#เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อวันที่26ก.พ.63ที่ผ่านมา้เอง
คือผมได้ไปพักที่รีสอร์ทแห่งหนึ่งในจังหวัดพิจิตร รีสอร์ทแห่งนี้ผมบอกเลยว่าสวยและใหม่มาก ผมจึงถามราคาเค้าตอบมาว่าคืนละ400บาทผมบอกได้คำเดียวถ้าเป็นที่อื่นห้องแบบนี้ต้องราคา1พันบาทขึ้นแน่นอน
เปิดห้องเสร็จผมจึงอาบน้ำแต่งตัวนอนทันทีเพราะคืนก่อนผมทำงานที่สนามและนอนน้อยมาก ก่อนนอนเมียผมสวดมนต์กับลูกและชวนผมสวดมนต์ด้วย(แต่นิสัยผมไปไหนก็แล้วแต่ก่อนนอนไม่เคยสวดมนต์เลย)พอเมียกับลูกสวดมนต์เสร็จผมจึงงบอกให้ลูกชายปิดไฟเพราะผมเป็นคนที่เปิดไฟแล้วนอนไม่หลับไม่ว่าที่ไหนก็แล้วแต่ยังไงผมก็ต้องปิดไฟ
ปิดไฟนอนไปได้10นาทีลูกชายนอนที่โซฟาถามว่าป๊าๆได้ยินเสียงอะไรที่ประตูไหม (ผมไม่ได้ยิน)ผมจึงบอกลูกว่าไม่มีอะไรนอนเถอะดึกแล้วพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า
พอเมียและลูกหลับผมก็นอนเล่นโทรศัพท์แต่การปิดไฟครั้งนี้ผมรู้สึกวังเวงแปลกๆผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน สักพักผมได้ยินเสียงก๊อกแก๊กๆรอบห้องผมไม่รู้ว่าเสียงมันมาจากไหน จะเสียงไม้ลั่นก็ไม่ใช้เพราะห้องพักเป็นปูน(ผมไม่สนใจเพราะตอนนั้นผมไม่ได้คิดถึงเรื่องผีเลย)
ลืมบอกตรงข้างเตียงด้านนอกจะเป็นโรงจอดรถของห้องใครห้องมันและมีหน้าต่างเราสามารถเปิดดูรถเราได้(โรงรถผมไม่ได้ปิดไฟนะ)เพราะผมห่วงรถผมมาก
ผมจึงเปิดผ้าม่านเป็นระยะๆแต่ความรู้สึกเวลาเปิดม่านผมรู้สึกว่าทำไมข้างนอกมันสดใสแต่ในห้องผมมันรู้สึกเศร้าๆเหงาๆยังไงไม่รู้แบบว่าบอกไม่ถูก
สักพักผมได้เผลอหลับไปจนกระทั่งผมรู้สึกเหมือนมีอะไรมาทับที่หน้าอกผมทำให้ผมขยับตัวไม่ได้ส่งเสียงเรียกเมียก็ไม่ได้ ตอนนั้นผมจึงพยายามดิ้นสุดตัวจนผมลุกขึ้นมานั่งได้แล้วก็คิดว่าตัวเองคงฝันไป
ผมจึงนอนต่อรู้สึกว่านอนลงผมยังไม่ทันหลับเลยก็รู้สึกว่ามีอะไรมาทับที่หน้าอกอีกแล้ว คราวนี้ผมพยายามดิ้นสุดตัว จนผมรู้สึกว่าผมยืนอยู่ปลายเตียงกึ่งหลับกึ่งตื่น ผมเห็นลูกเห็นเมียหลับอยู่นะแต่ผมเรียกไม่ได้ ผมพยายามต่อยเมียเพราะโมโหที่เราเรียกแบบสุดเสียงแล้วทำไมมันไม่ตื่นมันไม่ได้ยินเลยหรอ?
ผมพยายามอยู่สักพักผมก็ตื่นแล้วขยับตัวได้ลุกมานั่งอยู่บนเตียง(กูฝันไปอีกแล้วหรอว่ะ)ผมจึงทิ้งตัวลงนอนอีกครั้งเพราะความเหนื่อยและนอนน้อย
นอนปุ้บเหตุการณ์เดิมก็มาคือขยับตัวไม่ได้แต่รอบนี้ผมรู้สึกว่ามีมือข้างนึงมาบีบคอผม และมืออีกข้างนึงพยายามดึงตัวผมลงจากเตียง(รอบนี้ผมรู้แล้วว่าผมไม่ได้ฝัน)ผมพยายามพูดขอโทษทุกอย่างถ้าผมทำอะไรผิดไปผมขอโทษ ผมดิ้นอยูพักให้พอคราวนี้ผมขยับตัวได้สิ่งที่เกิดขึ้นคือขาผมยืนอยู่พื้นข้างเตียงส่วนตัวนอนอยู่บนเตียง
ผมจึงตัดสินใจปลุกเมียแล้วบอกให้เมียเปิดไฟ(ผมยังไม่เล่าให้เมียฟังนะ)พอไฟเปิดผมก็นอนลืมตาอยู่บนเตียงเมียก็ไม่นอน เมียคงเห็นสีหน้าผมไม่ดีมั้งสักพักเมียเลยถามผมว่า ป๊าเรากลับไปนอนบ้านป้ากันไหม
เมียพูดจบเท่านั้นแหละครับเสียงหมาหอนรอบห้องเลยครับผมบอกให้เมียเก็บของให้หมด และผมหยิบบุหรี่แล้วเปิดประตูเพื่อจะสูบบุหรี่รอหน้าห้อง สิ่งที่แปลกคือมีหมา1ตัวนั่งหอนอยู่หน้าประตูห้อง และอีก4-5ตัวอยู่หน้ารีสอร์ทหอนและหันหน้ามาทางห้องผมทุกตัว
เท่านั้นแหละครับของทุกอย่างผมโยนขึ้นรถและขับออกทันที และกลับมาเล่าให้เมียกับป้าฟังที่บ้านของป้าเรื่องทั้งหมดก็มีประมาณนี้แหละครับ อาจจะไม่น่ากลัวแต่สำหรับผม
หลอนมากครับ
#นี่แหละครับเป็นที่มาของคำว่าพิจิตรเล่นกูแล้ว
#อาจจะยาวหน่อยแต่ก็ขอบคุณที่อ่านกันจนจบ
#เพื่อนๆคิดว่าเหตุการณ์ที่ผมเจอคืออะไรครับ
ไปเที่ยวบ้านภรรยาครั้งแรกที่ จ.พิจิตร
คือผมได้ไปพักที่รีสอร์ทแห่งหนึ่งในจังหวัดพิจิตร รีสอร์ทแห่งนี้ผมบอกเลยว่าสวยและใหม่มาก ผมจึงถามราคาเค้าตอบมาว่าคืนละ400บาทผมบอกได้คำเดียวถ้าเป็นที่อื่นห้องแบบนี้ต้องราคา1พันบาทขึ้นแน่นอน
เปิดห้องเสร็จผมจึงอาบน้ำแต่งตัวนอนทันทีเพราะคืนก่อนผมทำงานที่สนามและนอนน้อยมาก ก่อนนอนเมียผมสวดมนต์กับลูกและชวนผมสวดมนต์ด้วย(แต่นิสัยผมไปไหนก็แล้วแต่ก่อนนอนไม่เคยสวดมนต์เลย)พอเมียกับลูกสวดมนต์เสร็จผมจึงงบอกให้ลูกชายปิดไฟเพราะผมเป็นคนที่เปิดไฟแล้วนอนไม่หลับไม่ว่าที่ไหนก็แล้วแต่ยังไงผมก็ต้องปิดไฟ
ปิดไฟนอนไปได้10นาทีลูกชายนอนที่โซฟาถามว่าป๊าๆได้ยินเสียงอะไรที่ประตูไหม (ผมไม่ได้ยิน)ผมจึงบอกลูกว่าไม่มีอะไรนอนเถอะดึกแล้วพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า
พอเมียและลูกหลับผมก็นอนเล่นโทรศัพท์แต่การปิดไฟครั้งนี้ผมรู้สึกวังเวงแปลกๆผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน สักพักผมได้ยินเสียงก๊อกแก๊กๆรอบห้องผมไม่รู้ว่าเสียงมันมาจากไหน จะเสียงไม้ลั่นก็ไม่ใช้เพราะห้องพักเป็นปูน(ผมไม่สนใจเพราะตอนนั้นผมไม่ได้คิดถึงเรื่องผีเลย)
ลืมบอกตรงข้างเตียงด้านนอกจะเป็นโรงจอดรถของห้องใครห้องมันและมีหน้าต่างเราสามารถเปิดดูรถเราได้(โรงรถผมไม่ได้ปิดไฟนะ)เพราะผมห่วงรถผมมาก
ผมจึงเปิดผ้าม่านเป็นระยะๆแต่ความรู้สึกเวลาเปิดม่านผมรู้สึกว่าทำไมข้างนอกมันสดใสแต่ในห้องผมมันรู้สึกเศร้าๆเหงาๆยังไงไม่รู้แบบว่าบอกไม่ถูก
สักพักผมได้เผลอหลับไปจนกระทั่งผมรู้สึกเหมือนมีอะไรมาทับที่หน้าอกผมทำให้ผมขยับตัวไม่ได้ส่งเสียงเรียกเมียก็ไม่ได้ ตอนนั้นผมจึงพยายามดิ้นสุดตัวจนผมลุกขึ้นมานั่งได้แล้วก็คิดว่าตัวเองคงฝันไป
ผมจึงนอนต่อรู้สึกว่านอนลงผมยังไม่ทันหลับเลยก็รู้สึกว่ามีอะไรมาทับที่หน้าอกอีกแล้ว คราวนี้ผมพยายามดิ้นสุดตัว จนผมรู้สึกว่าผมยืนอยู่ปลายเตียงกึ่งหลับกึ่งตื่น ผมเห็นลูกเห็นเมียหลับอยู่นะแต่ผมเรียกไม่ได้ ผมพยายามต่อยเมียเพราะโมโหที่เราเรียกแบบสุดเสียงแล้วทำไมมันไม่ตื่นมันไม่ได้ยินเลยหรอ?
ผมพยายามอยู่สักพักผมก็ตื่นแล้วขยับตัวได้ลุกมานั่งอยู่บนเตียง(กูฝันไปอีกแล้วหรอว่ะ)ผมจึงทิ้งตัวลงนอนอีกครั้งเพราะความเหนื่อยและนอนน้อย
นอนปุ้บเหตุการณ์เดิมก็มาคือขยับตัวไม่ได้แต่รอบนี้ผมรู้สึกว่ามีมือข้างนึงมาบีบคอผม และมืออีกข้างนึงพยายามดึงตัวผมลงจากเตียง(รอบนี้ผมรู้แล้วว่าผมไม่ได้ฝัน)ผมพยายามพูดขอโทษทุกอย่างถ้าผมทำอะไรผิดไปผมขอโทษ ผมดิ้นอยูพักให้พอคราวนี้ผมขยับตัวได้สิ่งที่เกิดขึ้นคือขาผมยืนอยู่พื้นข้างเตียงส่วนตัวนอนอยู่บนเตียง
ผมจึงตัดสินใจปลุกเมียแล้วบอกให้เมียเปิดไฟ(ผมยังไม่เล่าให้เมียฟังนะ)พอไฟเปิดผมก็นอนลืมตาอยู่บนเตียงเมียก็ไม่นอน เมียคงเห็นสีหน้าผมไม่ดีมั้งสักพักเมียเลยถามผมว่า ป๊าเรากลับไปนอนบ้านป้ากันไหม
เมียพูดจบเท่านั้นแหละครับเสียงหมาหอนรอบห้องเลยครับผมบอกให้เมียเก็บของให้หมด และผมหยิบบุหรี่แล้วเปิดประตูเพื่อจะสูบบุหรี่รอหน้าห้อง สิ่งที่แปลกคือมีหมา1ตัวนั่งหอนอยู่หน้าประตูห้อง และอีก4-5ตัวอยู่หน้ารีสอร์ทหอนและหันหน้ามาทางห้องผมทุกตัว
เท่านั้นแหละครับของทุกอย่างผมโยนขึ้นรถและขับออกทันที และกลับมาเล่าให้เมียกับป้าฟังที่บ้านของป้าเรื่องทั้งหมดก็มีประมาณนี้แหละครับ อาจจะไม่น่ากลัวแต่สำหรับผม
#นี่แหละครับเป็นที่มาของคำว่าพิจิตรเล่นกูแล้ว
#อาจจะยาวหน่อยแต่ก็ขอบคุณที่อ่านกันจนจบ
#เพื่อนๆคิดว่าเหตุการณ์ที่ผมเจอคืออะไรครับ