ผมคบกับแฟนมาได้เกือบ5ปี ผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะพอสมควร เมื่อก่อนเราทะเลาะกันบ่อยมากช่วง1ปีแรก ผมแอบไปคุยกับคนอื่นจนทำให้เราทะเลาะกันบ่อยๆ แต่หลังจากผมง้อเขากลับมาได้จากนั้นผมแทบจะซื่อสัตย์และไม่คิดจะหาคนคุยอีกเลย แฟนผมเนี่ยชอบไปกินเหล้ากับเพื่อนเมื่อก่อนผมก็มีไปกับเขาบ้าง แต่ช่วง3-4-5 ปีหลังผมแทบจะไม่เคยไปร้านเหล้ากับเขาเลย ผมเป็นคนปล่อยแฟน ผมหวงมาก แต่ก็ให้เขาแต่งตัวปกติตามที่เขาอยากเเต่ง ผมมีหน้าที่ไปส่งไปรับกลับบ้านอย่างเดียว ผมไม่ชอบกินเหล้าเลยขอนอนเล่นอยู่บ้านดีกว่า แต่เมื่อไม่นานมานี้ผมจับได้ว่าเขาแอบคุยกับคนอื่นที่เป็นเพื่อนของเพื่อนสนิท มันทำให้ผมชาและสั่นไปทั้งตัวผมถามเขาเอาแต่เงียบไม่ยอมพูด จนเขาพูดมาคำนึงว่าเขาคุยเพราะเขาเหงา ผมทั้งรักและโกรษจนแทบโยนข้าวของเขาออกจากบ้าน เเต่ด้วยความที่รักมากๆ ผมได้เพียงแต่โมโหและเก็บไว้ ให้เขาอยู่บ้านผมเหมือนเดิม มันอึดอัดใจมากทำผมนอนไม่หลับเลย ผมควรแก้ปัญหหาชีวิตยังไง ผมรู้สึกเหมือนความไว้ใจและความซื่อสัตย์ต่อความรักของผมแทบจะหายไป ผมพยายามคุยแต่คำตอบที่เขาคุยตอบมาทำให้ผมแทบไม่อยากเชื่อคำพูดเขาอีกเลย เหนื่อยทั้งใจ ทั้งเศร้า