เพียว บุ๋มบิ๋ม บีม แนน เตย พู่ คือ6คนที่ผมคิดและฝันมาตลอดว่าหลังปี 2016 จะได้เห็น 6 คนนี้อยู่ในสนามพร้อมกัน สู้ไปด้วยกัน ล้มไปด้วยกัน แล้วก็ลุกขึ้นมาสู้ใหม่ไปด้วยกัน แต่ตอนนี้ ปี 2020 ทั้ง 6 คนยังคงอยู่ภายใต้เงาของ 5 เซียนที่เหลือ +แป้นน้อย หลังจากเราพราดตั๋วปี 2016 ที่จริงควรจะเริ่มสร้างเด็กเหล่านี้ ใช่ที่บางคนเจ็บ แต่ก็มีเด็กที่มีแววควรที่จะดันขึ้นมา แต่ก็เปล่าเลย ยังคงมี 5+1 ประคองน้องๆมาจนถึงปี2020 และมีแนวโน้มว่าจะยังคงประคองกันต่อไปอีกเรื่อยๆแบบไม่มีกำหนด สงสารดาวรุ่งที่มีฝีมือที่ไม่มีโอกาสจะได้แสดงฝีมือในนามทีมชาติไทย ตั้งแต่พราดตั๋ว 2016 ก็ยังพอจะเข้าใจว่าเราพราดเพราะอะไร แต่ล่าสุด 2020 ที่เราพราด คือเราสู้เกาหลีไม่ได้จริงๆ สู้ไม่ได้เลยทั้งฝีมือและกึ๋นของทีมโค้ช ตรงนี้เห็นชัดแล้วว่า ควรจะดันรุ่นใหม่แบบจริงจังสักที ถ้าโค้ชปล่อยให้ บิ๋ม เพียว บีม แนน เตย พู่ ลงสนามสู้กันเองตั้งแต่ 2016 เหมือนที่เกาหลีให้แจยองลงทุกทัวร์ รับบอลพราดก็ไม่เปลี่ยน ตบติดบล๊อกก็ไม่เปลี่ยนให้เล่นจนกว่าจะตีผ่านบล๊อก แต่มองมาที่ไทย ใช่หลังๆรุ่นน้องยืนไลอัฟหลัก80%แต่พอใครพราด หันไปมองรุ่นพี่ทันที และเปลี่ยนรุ่นพี่ลงสนามยาวๆจนจบเกมส์ทั้งที่บางทัวร์รุ่นพี่เละกว่ารุ่นน้องอีก แต่ก็ยืนในสนามจนจบและพบกับความพ่ายแพ้ ถ้าตอนนั้นปล่อยให้รุ่นน้องสู้แบบที่เกาหลีให้แจยองสู้ ผมว่าตอนนี้ 3 เสาหลักของไทยก็คงเก่งไม่แพ้แจยองแน่ๆแต่ตอนนี้ มีแนวโน้มว่าทุกอย่างกำลังจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม ตอนแรกที่โค้ชด่วนประกาศลาออกหลังจากอดได้ตั๋วโอลิมปิก ผมยังมีความหวังว่า จะได้เห็นรุ่นใหม่ลงพร้อมกันแน่ๆและจะได้เห็นการเปลี่ยนแปลงที่มาจากโค้ชใหม่ แต่ตอนนี้ หลังจากที่โค้ชด่วนรับข้อเสนอสมาคมว่าจะกลับมาทำทีมต่อ ผมคิดว่าพวกเรากองเชียร์ คงได้ดูละครเรื่องเดิม นักแสดงเดิมๆ ผลลัพธ์ตอนจบก็เหมือนเดิม บ่นไปก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แค่อยากบ่นแค่นั้นจริงๆ