มองสถานการณ์เป็นครับ

- EndCreditMan -