ตอนที่วางแผนทริปนี้ก็คิดแล้วคิดอีกว่าจะไปที่ไหนในคิวชูบ้าง จะกลับไปออนเซ็นเล็กๆ เงียบสงบในคุมาโมโต้อีก ไปนางาซากิ หรือลงไปจังหวัดอื่นๆ ที่ไม่เคยไปกันดี เนื่องจากเวลาเดินทางเรามีจำกัด การเลือกเดินทางเฉพาะซากะจึงเป็นจุดหมายปลายทางของทริปนี้



มาซากะทั้งทีไม่แวะเมืองอิมาริได้ไง ในแผนตั้งใจไปที่หมู่บ้านนี้เลย อาจเพราะเคยเขียนแนะนำในการทำงานนิตยสารเกี่ยวกับญี่ปุ่นของเราหลายทีแล้ว ที่นี่เป็นอีกเมืองเครื่องปั้นดินเผาในหุบเขา ชื่อดังของจังหวัดซากะ มีร้านสอนปั้น ร้านขายเครื่องปั้นมากมายเดินเพลินๆ ชมบ้านเก่าๆ เตาเผาโบราณ สลับวิวทิวเขาที่มีอากาศเย็นจับใจช่วงต้นปี ระหว่างที่เดินชมก็มีความสุขมาก สำหรับเราที่หลงใหลงานปั้น งานเซรามิกเป็นพื้นฐานอยู่แล้ว การมายังแหล่งกำเนิดเครื่องปั้นดินเผาชื่อดังอีกแห่งหนึ่งในญี่ปุ่นแบบนี้ เป็นหนึ่งในความฝัน...ของเราเลยเหมือนกัน  


ระหว่างที่เดินเล่นในหมู่บ้านนี้ แต่ะร้านก็นำงานเซรามิกมาตกแต่งไว้ให้ชม ถ่ายรูปเพลินๆ หรือบางบ้านก็นำมาทำเป็นกระถางใส่ต้นไม้ประดับไว้หน้าบ้าน หน้าร้านของตัวเอง  

สำหรับเรื่องการเดินทาง ตอนขามาจากโรงแรม เรานั่งรถบัสจากสถานีรถบัสอิมาริมาราวๆ 15 - 20 นาทีเท่านั้น แต่เพราะช่วงที่เรามาเป็นช่วงฤดูหนาว ความมืดเข้าปกคลุมเร็วกว่าทุกฤดูกาล บวกกับรถบัสหมดรอบแล้ว เราเองก็หวังว่าจะมีรถแท็กซี่เข้ามาในหมู่บ้านนี้ตอนขากลับบ้าง  และเมื่อเดินเที่ยวครบเส้นทางในหมู่บ้าน เราเดินกลับไปที่จุดลงรถ เวลาผ่านไป ก็ไม่มีทีท่าว่าจะมีรถแท็กซี่เข้ามาในหมู่บ้านแน่นอนแล้ว และความมืดค่อยๆ ปกคลุม แอบกลัวนิดหน่อย เพื่อนร่วมทางของเราแนะนำวิธีกลับเข้าเมือง 2 วิธี คือรบกวนร้านค้าสักร้านในหมู่บ้านโทรเรียกแท็กซี่ให้เรา หรือค่อยๆ เดินเท้าออกไปจากที่นี่ ซึ่งเราสองคนเลือกวิธีที่ 2
.
ตลอดระยะทางเกือบ 7 กิโล ตะวันตกดิน แสงจันทร์ส่องนำทางรำไร เพื่อนร่วมทริปของเราตัดสินใจว่า เราต้องเดินออกมาจากหมู่บ้าน ทักษะการเดินยาวนานบนภูเขา พอจะประเมินการเดินเท้าของเราได้คร่าวๆ ถึงมันมืดและเงียบ แต่เราก็ค่อยๆ เดินช้าๆ นอยด์นิดหน่อย แต่พอคนข้างๆ ชวนคุยถึงเรื่องสิ่งที่เราจะทำกันในปีนี้ เรื่องงาน เรื่องร้านเนื้อย่าง เรื่องนั้นเรื่องนี้ บลาบลาบลา สำหรับระยะทางเกือบ 7 กม.ที่เราต้องเดิน ในชนบทของญี่ปุ่น กลัวก็กลัวแต่ก็รู้สึกสงบในคราวเดียวกัน เพราะอากาศมันเย็นกำลังดีด้วยแหละ สรุปคือเดินออกมาใช้เวลาราวๆ ชั่วโมงกว่า เพราะเดินต่อเนื่องเป็นชม.ขาก็มีอาการตะคริวกินบ้างเป็นระยะ 
.
เพราะมันเป็นทริปที่เราไม่ได้วางแผนละเอียด ปล่อยให้ชีวิตได้ผจญภัย และได้ใช้เวลากับบรรยากาศสองข้างทางจริงๆ ความสนุกของการคาดเดาไม่ได้ก็คือการแก้ปัญหาแบบมีสติในเบื้องต้นนั่นเอง ในชีวิตจริงคงมีปัญหาที่หนักหนาสาหัสกว่านี้ให้แก้อีกเยอะ ขอบคุณเพื่อนร่วมทางในทริปนี้ และเพื่อนร่วมทางในชีวิตจริงที่ไม่ตื่นตะหนก และแก้ปัญหาอย่างใจเย็นเสมอ
.
หลังๆ พอได้ไปต่างจังหวัดในญี่ปุ่น เราก็ตกหลุมรักมันอย่างงอมแงม เพราะไม่ได้เป็นการไปทำงานแบบรีบเร่งเหมือนที่เคย ซึ่งเมืองอิมาริที่เราไปเห็น มันเงียบสงบจนเราตั้งคำถามกันว่าคนหายไปไหนนะ แล้วพอมานั่งนึกถึงคืนนั้น ก็ทำให้รู้ได้ทันทีว่า มันไม่มีปัญหาอะไรในชีวิตที่เป็นแพลตเทิร์นซ้ำเดิม และเราจะเอาประสบการณ์จากเรื่องที่เคยเจอในชีวิตมาค่อยๆ แก้มันอย่างไรเท่านั้นเอง  ... เมืองบางเมืองก็โรแมนติกมาก จนอยากกลับไปเดินเงียบๆ ช้าๆ เคียงข้างกันอีกเนอะ
.
กลับมาทำงานแล้วรู้สึกมีพลัง พลังในการต่อกรกับทุกสิ่ง เดินหน้าทำในสิ่งที่เชื่ออย่างสุดกำลังและเก็บตังค์ไปผจญภัยอีกครั้ง – ฮาาาาา